Κλέων Ρίζος Ραγκαβής

Κλέων Ρίζος Ραγκαβής
	Ο Κλέων Ρίζος Ραγκαβής στην Ποικίλη Στοά του 1887
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Κλέων Ρίζος Ραγκαβής (Ελληνικά)
Γέννηση	1842; Αθήνα
Θάνατος	20 Ιανουαρίου 1917;
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών; Πανεπιστήμιο του Μονάχου; Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης; συγγραφέας
Οικογένεια
Σύζυγος	Dorothea Baronin von Gerolt (από 1871)
Τέκνα	Elly Rizo-Rangabé
Γονείς	Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής και Καρολάιν Σκην
Αδέλφια	Ευγένιος Ρίζος - Ραγκαβής; Αριστείδης Ρίζος Ραγκαβής; Όθων Ρίζος Ραγκαβής; Αιμίλιος Ρίζος Ραγκαβής; Αριστίων Ρίζος Ραγκαβής; Χαρικλής Ρίζος Ραγκαβής; Ζωή Ρίζου Ραγκαβή; Αλέξιος Ρίζος Ραγκαβής; Αμαλία Ρίζου Ραγκαβή; Ελένη Ρίζου Ραγκαβή; Χαρίκλεια Ρίζου Ραγκαβή
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Κλέων Ρίζος Ραγκαβής (10 Οκτωβρίου 1842 - 20 Ιανουαρίου 1917) ήταν Έλληνας λόγιος, θεατρικός συγγραφέας και διπλωμάτης.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Οκτωβρίου 1842. Πατέρας του ήταν ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής. Αφού σπούδασε Νομική και Πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια στο Μόναχο και στη Χαϊδελβέργη, επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών, και αργότερα σε ελληνικές πρεσβείες στο εξωτερικό όπως γραμματέας στη Πόλη του Μεξικού (1867-1871), στη Κοπεγχάγη (1871-1873), καθώς και στη Μόσχα. Αργότερα τοποθετήθηκε γενικός πρόξενος στη Σόφια (1873-1879), διπλωματικός πράκτορας στο Κάιρο (1880-1882) οπότε και στη συνέχεια τοποθετήθηκε πρέσβης στη Σόφια, Μόσχα και Κοπεγχάγη.

Την περίοδο που ήταν φοιτητής, και ενώ ο πατέρας του ήταν υπουργός Εξωτερικών, ο Κλέων Ραγκαβής είχε πρωτοστατήσει στις ταραχές που ξέσπασαν στο πεδίο του Άρεως, στην Αθήνα, τον Μάιο του 1859, στα λεγόμενα σκιαδικά όπως έμειναν ευρύτερα γνωστά στην ιστορία.

Πρωτοεμφανίσθηκε στα γράμματα και την ποίηση το 1850, στον ετήσιο ποιητικό διαγωνισμό που είχε καθιερώσει ο Αμβρόσιος Ράλλης. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μία ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Άλγη" καθώς και τα θεατρικά έργα: "Ιουλιανός ο παραβάτης", "Οι Ίσαυροι", "Ηράκλειος", "Η Δούκισσα των Αθηνών" κ.ά.. Λογοτεχνικά ήταν γνήσια ρομαντικός, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στις δραματικές συγκρούσεις χαρακτήρων των ιστορικών του έργων.

Ιουλιανός ο Παραβάτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο του Ιουλιανός ο παραβάτης, αρχικώς σχεδιασμένο το 1862,^[5] είχε υποβληθεί στον ποιητικό διαγωνισμό του 1865 και εκδοθεί τελικά το 1877.^[6] Είχε προκαλέσει ιδιαίτερες αντιδράσεις ακόμα και στην ελληνική Βουλή, θεωρώντας κάποια σημεία του ως αντιχριστιανικές θέσεις:ζητήθηκε η απόλυση του Ραγκαβή από τη διπλωματική υπηρεσία όπου υπηρετούσε στη Ρουμανία, ενώ αντέδρασε και η Ιερά Σύνοδος. Τέλος το έργο κατασχέθηκε.^[7]. Υπήρξε δε υπέρμαχος, όχι της απλής, αλλά της αρχαΐζουσας καθαρεύουσας. Προσπάθησε να συνεχίσει τη Φαναριώτικη λογοτεχνία χωρίς όμως επιτυχία. Με τον Κλέωνα Ραγκαβή έκλεισε και ο κύκλος των ποιητών της λεγόμενης "Αθηναϊκής Σχολής".

