Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1876 Αδριανούπολη |
| Θάνατος | 15 Μαρτίου 1948 Αλεξανδρούπολη |
| Τόπος ταφής | Οίκος Κωνσταντίνου Ι. Αλτιναλμάζη (Παλιά Νεκροταφεία) |
| Κατοικία | Αδριανούπολη, Αλεξανδρούπολη |
| Εθνικότητα | ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | ελληνική |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Δήμαρχος της Αλεξανδρούπολης (1924-41 και 1946-48) |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελένη Πινάτζη |
| Τέκνα | Σοφία Δημουλά |
| Γονείς | Ιωάννης & Χαρίκλεια Αλτιναλμάζη |
| Συγγενείς | Εμμανουήλ Αλτιναλμάζης(αδερφός), Αργύριος Αλτιναλμάζης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δήμαρχος |
Ο Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης (1876 – 15 Μαρτίου 1948) υπήρξε Δήμαρχος της Αλεξανδρούπολης για είκοσι χρόνια και με το έργο του μεταμόρφωσε την πόλη από χωριό σε μια σύγχρονη πολιτισμένη πόλη, όπου έγινε ιδιαίτερα αγαπητός. Μαζί με τον αδερφό του Εμμανουήλ ήταν οι πρώτοι Δημοτικοί άρχοντες της Αλεξανδρούπολης. Μέχρι και σήμερα ο Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης θεωρείται ο μακροβιότερος αιρετός Δήμαρχος της Αλεξανδρούπολης (1924-1941).[1][2]
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης του Ιωάννη και της Χαρίκλειας, ήταν γόνος της γνωστής οικογένειας των βιομηχάνων Αλτιναλμάζηδων, που διέθετε αλευρόμυλους, παγοποιείο, ποτοποιία και ψυγεία. Γεννήθηκε το 1876 στην Αδριανούπολη και πέθανε στις 15 Μαρτίου του 1948 ως Δήμαρχος της Αλεξανδρούπολης, σε ηλικία 72 ετών. Παντρεύτηκε την Ελένη Πινάτζη από την Κίο της Μικρασίας και απέκτησαν μια κόρη, τη Σόφη, μετέπειτα Δημουλά.
Δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η όλη δράση του και προσφορά του όντας κάτοικος Αδριανούπολης και Αλεξανδρούπολης.
Δράση στην Αδριανούπολη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τις σπουδές του, επέστρεψε στην Αδριανούπολη και παρ’ όλου που ήταν νέος επιστήμων, η ευρισκόμενη σε μεγάλη δράση τότε Ελληνική Κοινότητα τον όρισε Γενικό Γραμματέα του τότε φημισμένου στο πανελλήνιο Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου, που ήταν και ένα παράνομο παράρτημα της ακόμα δρώσης στη Θράκη, Φιλικής Εταιρείας. Το 1919 έγινε πρόεδρος του. Αργότερα του ανατέθηκαν πόστα σε όλα σχεδόν τα ιδρύματα και σωματεία, εθνικά και φιλανθρωπικά της Αδριανούπολης, στα οποία η προσφορά του ήταν μεγάλη. Ως επιθεωρητής του Κοινοτικού Ορφανοτροφείου, αποκάλυψε τη μυστική αλληλογραφία πέντε αλβανόφωνων, υπότροφων της Ελληνικής Κυβερνήσεως, με το Αλβανικό Κομιτάτο. Ανάμεσα σε αυτούς και ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Αλβανίας, Φαν Νόλι. Μετά την κατάληψη της Αδριανούπολης από τα στρατεύματά μας, η Ύπατη Αρμοστεία Θράκης, τον διόρισε Δημαρχιακό Επίτροπο και τον απέστειλε στην Αλεξανδρούπολη προς υποδοχήν των δημάρχων της παλαιάς Ελλάδας. Διετέλεσε και βοηθός του Τούρκου Δημάρχου Σεφκέτ Μπέη.
