Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Εθνικής Ενότητος 1944

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου
Κυβέρνηση Απελευθερώσεως
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού18 Οκτωβρίου 1944
Ημερομηνία διάλυσης3 Ιανουαρίου 1945
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Β΄ της Ελλάδας
Αντιβασιλέας Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός (από 31 Δεκεμβρίου 1944) [1]
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΓεώργιος Παπανδρέου
Συνολικός αριθμός Μελών25
Συμμετέχοντα κόμματαΚυβέρνηση Εθνικής Ενότητας
Ιστορία
Εκλογέςκυβέρνηση διορισμένη όχι εκλεγμένη
Θητεία νομοθετικού σώματοςχωρίς νομοθετικό σώμα
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Μαΐου 1944
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1945
Επετειακό φυλλάδιο του ΕΑΜ για τα Δεκεμβριανά (Δεκέμβριος 1945)

Η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος Γεωργίου Παπανδρέου 1944 (Οκτώβριος 1944 - Ιανουάριος 1945) ήταν συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Παπανδρέου στο εξωτερικό. Όταν, στις 18 Οκτωβρίου, η Αθήνα απελευθερώθηκε από τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα και η δωσιλογική κυβέρνηση Ράλλη παρέδωσε την εξουσία, η κυβέρνηση που ήρθε πλέον στην Ελλάδα, ανασχηματίστηκε, χωρίς όμως αλλαγή Πρωθυπουργού.
Η διαμάχη μεταξύ του αστικού πολιτικού κόσμου (που εκφραζόταν από το Γεώργιο Παπανδρέου) και των οπαδών του Κ.Κ.Ε. και του Ε.Α.Μ. ήταν το χαρακτηριστικό της περιόδου εκείνης. Η ανάγκη ανασυγκρότησης του ελληνικού στρατού με την ταυτόχρονη εφαρμογή των όρων του Συμφώνου της Καζέρτας και η ανοιχτή επέμβαση του Άγλλου στρατηγού και τοποτηρητή της Βρετανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, Ρόναλντ Σκόμπι, κατέληξε στην αποχώρηση των μελών της Π.Ε.Ε.Α. από την κυβέρνηση, στις 2 Δεκεμβρίου 1944, και στις μάχες που έλαβαν χώρα στην Αθήνα, την ίδια περίοδο, γνωστές ως «Δεκεμβριανά»[2].

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[3]

αντικαταστάθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1944 από τον Πάνο Χατζηπάνο
- παραίτηση στις 2 Δεκεμβρίου 1944
- παραίτηση στις 2 Δεκεμβρίου 1944
αντικαταστάθηκε στις 12 Δεκεμβρίου, προσωρινά, από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο
- παραίτηση στις 2 Δεκεμβρίου 1944
- παραίτηση στις 2 Δεκεμβρίου 1944
- παραίτηση στις 2 Δεκεμβρίου 1944
  • «Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός» [5]: Αύγουστος Θεολογίτης
  • «Επί της Κοινωνικής Προνοίας [6]υπουργός» : προσωρινά, Κωνσταντίνος Μαρούλης
- αντικαταστάθηκε στις 25 Οκτωβρίου από τον Δημήτριο Λόντο
- παραίτηση στις 2 Δεκεμβρίου 1944
- παραίτηση στις 2 Δεκεμβρίου 1944
- αντικαταστάθηκε στις 11 Νοεμβρίου από τον Θεμιστοκλή Τσάτσο
  • «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Γεώργιος Παπανδρέου
  • «Επί των Στρατιωτικών υφυπουργός»: Λάμπρος Λαμπριανίδης
- αντικαταστάθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1944 από τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη
- παραίτηση στις 4 Δεκεμβρίου 1944
αντικαταστάθηκε στις 7 Δεκεμβρίου από τον Λεωνίδα Σπαή
  • «Επί της Εμπορικής Ναυτιλίας υπουργός: Πέτρος Ράλλης
  • «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Παναγιώτης Κανελλόπουλος
  • «Επί της Αεροπορίας υπουργός»: προσωρινά, Νικόλαος Αβραάμ
- αντικαταστάθηκε στις 25 Οκτωβρίου από τον Πέτρο Φικιώρη


