Μακεδονική κουζίνα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μακεδονική κουζίνα είναι η κουζίνα του γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας στη βόρεια Ελλάδα. Η σύγχρονη κουζίνα της Μακεδονίας έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη γενικότερη ελληνική, τη βαλκανική και τη μεσογειακή κουζίνα. Περιλαμβάνει και φαγητά που ανάγονται στο οθωμανικό παρελθόν της περιοχής. Λόγω της μακρόχρονης παρουσίας Αρμενίων, Θρακιωτών, Μικρασιατών, Βλάχων, Ποντίων, Σλάβων και Εβραίων Σεφαρδιτών στην περιοχή, η μακεδονική κουζίνα περιλαμβάνει διάφορα φαγητά προερχόμενα από αυτές τις ομάδες.[1]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βούβαλοι στη λίμνη Κερκίνη

Από την αρχαία περίοδο, στη Μακεδονία σερβίρονται διάφορα πιάτα (π.χ. αρνί μαγειρεμένο με Κυδώνι ή διάφορα λαχανικά και φρούτα, κατσίκι βραστό ή τηγανητό σε Ελαιόλαδο). Διάφορες συνταγές από τη Καβάλα μέχρι τη Καστοριά και τη Κοζάνη που περιλαμβάνουν αρνί με κυδώνι και χοιρινό κρέας με Σέλινο ή Πράσο.

Η άφιξη Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, προσέδωσε στη μακεδονική κουζίνα στοιχεία από αυτές τις περιοχές.

Μερικές σπεσιαλιτέ της Μακεδονίας είναι οι πίτες με φύλλο (οι οποίες μέσα έχουν Τυρί, Πράσο, Σπανάκι κτλ.) και πιάτα κρέατος (π.χ. από κρέας χοίρου, βούβαλου ή άγριου αγριογούρουνου).

Στη Μακεδονία δημοφιλή φαγητά είναι η Τυροκαυτερή και οι κρασάτες σουπιές. Σε αντίθεση με την Αθήνα, συνήθως η πίτα δεν ψήνεται αλλά τηγανίζεται.

Στη Μακεδονία παράγονται διάφορα φαγητά από βουβαλίσιο κρέας. Στις περιοχές γύρω από τη λίμνη Κερκίνη εκτρέφονται πολλοί βούβαλοι.

Μπαχαρικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πιάτο Χαρακτηριστικά
Μπούκοβο Μπαχαρικό από νιφάδες πιπεριάς, χρησιμοποιείται σε πολλά φαγητά της Μακεδονικής κουζίνας.
Κρόκος (Σαφράν) Στο χωριό Κρόκος στον Νομό Κοζάνης βρίσκεται η παλαιότερη κροκοκαλλιεργούμενη περιοχή της Ελλάδας, στην οποία γίνεται συστηματική καλλιέργεια του φυτού που ξεκίνησε από τον 17ο αιώνα. Ο Κρόκος Κοζάνης ως καρύκευμα, είναι φημισμένος σε παγκόσμια κλίμακα λόγω της έντονης γεύσης και ποιότητας χρώματος, και αποτελεί Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα τελευταία χρόνια σε μικρή κλίμακα καλλιεργείται κρόκος και στο χωριό Νέος Σκοπός Σερρών.

