Κιγιόκο Μουράτα
| Κιγιόκο Μουράτα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 村田喜代子 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 12 Απριλίου 1945 Κιτακιούσου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δοκιμιογράφος μυθιστοριογράφος |
| Εργοδότης | Baiko Gakuin University |
| Περίοδος ακμής | 1970 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ακουταγκάουα (1987)[2] Women's Literature Prize (1990) Hirabayashi Taiko Prize (1992) Murasaki Shikibu Prize (1997) Kawabata award (1998) λογοτεχνικό βραβείο Νόμα (2010)[3] βραβείο Ιομιούρι (2014) βραβείο Τανιζάκι (2019) Izumi Kyōka Prize for Literature (2021) Order of the Paulownia, 8th class Medal with Purple Ribbon |
Η Κιγιόκο Μουράτα (ιαπωνικά: 村田 喜代子) (γεν. 1945) είναι Ιαπωνίδα[4] συγγραφέας. Για το έργο της, η Μουράτα έχει αποσπάσει το βραβείο Ακουταγκάουα, το βραβείο λογοτεχνίας Νόμα και το βραβείο Γιομιούρι, μεταξύ άλλων διακρίσεων. Έχει τιμηθεί από την κυβέρνηση της Ιαπωνίας με το μοβ μετάλλιο και με μετάλλιο του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ηλίου και έχει ανακηρυχθεί μέλος της Ιαπωνικής Ακαδημίας Τεχνών. Έργα της έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο από τους Ακίρα Κουροσάβα και Χίντεο Όντσι.
Παιδικά χρόνια και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μουράτα γεννήθηκε το 1945 στη Γιαχάτα της Φουκουόκα. Μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο, εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, όπως παράδοση εφημερίδων, ηλεκτροσυγκόλληση, σερβιτόρα σε καφετέρια και ταμίας σε κινηματογραφική αίθουσα.[5][6] Παντρεύτηκε τον σύζυγό της, ο οποίος είναι μηχανικός, το 1967 και άρχισε να γράφει ενώ μεγάλωνε τα παιδιά της.[5][7]
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1976 η Μουράτα έλαβε το πρώτο της βραβείο μυθοπλασίας όταν το διήγημά της Suichū no koe ("Φωνή κάτω από το νερό"), που έχει ως θέμα του μια γυναίκα που προσπαθεί να βοηθήσει στην προστασία των παιδιών μετά τον χαμό του δικού της παιδιού, κέρδισε το Βραβείο Λογοτεχνίας του Φεστιβάλ Τέχνης Κιούσου. Αφού έγραφε για αρκετά χρόνια και εξέδιδε το δικό της λογοτεχνικό περιοδικό, η Μουράτα προτάθηκε για το βραβείο Ακουταγκάουα το πρώτο εξάμηνο του 1986 για το διήγημά της Netsuai ("Φλογερός έρωτας"), που έχει ως θέμα του δύο αγόρια που συμμετέχουν σε έναν επικίνδυνο αγώνα με μοτοσικλέτες. Η επιτροπή βράβευσης εξέφρασε την ανησυχία της για την αρχική δημοσίευση του διηγήματος σε ένα μικρό περιοδικό και η Μουράτα δεν κέρδισε. Προτάθηκε, ωστόσο, ξανά για το βραβείο Ακουταγκάουα το δεύτερο εξάμηνο του 1986 για το διήγημά της Meiyū ("Σύμμαχοι φίλοι"), αλλά και πάλι δεν κέρδισε.[5]
Η Μουράτα απέσπασε το βραβείο Ακουταγκάουα με την τρίτη της υποψηφιότητα. Το πρώτο εξάμηνο του 1987 η νουβέλα της Nabe no naka ("Στην κατσαρόλα"), με θεμα μια γιαγιά που διασκεδάζει τα εγγόνια της με ιστορίες για τους συγγενείς τους, κέρδισε το 97ο Βραβείο Ακουταγκάουα.[5][8] Στη συνέχεια, το Nabe no naka έγινε ο τίτλος της πρώτης συλλογής διηγημάτων της Μουράτα, η οποία περιελάμβανε επίσης τα Suichū no koe, Netsuai και Meiyū.[6] Ο Ακίρα Κουροσάβα έγραψε ένα σενάριο βασισμένο στο Nabe no naka, το οποίο αργότερα γύρισε ταινία με τον τίτλο Ραψωδία τον Αύγουστο.[9] Μια αγγλική μετάφραση του Nabe no naka, σε μετάφραση Kyoko Iriye Selden, δημοσιεύτηκε το 2015 σε μια συλλογή έργων από Ιαπωνίδες συγγραφείς.[6]