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος: «Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 843-2004»,http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842
  2. «...Η ιστορική προσέγγιση των γεγονότων ολόκληρης εκείνης της δύσκολης περιόδου παραπέμπει στη διαπίστωση ότι το σύμφωνο της Καζέρτας (...) που υπογράφεται στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 από τον αρχιστράτηγο των Συμμαχικών Δυνάμεων Μεσογείου Χένρι Μάιτλαντ Ουίλσον, το Βρετανό υπουργό Χάρολντ Μακ Μίλαν, τον Ελληνα πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και τους αρχηγούς των αντάρτικων δυνάμεων στρατηγούς Στέφανο Σαράφη και Ναπολέοντα Ζέρβα υπήρξε, οπωσδήποτε, μοιραία απόληξη και οριστική επισφράγιση αλυσιδωτής σειράς συμφωνιών (και σύντονων μηχανισμών), με περαιτέρω προέκταση την πολυσυζητημένη Συμφωνία της Βάρκιζας και τις γνωστές επέκεινα τραγικές συνέπειές της για το έθνος.» https://archive.today/20120804130648/www.kathimerini.gr/4Dcgi/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_10/10/2004_1283343
  3. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης» : http://www.ggk.gov.gr/?p=1047
  4. Το «Υπουργείο Μεταφορών» ιδρύθηκε επίσημα στις 20 Νοεμβρίου του 1944, αντικαθιστώντας το «Υπουργείο Σιηδροδρόμων και Αυτοκινήτου», αλλά και το «Υπουργείο Συγκοινωνιών». Στο ΦΕΚ της σύστασής του αναφέρεται: «Συνιστάται Υπουργείον Μεταφορών εις την δικαιοδοσίαν του οποίου υπάγονται πάσαι αι μέχρι τούδε εις την Γενικήν Διεύθυνσιν Σιδηροδρόμων και Αυτοκινήτων του Υπουργείου Συγκοινωνίας περιλαμβανόμεναι υπηρεσίαι και αρμοδιότητες».
  5. Το «Υπουργείο Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων», γνωστό και ως «Τ.Τ.Τ» ή «3Τ» επανασυστάθηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 1944 (πρώτη ίδρυση το 1922)
  6. Το «Υπουργείο Εθνικής Προνοίας» μετονομάστηκε σε «Υπουργείο Κοινωνικής Προνοίας»
  7. Το «Υπουργείο Υγιεινής» επανιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1944 (ίδρυση το 1928), και ανέλαβε εξ΄ ολοκλήρου το θέμα της Δημόσιας Υγείας
  8. Το «Υπουργείο Επισιτισμού» από τον Νοέμβριο του 1944 και με τον Α.Ν. 28/1944 μετονομάστηκε σε «Υπουργείο Εφοδιασμού». Το νέο Υπουργείο εκτός των άλλων - διαχειριζόταν και διένεμε την βοήθεια που δινόταν στην Ελλάδα από τον Διεθνές Ερυθρό Σταυρό
  9. Το «Υφυπουργείο Τύπου και Διαφωτίσεως» συστάθηκε επίσημα την 1η Δεκεμβρίου του 1944 (Φ.Ε.Κ. 29 /1944) με σκοπό: «...την διαφώτησιν της Δημοσίας Γνώμης τόσον του εσωτερικού όσον και του εξωτερικού επί παντός ζητήματος σχέσιν έχοντος με την πολιτικήν, κοινωνικήν, πνευματικήν και οικονομικήν ζωήν του Ελληνικού Λαού και την ανύψωσιν της στάθμης του πολιτισμού του, επιτυγχανομένων δια της παροχής παντός σχετικού στοιχείου εις τον Ξένον Τύπον, της συνεχούς παρακολουθήσεως τούτου, και του Ελληνικού Τύπου, του Θεάτρου, του Κινηματογράφου, των Ραδιοφωνικών εκπομπών, ως και παντός άλλου μέσου δυναμένου να συντελέση εις τους ανωτέρω σκοπούς.» http://politicalpedia.eklogika.gr/yp-typou-diafotiseos/ Αρχειοθετήθηκε 2019-12-07 στο Wayback Machine.