Μίνως Δούνιας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Μίνως Δούνιας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Σεπτεμβρίου 1900[1] Cetate |
| Θάνατος | 20 Οκτωβρίου 1962[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου μουσικός μουσικολόγος μουσικός παιδαγωγός |
Ο Μίνως Δούνιας (1900-1962) υπήρξε Έλληνας μουσικός, μουσικολόγος, μουσικοκριτικός και παιδαγωγός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1900 στο Cetate της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Απεφοίτησε από τη Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης και έκανε μουσικές σπουδές στη Γερμανία και έπειτα στη σχολή Αρχαιολογίας, Φιλοσοφίας και Μουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, με ειδίκευση στον κλάδο των θεωρητικών της μουσικής. Σπούδασε βιολί από το 1921-1925 στην ανώτερη σχολή μουσικής του Βερολίνου, και από το 1925-1932 συνέχισε με σπουδές μουσικής στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου και αναγορεύθηκε διδάκτορας Μουσικολογίας το 1935, με τη διατριβή Τα κονσέρτα για βιολί του Guiseppe Tartini. Διορίστηκε καθηγητής μουσικής στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Θηλέων (Pierce College) και στο Κολλέγιο Αθηνών. Εργάστηκε επίσης ως κριτικός μουσικής στην Καθημερινή. Διετέλεσε πρόεδρος του Αθηναϊκού μουσικού κύκλου παρουσιάζοντας χορωδιακά έργα της Δυτικοευρωπαϊκής Μουσικής Ιστορίας και δημοσίευσε κριτικές στο περιοδικό Νεοελληνικά Γράμματα. Στη διάρκεια των χρόνων της Κατοχής (1941-1945) κρατούσε ημερολόγιο το οποίο και εκδόθηκε με τίτλο: «Έπειτα από 120 χρόνια ελεύθερης ζωής είμεθα πάλι σκλάβοι». Επιπροσθέτως το 1947 εξέδωσε σειρά «Παιδικών Τραγουδιών». Ακόμα ήταν για 11 χρόνια πρόεδρος της Επιτροπής Σκαλκώτα. Τέλος μετά τον θάνατό του εκδόθηκαν τα Μουσικοκριτικά, που ήταν βιβλίο με συγκεντρωμένες τις κριτικές του για διάφορα έργα.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου 1962 λόγω μιας σύντομης ασθένειας.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής, Εκδόσεις Γιαλλελη, συγγραφέας Τάσος Καλογερόπουλος, σελίδα 122-123
- Χούγκο Ρίμαν (1849-1919) (1959). Riemann Musik Lexikon. Μάιντς: B. Schott's Söhne. σελίδες 416. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2011.
- Δούνιας, Μίνως, βιογραφικό από τη Biblionet.gr.
|
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |