Κατάλογος προέδρων της Ινδονησίας
Ακολουθεί κατάλογος με τα πρόσωπα που διετέλεσαν πρόεδροι της Ινδονησίας. Το αξίωμα συστάθηκε το 1945, έπειτα από τροποποίηση του συντάγματος. Σημερινός πρόεδρος είναι ο Τζόκο Ουιντόντο.
Πρόεδροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανεξάρτητος (1 πρόεδρος, 4 αντιπρόεδροι)
Γκολκάρ (2 πρόεδροι, 6 αντιπρόεδροι)
Κόμμα Εθνικής Αφύπνισης (1 πρόεδρος)
Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα του Αγώνα (2 πρόεδροι)
Ενωμένο Κόμμα Ανάπτυξης (1 αντιπρόεδρος)
Δημοκρατικό Κόμμα (1 πρόεδρος)
|
| # | Πορτρέτο | Όνομα (γεννήθηκε–πέθανε) |
Διάρκεια θητείας | Χρόνος παραμονής | Πολιτικό κόμμα | Αντιπρόεδροι | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 
|
Σουκάρνο (1901–1970) |
18 Αυγούστου 1945 | 12 Μαρτίου 1967[1] | 21 χρόνια,
204 ημέρες |
Ανεξάρτητος | Μοχάμαντ Χάτα | |
| Κενή (1 Δεκεμβρίου 1956 – 12 Μαρτίου 1967) | ||||||||
| Κήρυξε την ανεξαρτησία της Ινδονησίας από τις Κάτω Χώρες. "Πατέρας" της ανεξαρτησίας, διοργάνωσε τις πρώτες εθνικές εκλογές το 1955. Παραιτήθηκε το 1967. | ||||||||
| 2 | 
|
Σουχάρτο (1921–2008) |
12 Μαρτίου 1967 (υπηρεσιακός) 27 Μαρτίου 1968 |
21 Μαΐου 1998 | 31 χρόνια,
70 ημέρες |
Γκολκάρ με την υποστήριξη του στρατού | ||
| Κενή θέση (12 Μαρτίου 1967 – 23 Μαρτίου 1973) | ||||||||
| Σρι Σουλτάν Χαμενγκουμπουβόνο ο Θ΄ | ||||||||
| Άνταμ Μάλικ | ||||||||
| Ουμάρ Ουιραχαντικουσουμά | ||||||||
| Σουνταρμόνο | ||||||||
| Τρι Σουτρίσνο | ||||||||
| Μπ. Τζ. Χαμπίμπι | ||||||||
| Κατέλαβε την εξουσία από τον Σουκάρνο με το έγγραφο Supersemar για την αποκατάσταση της τάξης το 1966. Κήρυξε δικτατορία στη χώρα, με το όνομα Νέα Τάξη. Παραιτήθηκε έπειτα από την κατάρρευση της οικονομίας στην Ασία το 1997 και τα επεισόδια του 1998. | ||||||||
| 3 | 
|
Μπ. Τζ. Χαμπίμπι (1936–2019) |
21 Μαΐου 1998 | 20 Οκτωβρίου 1999 | 1 χρόνος,
150 ημέρες |
Γκολκάρ | Κενή θέση | |
| Ο πρώτος, και μέχρι σήμερα μοναδικός, πρόεδρος με καταγωγή εκτός Ιάβας. Επόπτευσε την μετάβαση στη δημοκρατία. Επί προεδρίας του το Ανατολικό Τιμόρ έγινε ανεξάρτητο από την Ινδονησία. | ||||||||
| 4 | 
|
Αμπντουραχμάν Ουαχίντ (1940–2009) |
20 Οκτωβρίου 1999 | 23 Ιουλίου 2001 | 1 χρόνος,
276 ημέρες |
Κόμμα Εθνικής Αφύπνισης | Κενή θέση (20–21 Οκτωβρίου 1999) | |
| Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι | ||||||||
| 1999 – 54,37% | ||||||||
| Επικεφαλής του κινήματος Nahdlatul Ulama. | ||||||||
| 5 | 
|
Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι (1947-) |
23 Ιουλίου 2001 | 20 Οκτωβρίου 2004 | 3 χρόνια,
89 ημέρες |
Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα του Αγώνα | Κενή θέση (23–26 Ιουλίου 2001) | |
| Χαμζά Χαζ | ||||||||
| Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ινδονησίας, κόρη του Σουκάρνο. Ήρθε στην εξουσία έπειτα από την ανατροπή του Αμπντουραμάν Ουαχίντ. | ||||||||
| 6 | 
|
Σουσίλο Μπάμπανγκ Γιουντχογιόνο (1949-) |
20 Οκτωβρίου 2004 | 20 Οκτωβρίου 2014 | 10 χρόνια | Δημοκρατικό Κόμμα | Γιουσούφ Κάλα | |
| Μποεντιόνο | ||||||||
| 2004 – 60,62% 2009 – 60,80% | ||||||||
| Ο πρώτος πρόεδρος που εξελέγη άμεσα από τον λαό. Επί προεδρίας του έγινε το φονικό τσουνάμι του 2004 και η Ινδονησία έγινε μέλος των G-20. Επανεξελέγη το 2009. | ||||||||
| 7 | 
|
Τζόκο Ουιντόντο (1961-) |
20 Οκτωβρίου 2014 | Σημερινός | 5 χρόνια,
170 ημέρες |
Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα του Αγώνα | Γιουσούφ Κάλα | |
| Μαρούφ Αμίν | ||||||||
| 2014 – 53,15% 2019 – 55,50% | ||||||||
| Ο πρώτος πρόεδρος που δεν ήταν στρατιωτικός ή δεν προερχόταν από την πολιτική ελίτ.[2] | ||||||||
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές και σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ο Σουκάρνο μετέφερε σημαντικές προεδρικές εξουσίες στον Σουχάρτο στις 11 Μαρτίου 1966 σε ένα ασαφές προς το περιεχόμενό του γράμμα και παρέδωσε την εξουσία στις 22 Φεβρουαρίου 1967 όμως δεν παραιτήθηκε επίσημα από τον προεδρικό του τίτλο ως τις 12 Μαρτίου 1967.
- ↑ Joko Widodo, Populist Governor, Is Named Winner in Indonesian Presidential Vote, New York Times, 22 Ιουλίου 2014