Οπωροκηπευτικά και Όσπρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πιάτο Χαρακτηριστικά
Κόκκινες Πιπεριές Φλωρίνης[2][3] Καλλιεργούνται σε όλη την Ελλάδα, αλλά πρωτοκαλλιεργήθηκαν στην Ελλάδα, στην περιοχή της Φλώρινας, όποτε και κατοχυρώθηκε Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης, στις Κόκκινες Πιπεριές στον Νομό Φλώρινας.
Πιπεριές Μπακάλικες Είδος πράσινης πιπεριάς, που παράγεται στον Άγιο Ιωάννη Σερρών.
Μπαχοβίτικες Πιπεριές Είδος καφέ γλυκοκαυτερής πιπεριάς που καλλιεργείται στο χωριό Πρόμαχοι, του Νομού Πέλλας. Συλλέγεται σχεδόν άγουρη, πριν ωριμάσει.
Ελιά Στη Χαλκιδική, καλιεργείται η ποικιλία Ελαία η σαλέρνιος (Olea salerniensis), κοινώς γαϊδουρολιά, και έχει Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης.
Φιστίκι Παράγεται σε μεγάλες ποσότητες μόνο στην Αμμουδιά Σερρών και στη Χαλκιδική (τα λεγόμενα Κελυφωτά Φυστίκια), λόγω του μεσογειακού και υγρού κλίματος που διαθέτουν οι περιοχές αυτές.
Πατάτα Παράγονται κυρίως σε ψυχρές περιοχές της Μακεδονίας. Γνωστές πατάτες είναι οι πατάτες του Νευροκοπίου Δράμας, της Άνω Βροντούς Σερρών και του Σκλήθρου Φλώρινας, ενώ πατάτες καλλιεργούνται ακόμη και στην περιοχή της Αλμωπίας, του Νομού Πέλλας (Αριδαία και χωριά).
Ρύζι Το Ρύζι καλλιεργείται μονάχα στους Νομούς Σερρών και Θεσσαλονίκης, σε βαλτώδεις και παραποτάμιες περιοχές. Στο κάμπο των Σερρών καλλιεργείται η περίφημη Καρολίνα Σερρών, ενώ ειδικότερα ρύζι, καλλιεργείται και στον Νομό Θεσσαλονίκης στη Χαλάστρα, τα Μάλγαρα και το Ανατολικό.
Διάφορα Φρούτα (Μήλα, Κεράσια, Ροδάκινα κ.α.) Ιδιαίτερα δημοφιλής, σε όλη την Ελλάδα, είναι τα Ροδάκινα της Νάουσας και του Βελβεντού Κοζάνης τα οποία έχουν Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης. Επίσης δημοφιλής είναι τα Τραγανά Κεράσια της Έδεσσας, τα οποία παράγονται σε τεράστιες ποσότητες, ενώ Κεράσια, καλλιεργούνται επίσης, στο Ροδοχώρι Νάουσας, στον Κολινδρό Πιερίας και τα Γρεβενά. Μήλα καλλιεργούνται ειδικότερα στις περιοχές της Καστοριάς του Βερμίου (κυρίως στην περιοχή της Εορδαίας) και του Βόρα. Καλλιεργούνται επίσης και Ρόδια και σε πολύ μικρή κλίμακα Εσπεριδοειδή, στις παραθαλάσσιες περιοχές της Μακεδονίας.

Ορεκτικά/τοπικά προϊόντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πιάτο Χαρακτηριστικά
«Χαβιάρι» Κόκκινης Πιπεριάς (ή πάπρικα) Ορεκτικό που μοιάζει με περισσότερο με σάλτσα που παρασκευάζεται, από κόκκινες Πιπεριές Φλωρίνης και ψημένη Μελιτζάνα και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να περιέχει και άλλα υλικά όπως Πάπρικα, μπούκοβο, σκόρδο, πράσινες και κίτρινες πιπεριές, Τομάτα ή Τοματοπελτέ, πιπεριές τσίλι ή πιπεριές κέρατο για οξύτητα και πικάντικη γεύση, ενώ επίσης μπορεί να περιέχει σπάνια κολοκύθι, καρότο ή κρεμμύδι.

Πρόκειται για καθαρά Μακεδονίτικη παραλλαγή του Άιβαρ, το οποίο είναι δημοφιλές κυρίως στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας (στη Σερβία και τη Βόρεια Μακεδονία), αλλά και του Πιντζούρ το οποίο είναι παρόμοιο με το Άιβαρ και παρασκευάζεται σε πολλά Βαλκανικά κράτη (Αλβανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Κροατία και Σερβία), αλλά και με την Λουτένιτσα, που επίσης είναι παρόμοιο με το Άιβαρ και το Πιντζούρ και παρασκευάζεται στην Βόρεια Μακεδονία και την Βουλγαρία. Το Χαβιάρι ή πάπρικα, φτιάχνεται σε διάφορες παραλλαγές κυρίως στις περιοχές των νομών Φλώρινας, Καστοριάς, Πέλλας, Σερρών και Δράμας.