Αφού κέρδισε το βραβείο Ακουταγκάουα, η Μουράτα συνέχισε να δημοσιεύει νουβέλες και μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το έργου της Shiroi yama (白い山?, Λευκό βουνό) του 1990, το οποίο κέρδισε το 29ο Βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνίας,[10] το μυθιστόρημα του 1994 Warabi no kō (蕨野行?) , το οποίο αργότερα διασκευάστηκε για την ταινία του 2003 Warabi no kō σε σκηνοθεσία Χίντεο Όντσι,[11] το διήγημα Bōchō (望潮?) και το μυθιστόρημα του 1998 Ryūhi gyotenka (龍秘御天歌?).[7]
Το 2007 η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αναγνώρισε τη συνεισφορά της Μουράτα στον πολιτισμό απονέμοντάς της το Μοβ Μετάλλιο.[7] Τρία χρόνια αργότερα, η συλλογή Kokyō no wagaya (故鄉のわが家?, Το παλιό μου σπίτι) , μια συλλογή διηγημάτων που αφηγούνται τα νυχτερινά όνειρα μιας γυναίκας που επέστρεψε στην πόλη της για να πουλήσει το σπίτι της οικογένειάς της, κυκλοφόρησε από την Shinchosha.[12]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την περίοδο που σημειώθηκε ο σεισμός και το τσουνάμι στο Τόχοκου το 2011, η Μουράτα διαγνώστηκε με καρκίνο της μήτρας και υποβλήθηκε σε θεραπεία με ακτινοβολία, μια εμπειρία που αργότερα χρησιμοποίησε ως βάση του μυθιστορήματός της Yakeno made (焼野まで?).[13]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb141236569. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ www
.bunshun .co .jp /shinkoukai /award /akutagawa /list .html. - ↑ www
.nikkei .com /article /DGXNASDG0503E _V01C10A1CR8000 /. - ↑ «Ιάπωνας». lexicon-neohel.patakis.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Schierbeck, Sachiko· Edelstein, Merlene R. (1994). Japanese Women Novelists in the 20th Century: 104 Biographies, 1900-1993. Museum Tusculanum Press. σελίδες 313–315. ISBN 9788772892689.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Mizuta Lippit, Noriko· Iriye Seldon, Kyoko (2015). Japanese Women Writers: Twentieth Century Short Fiction. Routledge. σελίδες 275–276. ISBN 9781317466949.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Authors: Kiyoko Murata». Books From Japan. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Tanabe, Kunio Francis (October 4, 1987). «What he Japanese Are Reading». Washington Post. https://www.washingtonpost.com/archive/entertainment/books/1987/10/04/what-the-japanese-are-reading/3a554713-516a-4dd6-ba67-81bdafb62d44/?noredirect=on. Ανακτήθηκε στις November 28, 2018.
- ↑ Thomas, Kevin (23 Δεκεμβρίου 1991). «MOVIE REVIEW: War, Reconciliation in Kurosawa's 'Rhapsody'». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1991-12-23/entertainment/ca-639_1_akira-kurosawa. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «女流文学賞受賞作品一覧» [Women's Literature Prize Winning Works List]. Chuokoron-Shinsha (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «蕨野行（わらびのこう）». Natalie (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «My Old Home: Synopsis». Books From Japan. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «村田喜代子さん新刊「焼野まで」 がん闘病から生命の根源へ迫る» (στα ιαπωνικά). Sankei Shimbun. 27 Απριλίου 2016. https://www.sankei.com/life/news/160427/lif1604270019-n1.html. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018.
|