Μαργαρίτα Λυμπεράκη
| Μαργαρίτα Λυμπεράκη | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μαργαρίτα Λυμπεράκη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1919[1][2] Αθήνα |
| Θάνατος | 24 Μαΐου 2001 ή 2001[2] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά[3][4] Γαλλικά[4] νέα ελληνική γλώσσα[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας θεατρική συγγραφέας σεναριογράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γιώργος Καραπάνος |
| Τέκνα | Μαργαρίτα Καραπάνου |
| Αδέλφια | Αγλαΐα Λυμπεράκη |
| Υπογραφή | |
 | |
Η Μαργαρίτα Λυμπεράκη (1919- 24 Μαΐου 2001) ήταν Ελληνίδα πεζογράφος και θεατρική συγγραφέας.[6]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1945 έζησε για μεγάλα διαστήματα στο Παρίσι. Έγραψε πεζά και θεατρικά έργα στα ελληνικά και τα γαλλικά. Το μυθιστόρημά της "Τα ψάθινα καπέλα" (1946) διασκευάστηκε για την τηλεόραση. Άλλα έργα της: "Τα δέντρα" (1945), "Η γυναίκα του Κανδαύλη" (1955), "Ο άλλος Αλέξανδρος" (1970), "Το μυστήριο" (1976) κ.ά.[7]
Έγραψε το σενάριο για την πρώτη ταινία του Νίκου Κούνδουρου Μαγική Πόλις το 1954, σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, μια ταινία σταθμός για τον ελληνικό κινηματογράφο. Το 1962 έγραψε το σενάριο της ταινίας Φαίδρα, βασισμένη στην τραγωδία του Ευριπίδη Ιππόλυτος που αφηγείται το παράνομο ερωτικό πάθος της Φαίδρας, συζύγου του Θησέα, για τον γιο του Ιππόλυτο, σε σηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, μουσική Μίκη Θεοδωράκη και πρωταγωνιστές την Μελίνα Μερκούρη και τον Άντονι Πέρκινς.
Πέθανε το 2001 στην Αθήνα. Κόρη της ήταν η πεζογράφος Μαργαρίτα Καραπάνου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Διεθνές Πρότυπο Aναγνωριστικό Ονόματος. 0000000108719202. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20211129659. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12095989k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 4,0 4,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20211129659. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20211129659. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ | Εταιρεία Συγγραφέων». www.authors.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2022.
- ↑ Γεωργία Φαρίνου-Μαλαματάρη (1988). «Μαργαρίτα Λυμπεράκη», στο: Η μεταπολεμική πεζογραφία: από τον πόλεμο του ‘40 ως τη δικτατορία του ‘67 (τόμος Ε'), Αθήνα, εκδ. Σοκόλης, σελ. 130-177.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Β΄.
- in.gr, Τελευταίο αντίο στη συγγραφέα του Ψάθινα Καπέλα Μαργαρίτα Λυμπεράκη, 28/5/2001.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ζωή Βερβεροπούλου, «Μύθος-σώμα-θέαμα: Μαργαρίτας Λυμπεράκη, Η γυναίκα του Κανδαύλη»,στο Actes du Colloque International: Le Corps dans la langue, la littérature, l’histoire, les arts et arts du spectacle (Paris, 2003), Paris, Société Culturelle Néo-hellénique, 2005, pp. 255-267.
- Αγγέλα Καστρινάκη, "Το όνειρο του ταξιδιού στα Ψάθινα καπέλα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη", Εκδοτικά και ερμηνευτικά ζητήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. 7η Επιστημονική συνάντηση αφιερωμένη στην Ελένη Τσαντσάνογλου, Θεσσαλονίκη 1998, σ.367-386.
- Βάλτερ Πούχνερ, Η σύγκρουση των φύλων στον αρχετυπικό κόσμο της Μαργαρίτας Λυμπεράκη. Ανθρωπολογικός και θεατρικός εξπρεσιονισμός στη γαλλική και ελληνική δραματουργία της. Ερμηνευτικό δοκίμιο, Αθήνα, εκδόσεις Δίαυλος 2003
- Γιώργος Πεφάνης,Τα νήματα του εξπρεσιονισμού στο υφάδι της τελετουργίας για τη Μαργαρίτα Λυμπεράκη Θεατρικά Τετράδια 31(1997),σελ.9-10
|