Διάφορα είδη Τουρσί Στη Μακεδονία, το τουρσί φτιάχνεται με μικρές πράσινες πιπεριές (Πίκλες), Αγγουράκι, ενώ δημοφιλής είναι και οι Γεμιστές πιπεριές με Λάχανο.
Μελιτζανοσαλάτα Στο Άγιο Όρος, υπάρχει η Αγιορείτικη παραλλαγή της Μελιτζανοσαλάτας, η οποία περιέχει, πιπεριές Φλωρίνης, ψημένες ή καπνισμένες. Λεμόνι και Ξίδι στη μελιτζανοσαλάτα απογειώνουν τη γεύση. Καλή προσθήκη είναι και το Σκόρδο είτε σε πολτοποιημένη μορφή ή σε μορφή σκορδόλαδου η ακόμη και Ντομάτα. Υπάρχει επίσης, η Νηστίσιμη μελιτζανοσαλάτα παρασκευάζεται με μελιτζάνες, ταχίνι, ελαιόλαδο, χυμό από λεμόνι, αλάτι, πιπέρι και μπορεί να γαρνιριστεί με ψιλοκομμένα φιστίκια Αιγίνης.
Καβουρμάς Φημισμένο Αλλαντικό από κρέας βούβαλου, προερχόμενο από την περιοχή της λίμνης Κερκίνης.
Διάφορες Πίτες Φτιάχνονται διάφορες πίτες. Φημισμένες περισσότερο στη Μακεδονία είναι η Κολοκυθόπιτα (η οποία φτιάχνεται και τα Χριστούγεννα, ως Βασιλόπιτα), η Μανιταρόπιτα (η οποία είναι σπεσιαλιτέ στην περιοχή του Βιτσίου) και το Κιχί Κοζάνης (Είδος τυρόπιτας, παρόμοιο με το Γεωργιανό χατσαπούρι).
Κουλούρι Θεσσαλονίκης Μεγάλη φήμη για τα ιδιαίτερα νόστιμα κουλούρια της, έχει αποκτήσει η Θεσσαλονίκη, τα οποία αποκαλούνται «Σημίτια», τα οποία κληρομόνησε από την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Διάφορες ποικιλίες Μανιταριών Παράγονται σε σημαντικές ποσότητες γύρω από την περιοχή των Γρεβενών. Δημοφιλές μανιτάρι στην περιοχή των Γρεβενών, είναι κυρίως η Τρούφα.
Παστουρμάς Παράγονται διάφορες παραλλαγές παστουρμά, ενώ το αλλαντικό έχει τις ρίζες του από την Μικρά Ασία και την Αρμενία.
Πινακωτή Παραδοσιακό ψωμί του Αγίου Όρους.
Διάφορες Σαλάτες Αλοιφές Σκορδαλιά, Ταραμοσαλάτα, Τυροκαυτερή κ.α. Η Σκορδαλιά, είναι εθνικό πιάτο της Ελλάδας, και συνηθίζεται να καταναλώνεται ανήμερα της 25ης Μαρτίου, ενώ η Ταραμοσαλάτα, συνηθίζεται να καταναλώνεται σε περιόδους νηστείας (κυρίως την Καθαρά Δευτέρα), επειδή δεν περιέχει γαλακτοκομικά, αβγά (πουλερικών) κλπ.
Ταχίνι
Διάφορα τυριά Παράγονται διάφορα τυριά σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας, όπως Ανεβατό, Μανούρι (φημισμένο είναι ιδιαίτερα το Μανούρι Βλάστης), Πετρωτό, Φέτα, Μπάτζος (ο οποίος παράγεται και στη Θεσσαλία), Κεφαλογραβιέρα και Κασέρι (το οποίο έχει κατοχυρωθεί με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης, ενώ παράγεται και εκτός Μακεδονίας, στη Λέσβο και την Ξάνθη).[4]
Παράγονται σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας και ποντιακά τυριά όπως το Γαίς και το Παρχαροτύρι.
Τα τελευταία χρόνια παράγεται και η Φλωρινέλλα, στην περιοχή της Φλώρινας.
Γνωστά στη Μακεδονία και Πανελλαδικά, είναι και τα τυριά του Μετσόβου (Μετσοβόνε, Μετσοβέλλα και Μετσοβάνα), το οποία παράγονται μόνο στην Ήπειρο. Φημίζονται, για τα τυριά τους κυρίως οι ορεινές περιοχές της Μακεδονίας, ειδικότερα η Δυτική Μακεδονία και μερικώς η Ανατολική Μακεδονία, λόγω του ότι έχουν πολλά βοσκότοπια στα βουνά για τα βοοειδή, και υπάρχει μεγάλη παραγωγή στα γάλατα, ενώ ορισμένα τυριά παράγονται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές.

Σπεσιαλιτέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πιάτο Χαρακτηριστικά
Αρνί με κυδώνια
Αρνί με σπανάκι Σπεσιαλιτέ στην περιοχή της Καβάλας.
Χοιρινό με σέλινο
Μάντζα λαχανικά
Μακάλο Κεφτεδάκια με σως σκόρδου. Σπεσιαλιτέ στην περιοχή της Καστοριάς.
Μανιταρόσουπα
Μελιτζανοφάι
Μισούρα Κρεατικό.
Μύδια με σαφράνι
Πέτουρα ή Πέτιλα Είδος από Χυλοπίτες.
Διάφορα πιάτα με Όσπρια Φασόλια (Γίγαντες Πλακί, Φασολάδα, Φασολάκια, Μαυρομάτικα και Χάντρες), Φακές, Ρεβύθια (σπεσιαλιτέ ειδικότερα, στην περιοχή των Γρεβενών, όπου και καλλιεργούνται). Φημισμένο πιάτο, και σπεσιαλιτέ στην περιοχή των Πρεσπών, είναι επίσης, η Οσπριάδα Μακεδονική, η οποία είναι σούπα, με μίξη από διάφορα Όσπρια (π.χ. Φασόλια, Φακές, Αρακάς, Φάβα και Ρεβύθια).
Σουπιές κρασάτες
Διάφορα πιάτα με κρέατα Οβελίας, Σουβλάκι, Γύρος, Μπιφτέκι, Κεμπάπ κ.α. ψημένα με διάφορους τρόπους: στη σχάρα, βραστά, στη σούβλα, γυριστά, ψητά στο γκριλ, τηγανητά κ.α.
Τηγανιά Χοιρινή
Παραδοσιακά Ζυμαρικά Τραχανάς, Χυλοπίτες και Πλεξούδες.
Διάφοροι Μεζέδες της Παραδοσιακής Ελληνικής Κουζίνας Τηγανητές Μελιτζάνες, Τηγανητός Μπακαλιάρος, Κεφτεδάκια, Ντολμαδάκια Γιαλαντζί, Τυροκροκέτες, Λαχανοντολμάδες, Παστός Γαύρος και Παστές Σαρδέλες (Αντζούγιες) κ.α.
Κυνήγι Αγριογούρουνο και Ελάφι. Μαγειρεύονται με διάφορες παραλλαγές π.χ. Σαλμί, ψητά, στο φούρνο.
Γιαπράκια Λαχανοντολμάδες με κιμά και αρκετό Μπούκοβο, αλλά και ντοματοπελτέ (που οι κανονικοί δεν έχουν, στην παρασκευή τους, ντοματοπελτέ), παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο έδεσμα του Νομού Κοζάνης.
Διάφορα πιάτα και σπεσιαλιτέ από βουβαλίσιο κρέας Βουβάλι με χυλοπίτες (Λίμνη Κερκίνη)
Διάφορα ψάρια π.χ. Πέστροφα, Γριβάδι, τα οποία αλιεύονται στις λίμνες και τις θάλασσες της Μακεδονίας. Η σούπα Γκαρούφα γίνεται με γριβάδι.
Διάφορα είδη Λουκάνικων π.χ. Λουκάνικο Τζουμαγιάς από την Ηράκλεια Σερρών. Παραλλαγές λουκάνικων περιέχουν επίσης Πράσο, Σκόρδο, Κρεμμύδι, Θυμάρι, Μάραθο και άλλα μυρωδικά

Επιδόρπια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γλυκό Χαρακτηριστικά
Ακανές Είδος λουκουμιού, που φτιάχνεται αποκλειστικά στις Σέρρες, το οποίο είναι παρόμοιο με το Λουκούμι της Σύρου, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση, στα υλικά και τη παρασκευή.
Αρμενοβίλ Είδος παγωτού, ιδιαίτερα δημοφιλές στη Θεσσαλονίκη.
Μπουγάτσα Είδος πίτας, με ιδιαίτερη κατασκευή στην παρασκευή της, με αποτέλεσμα να διαφέρει κατά πολύ με τις υπόλοιπες πίτες, την οποία στην Ελλάδα την έφεραν Μικρασιάτες πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κάνοντάς την ιδιαίτερα δημοφιλή στη Βόρεια Ελλάδα, ειδικά στις Σέρρες και στη Θεσσαλονίκη, που θεωρούνται φημισμένες για τη μπουγάτσα τους[5]Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές μπουγάτσας, γλυκές (ειδικότερα με κρέμα και κανέλα) και αλμυρές (κυρίως με κιμά, τυριά και αλλαντικά). Φτιάχνεται σε όλη τη Μακεδονία.
Διάφορα είδη Χαλβά Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές χαλβά, όπως ο Σησαμένιος, ο γνωστός χαλβάς του μπακάλη, λόγω της διάθεσης σε παντοπωλεία παλαιότερα, ενώ πλέον συναντάται εν γένει σε καταστήματα ειδών τροφίμων. Στο εμπόριο πωλείται κατεξοχήν σε ορθογώνιες συσκευασίες σε διάφορες γευστικές παραλλαγές, όπως με βανίλια ή και μέλι, με αμύγδαλα, φουντούκια ή σταφίδες, με κακάο, ανάμικτος (μισός με βανίλια και μισός με κακάο) ή με επικάλυψη σοκολάτας), ο Σιμιγδαλένιος, που είναι ο Παραδοσιακός σπιτικός χαλβάς ο οποίος παρασκευάζεται με βασικά υλικά το σιμιγδάλι, το βούτυρο (ή λάδι) και σιρόπι από ζάχαρη (ή πετιμέζι) και νερό) και ο Θεσσαλικός Σαπουνέ (γνωστός και ως Φαρσάλων), που παρασκευάζεται κυρίως από νισεστέ (συνήθως από ρύζι ή από καλαμπόκι – κορν φλάουρ), βούτυρο, νερό και ζάχαρη. Εναλλακτικά, κυρίως σε περιόδους νηστείας, χρησιμοποιείται ηλιέλαιο αντί για βούτυρο. Αν και στην κλασική συνταγή οι αναλογίες των υλικών είναι ίδιες με του σιμιγδαλένιου (ένα, δύο, τρία, τέσσερα), ο τρόπος παρασκευής του είναι λίγο διαφορετικός. Η διαδικασία ξεκινά με την παρασκευή καραμέλας, η οποία δίνει αργότερα χρώμα στο χαλβά, με κουταλιές από τη ζάχαρη. Ο νισεστές δεν καβουρδίζεται, αλλά διαλύεται στο νερό για να προστεθεί στην καραμέλα, ακολουθεί η ζάχαρη και ύστερα προστίθεται το βούτυρο. Το γλυκό σιγοβράζει μέχρι να πήξει αφήνοντας αυλάκια στον πάτο του σκεύους, οπότε τοποθετείται ανάποδα σε ταψί (ταβά) − με την κρούστα προς τα επάνω. Θεωρείται επιτυχημένος όταν έχει δημιουργήσει καλή κρούστα.