Ο Κλέων Ραγκαβής απεβίωσε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 20 Ιανουαρίου του 1917.

Ιδιαίτερη αναφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

" «Πρωτοστάτησε στις αντιμοναρχικές εκδηλώσεις (Σκιαδικά) που έγιναν στην Αθήνα το 1859. Ονομάσθηκαν σκιαδικά από τα σκιάδια (καπέλα ψάθινα εγχώριας παραγωγής) που φορούσαν οι φοιτητές στην πορεία τους από το Ζάππειο μέχρι το Πεδίο του Άρεως εκδηλώνοντας έτσι την αντίθεσή τους στους εμπόρους εισαγωγής ευρωπαϊκών. Οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν, όταν επιτέθηκαν και φιλοβασιλικοί νέοι κατά την εποχή του Όθωνα.^[8]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση
- Άλγη. Λειψία, (1893)
Θέατρο
- Ιουλιανός ο παραβάτης, 1877^[9] Ανθολόγηση νεοελληνικών κειμένων.
- Θεοδώρα· Ποίημα δραματικόν εις μέρη πέντε μετά σημειώσεων. Λειψία, τυπ.Δρουγουλίνου, 1884.
- Το πυρ υπό την αιθάλην· Κωμωδία εις μέρη δύο. Λειψία, τυπ. Δρουγουλίνου, 1885.
- Οι Ίσαυροι. 1885.
- Ηράκλειος· Δράμα εις μέρη πέντε μετά σημειώσεων. 1885.
- Η Δούκισσα των Αθηνών. 1905.

Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα του που βραβεύτηκαν είναι:

Χαράλδος ο Ηγεμών των Βαγιάρων, στον διαγωνισμό της Εστίας
Η δούκισσα των Αθηνών, στον Διαγωνισμό Δραματικής της Δ' Ολυμπιάδας, 1888

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οικογένεια Ρίζου - Ραγκαβή

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p171.htm#i1709.
↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
↑ p171.htm#i1709. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ Κωνσταντίνος Δημαράς, «Μνήμη Ιουλιανού», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.180
↑ Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ιουλιανού τέλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.182
↑ Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ιουλιανού τέλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.183
↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή
↑ Κωνσταντίνος Δημαράς, «Μνήμη Ιουλιανού», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.180-181, Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ιουλιανού τέλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ182-183

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.51ος, σελ.210.
βιογραφικό σημείωμα στο Εθνικό κέντρο βιβλίου^{[νεκρός σύνδεσμος]}
Κλέων Ρίζος Ραγκαβής, επιμ. (1877). Ιουλιανός ο Παραβάτης. Αθήνα: Εκ του Τυπογραφείου Πέτρου Πέρρη. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2010.
Ιωάννης Αρσένης (1888). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς. Αθήνα: Επί του Τυπογραφείου Αττικού Μουσείου. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2010. Κείμενα του Ρίζου Ραγκαβή
Οικογενειακό δέντρο των Ρίζων Ραγκαβή
Κωνσταντίνος Δημαράς, «Μνήμη Ιουλιανού», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.180-181
Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ιουλιανού τέλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.182-183

[752506615f6b3ee3c509815bea2e16a0256b6149-1] Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p171.htm#i1709.

[18074928995be982ddb85b7bc1229c9846f03c32-2] Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.

[73330fc7a954e14c078f14eaca16fe4d70dcdf7d-3] 171.htm#i1709. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[5] Κωνσταντίνος Δημαράς, «Μνήμη Ιουλιανού», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.180

[6] Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ιουλιανού τέλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.182

[7] Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ιουλιανού τέλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ. Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.183

[8] Εγκυκλοπαίδεια Δομή

[9] Κωνσταντίνος Δημαράς, «Μνήμη Ιουλιανού», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.180-181, Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ιουλιανού τέλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ182-183

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]