Η όλη του ελληνική δράση ήταν φυσικό να κινήσει εναντίον του το μίσος των Βουλγάρων, οι οποίοι μετά την υποχώρησή τους από την Αδριανούπολη, τον καταδίκασαν σε θάνατο μαζί με άλλους δώδεκα προύχοντες. Ευτυχώς σώθηκαν όλοι από τη σύγχυση που επικράτησε με την επέλαση του ιππικού Εμβέρ Πασά. Η εθνική συμφορά και η κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου σταμάτησαν τη δράση του Κωνσταντίνου Αλτιναλμάζη στην Αδριανούπολη, ο οποίος μαζί με το κύμα των προσφύγων της έφτασε στην Αλεξανδρούπολη, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα και άσκησε το επάγγελμα του φαρμακοποιού. <[3]
Δράση στην Αλεξανδρούπολη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο δικηγόρος Κ. Μανατός και οι αρχές της τότε νέας Αλεξανδρούπολης, κάλεσαν τον Κ. Αλτιναλμάζη, για να παραλάβει από τον πρώτο διορισμένο δήμαρχο και αδερφός του Εμμανουήλ, τη δημαρχία, που του την παρέδωσε στις 28 Οκτωβρίου 1924. Ακολούθησαν οι πρώτες δημοτικές εκλογές, στις 25 Οκτωβρίου 1925, από τις οποίες ανεδείχθη ο πρώτος αιρετός της Δήμαρχος της πόλης.
Ο Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης διετέλεσε αιρετός δήμαρχος επί τέσσερις συνεχείς δημοτικές περιόδους: 1925-29, 1929-33, 1933-37 και 1937-41. Ο υπόλοιπος χρόνος 1941-8, του αναγνωρίσθηκε ως συντάξιμος και έτσι η συνολική του υπηρεσία ήταν 22 έτη. Παρόλα αυτά το 1946, ανέλαβε και πάλι Δήμαρχος της πόλης, που τόσο αγάπησε και αγαπήθηκε.
Η τρίτη του τετραετία (1933-1937) στο Δήμο, συνέπεσε με δραματικά ιστορικά γεγονότα της χώρας μας. Η αποτυχία της βενιζελικής παράταξης στις εκλογές, η άνοδος της κυβέρνησης του Π.Τσαλδάρη, το αποτυχημένο κίνημα του Νικολάου Πλαστήρα, η απόπειρα δολοφονίας του Ελευθέριου Βενιζέλου και της γυναίκας του, η Επανάσταση του Βενιζέλου το 1935 και η καταστολή της, η καθαίρεση του Π.Τσαλδάρη, το Δημοψήφισμα και η επάνοδος του βασιλικού θεσμού και τέλος η δικτατορία του Μεταξά στις 4 Αυγούστου το 1936, ανέκοψαν τη δράση του Κωνσταντίνου Αλτιναλμάζη ως Δημάρχου της Αλεξανδρούπολης, και αφού είχε προσχωρήσει στο κίνημα του Βενιζέλου το 1935, συνελήφθη και καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε φυλάκιση. Παρόλα αυτά, με αφορμή την επίσκεψη του τότε βασιλιά Γεώργιου και του διαδόχου του Παύλο, το καλοκαίρι του 1936, στην Αλεξανδρούπολη, ο Κ.Αλτιναλμάζης, μετά και την προσφώνηση του βασιλιά Γεωργίου, ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του ως Δήμαρχος της πόλης και συνέχισε το έργο του μέχρι και το 1937, όπου έληγε η θητεία του.
Μετά την απελευθέρωση της Αλεξανδρούπολης και όλης της χώρας και την ομαλοποίηση της καταστάσεως, ύστερα από τα τόσα τραγικά που επακολούθησαν στις 26 Ιανουαρίου το 1946, ο Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης, αφήνοντας την οικογένεια του στην Αθήνα, που ζούσε πλέον ως συνταξιούχος, επέστρεψε στην Αλεξανδρούπολη και ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντά του ως Δήμαρχος της πόλης.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τα πρώτα έργα του Κωνσταντίνου Αλτιναλμάζη, ήταν η φροντίδα για την πυρόσβεση και για τον λόγο αυτό προέβη στην αγορά του πρώτου πυροσβεστικού οχήματος και έτσι σχηματίστηκε η πρώτη Πυροσβεστική Ομάδα του Δήμου. Η ύδρευση της πόλης, ενισχύθηκε με την κατασκευή υδατοδεξαμενής, που δέχθηκε τα υπόγεια νερά του ποταμού και βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της Εξωπόλεως. Η καθαριότητα και η αποκομιδή των σκουπιδιών της όλο και αυξανόμενης πόλης ήταν έργο της Δημαρχίας του. Από την πρώτη του εκλογή ακόμη, μερίμνησε για τον αθλητισμό και με την έμπνευση και τη βοήθεια του ταγματάρχου Διοσκουρίδη κατασκευάστηκε το πρώτο Δημοτικό Στάδιο της πόλης (σήμερα Εθνικό Στάδιο Φώτης Κοσμάς). Στο στάδιο αυτό τελέστηκαν οι Πανθρακικοί Αθλητικοί Αγώνες στίβου το 1930 και οι Πανελλήνιοι του 1953. Κατά τη δεύτερη τετραετία του, συστάθηκε η πρώτη Φιλαρμονική του Δήμου Αλεξανδρούπολης και εγκρίθηκε το πρώτο ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης. Από τα λοιπά έργα του ξεχωρίζουν, η δημιουργία Δημοτικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού της Αλεξανδρούπολης, τα πρώτα Δημοτικά Σφαγεία, οι Δημοτικές αποθήκες εύφλεκτων υλών, τα καταστήματα πωλήσεων ιχθύων (ψαραγορά), η εγκατάσταση θερμών και ψυχρών θαλάσσιων λουτρών, η κρασπέδωση δια χαλικοστρώσεως και συνεχής επίστρωση με ποταμίσια χαλίκια των οδών Εμπορίου, Μαζαράκη κ.α.
Κηδεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη νεκρώσιμη ακολουθία και στην εκφορά της σορού του παρέστησαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης, συμπεριλαμβανομένων των δημοτών άλλων θρησκευμάτων. Ο ναός του Αγίου Νικολάου ήταν ασφυκτικά γεμάτος όπως και ο προαύλιος χώρος. Γι' αυτό η σορός του μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία μεταφέρθηκε εκτός του Ναού για λαϊκό προσκύνημα, όπου εκφωνήθηκαν οι επικήδειοι λόγοι. Σήμερα η σορός του βρίσκεται στα Παλιά Νεκροταφεία, στον οίκο Κωνσταντίνου Ι. Αλτιναλμάζη.
Βραβεύσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ελληνική Κυβέρνηση τον τίμησε δια παρασήμου, το οποίο δεν αποδέχτηκε, κυρίως από μετριοφροσύνη, για την ενέργεια του που έφερε στο φως όλες τις παρασκηνιακές ενέργειες και ραδιουργίες των όσων εποφθαλμιούσαν την Ελληνική Θράκη, ύστερα από πρόταση του Γενικού Πρόξενου της Ελλάδας στην Αδριανούπολη, Δημαρά.
Πάρκο Αλτιναλμάζη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το καλοκαίρι του 2013, ξεκίνησαν εργασίες στο πάρκο Παρμενίωνα στην Αλεξανδρούπολη, πρώην στρατόπεδο, για την ανάπλαση του χώρου και τη μετατροπή του. Υπό τη δημαρχία και επίβλεψη του Ευάγγελου Λαμπάκη, το έργο υλοποιήθηκε και το πάρκο μετονομάστηκε σε Πάρκο Αλτιναλμάζη, εις μνήμη του μακροβιότερου δημάρχου της πόλης, Κωνσταντίνο Αλτιναλμάζη, όπου περιλαμβάνει ένα υπαίθριο θέατρο, εστιατόριο και καφετέρια, περιπατητικούς διάδρομους, δασικούς χώρους, υδάτινο στοιχείο, καθώς και χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, αλλά και περίπτερα, τα οποία θα διατεθούν σε πολιτιστικούς συλλόγους του Δήμου. Από τις 5 Μαΐου του 2017 το πάρκο είναι ανοιχτό προς το κοινό.[4]
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αποστολίδης Αθανάσιος, Αιρετοί Δήμαρχοι της Αλεξανδρούπολης, Ελευθέρια 1998
- Αποστολίδης Αθανάσιος, Αλεξανδρούπολη: Αλεξανδρούπολη, μορφές, αναμνήσεις, 1991
- Κρίτου Αθανάσιος, Αλεξανδρούπολη: Η εκατοντάχρονη ιστορία της 1878-1978, Αλεξανδρούπολη, 1905
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Εθνολογικό Μουσείο Θράκης: Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ Κληροδότηµα Εµµανουήλ Ι. Αλτιναλµάζη
- ↑ O Δήμαρχος Κ.Αλτιναλμάζης
- ↑ «Εγκαινιάστηκε το Πάρκο Αλτιναλμάζη στην Αλεξανδρούπολη». reportal.gr. 6 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2017.