Ο Χαλβάς Σαπουνέ (Φαρσάλων) πωλείται και στις Εμποροπανήγυρεις, ενώ η παραλλαγή «κοματ» εξακολουθεί να πωλείται σε καταστήματα της Μακεδονίας (αν και δεν είναι εξακριβωμένο ότι είναι ακριβώς η ίδια), με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται οι έμποροι του συγκεκριμένου Χαλβά από τα Φάρσαλα, λόγω του ότι το συγκεκριμένο γλυκό πρωτοφτιάχτηκε στην περιοχή τους, και θεωρούν ότι έχει χάσει τη φήμη του.
Επίσης στην περιοχή της Δράμας παρασκευάζεται, ο παραδοσιακός Σησαμένιος Χαλβάς Κυργίων, ο οποίος έχει ιδιαίτερη φήμη σε όλη την Ελλάδα, μαζί με τον Χαλβά Δραπετσώνας. Η κατανάλωση χαλβά αναπτύχθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, με την έλευση των Ελλήνων Μικρασιατών που είχαν την παράδοση και την τεχνογνωσία παρασκευής του προϊόντος (όπως ο χαλβάς Κυργίων Δράμας και Δραπετσώνας, που έχουν τις ρίζες τους από τη Μικρά Ασία).
Κουραμπιέδες Εξαιρετικά δημοφιλής, σε όλη την Ελλάδα, είναι οι Κουραμπιέδες της Νέας Καρβάλης Καβάλας.
Λαγγίτες Είδος γλυκού, παρόμοιο με την Κρέπα, το οποίο στη βάση και τα υλικά, είναι ακριβώς η ίδια συνταγή, αλλά έχει διαφορετικό τρόπο ψησίματος (τηγανίζεται, αντί της Κρέπας που ψήνεται), και πιο «χοντρή και λιπαρή» ζύμη.
Μουσταλευριά
Μουστόπιτα
Παντεσπάνι
Ροξάκια
Ρεβανί και Λουκουμάδες Το Ρεβανί και οι Λουκουμάδες, φτίαχνονται σε όλη την Ελλάδα, αλλά είναι κατ' εξοχήν παραδοσιακά γλυκά της Βέροιας. Το Αυθεντικό Ρεβανί της Βέροιας σερβίρεται επίσης και με παγωτό καϊμάκι.
Τουλούμπα και Κουρκουμπίνια Φτίαχνονται σε όλη την Ελλάδα, αλλά οι πρότυπες συνταγές προέρχονται από την περιοχή της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει και παρόμοιο γλυκό στο εξωτερικό που βασίζεται στην συνταγή της Ελληνικής Τουλούμπας (Ισπανικό Τσούρος), αλλά δεν είναι το ίδιο.
Σάλιαροι Είδος κουραμπιέ με σταχτόνερο, παραδοσιακό γλυκό στη Σιάτιστα την Καστοριά και την Κοζάνη, το οποίο μοιάζει αρκετά με τον Κουραμπιέ της Νέας Καρβάλης. Δημοφιλές σχεδόν σε όλη τη Δυτική Μακεδονία.
Διάφορα Γλυκά του κουταλιού Παράγονται από φρούτα, που καλλιεργούνται στη Μακεδονία, όπως Κεράσι, Σύκο, Μελιτζανάκι, Καρυδάκι, Καρπουζάκι, αλλά και Νεράντζι, Περγαμόντο, Μανταρίνι (σε ορισμένες παραθαλάσσιες περιοχές) κ.α.
Τουλουμπάκι Σέρρες
Πονηρό Παραδοσιακό γλυκό από τη Νιγρίτα Σερρών.
Τρίγωνα Πανοράματος Σιροπιαστό γλυκό με κρέμα, το οποίο εφευρέθηκε από τον ζαχαροπλάστη Ελενίδη. Ιδιαίτερα δημοφιλές στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης.

Ποτά και Καφέδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποτό Χαρακτηριστικά
Διάφοροι Καφέδες Ο πατροπαράδοτος, Ελληνικός Καφές, ο οποίος κληρονομήθηκε από την εποχή της Τουρκοκρατίας, και διάφοροι άλλοι καφέδες που ήρθαν μεταγενέστερα, με προέλευση της τεχνικής παρασκευής τους από τη Δυτική Ευρώπη (Γαλλία και Ιταλία), όπως ο Γαλλικός Καφές Φίλτρου Εσπρέσο, Καπουτσίνο, Αμερικάνο, Μακιάτο, Λάτε κ.α.
Φραπές Κρύος καφές, ο οποίος εφευρέθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1957, από τον Δημήτριο Βακόνδιο [6], οποίος αποτέλεσε, εκείνη την εποχή στέλεχος της πολυεθνικής Nestle. Ο Φραπές σερβίρεται και εκτός Ελληνικής και Κυπριακής Επικράτειας, στο εξωτερικό ειδικότερα στις Βουλγαρία (υπάρχει παραλλαγή του Φραπέ, που αντί για γάλα, προσθέτουν Κόκα Κόλα), Σερβία (υπάρχει παραλλαγή του Φραπέ, που αντί για γάλα, προσθέτουν Παγωτό Βανίλια, ο οποίος πάντα φτιάχνεται κατά αυτόν τον τρόπο), Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία (λόγω της γειτνίασης τους με την Ελλάδα), αλλά και στην Τουρκία (ειδικότερα στην Κωνσταντινούπολη), την Ισπανία και την Τυνησία.
Διάφορα Γάλατα Κατσικίσιο, Αγελαδινό, Πρόβειο, Βουβαλίσιο κ.α. Ο Νομός Σερρών είναι ο δεύτερος, σε γαλακτοπαραγωγή σε όλη την Ελλάδα, ενώ στην περιοχή της λίμνης Κερκίνης, ζει ο μεγαλύτερος πληθυσμός βούβαλων της χώρας.
Ρετσίνα Γνωστές Επώνυμες Ρετσίνες, είναι οι Ρετσίνες «Μαλαματίνα», «Τσάνταλη», και η «Μιχάλη Γεωργιάδη», οι οποίες παράγονται στην Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής και τον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης αντίστοιχα.
Τσίπουρο Φτιάχνεται σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας, κυριότερα σε πολλές περιοχές με την πρότυπη συνταγή του Θεσσαλικού Τσίπουρου του Τυρνάβου (αν και δεν είναι εξακριβωμένο ότι είναι ακριβώς η ίδια).
Κρασί Κρασί παράγεται μόνο στις εξής περιοχές της Μακεδονίας, που σημαντικό ρόλο παίζει ειδικότερα, και η «καλή» και «άριστη» ποιότητα ακόμη και τα χώματα των κτημάτων, που καλλιεργείται Αμπέλι: Χαλκιδική (σε συγκεκριμένες μόνο περιοχές), Άγιο Όρος, Πιερία, Νάουσα Ημαθίας, Γουμένισσα Κιλκίς, Παγγαίο Καβάλας, Αμύνταιο Φλώρινας, Δράμα, Κοζάνη και Βελβεντό. Σε κάθε περιοχή το κρασί που παράγεται, έχει Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης.[7][8]
Ούζο Σέρρες
Ξινό Νερό Φημισμένο Ανθρακούχο νερό, που παράγεται στο ομώνυμο χωριό του Νομού Φλωρίνης.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γρηγοριάδου, Έφη (2004). Εδεσματολόγιον Μακεδονίας. Εκδόσεις Κοχλιάς. ISBN 960-437-007-3. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Υποψηφιότητα μακεδονικής κουζίνας για τους καταλόγους της unesco
  2. Voutsina, E. (26 Μαΐου 2013). «Πιπεριές Φλωρίνης για το χειμώνα». Kathimerini. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2013. 
  3. [1] Αρχειοθετήθηκε 2013-01-30 στο Wayback Machine., Anonymous (n.d.). Naoumidis peppers. Retrieved from http://www.piperiesflorinis.gr/en/
  4. «Manouri / Manoypi». www.cheeselibrary.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2017. 
  5. «Η Ιστορία της Μπουγάτσας - Το Χρυσό». Το Χρυσό |. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2015. 
  6. «Πώς ανακαλύφθηκε ο φραπές τυχαία, το 1957 στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης. Η ελληνική πατέντα δεν σερβίρεται σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου...». Μηχανή του Χρόνου. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. Δεν βρήκε όμως ζεστό νερό και έχοντας δει πολλές φορές το αφεντικό του να παρουσιάζει το σοκολατούχο ρόφημα με το σέικερ, αποφάσισε να κάνει το ίδιο χρησιμοποιώντας αντί για σοκολάτα σε σκόνη, καφέ, που ανακάτεψε με κρύο νερό.... 
  7. Charles R. Shrader (1999). The Withered Vine: Logistics and the Communist Insurgency in Greece, 1945-1949. Greenwood Publishing Group. σελ. 358. ISBN 9780275965440. 
  8. Eugene N. Borza (1992). In the Shadow of Olympus: The Emergence of Macedon. Princeton University Press. σελ. 370. ISBN 9780691008806.