Ιωάννης Πρίγκος
| Ιωάννης Πρίγκος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1725 (περίπου)[1] Ζαγορά Μαγνησίας |
| Θάνατος | 1789[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | έμπορος συγγραφέας |
Ο Ιωάννης Πρίγκος (;1725-1789) ήταν έμπορος, βιβλιόφιλος και ευεργέτης της γενέτειράς του Ζαγοράς Πηλίου.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1740 μέχρι το 1776 έζησε διαδοχικά στην Αλεξάνδρεια, στη Βενετία, στη Σμύρνη, όπου είχε όμως κάποιο δυσάρεστο επεισόδιο με τις αρχές, που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει αυτές της περιοχές· αργότερα, περιγράφοντας αυτές τις εμπειρίες του, έγραψε χαρακτηριστικά «κάλλιο αλλού χαμάλης παρά στον Τούρκο βεζίρης, όπου δεν ηξεύρεις που έχεις το κεφάλι σου» Εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ το (1755) όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο και απέκτησε χρήματα.[2] Μολονότι δεν είχε πάει σχολείο, καθώς από μικρός έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του, έμαθε μόνος του Αρχαία και Νέα Ελλήνικά, Ιταλικά και Ολλανδικα και απέκτησε μια από τις πιο πλούσιες βιβλιοθήκες της εποχής του. Το 1762 αποφάσισε να δημιουργήσει στη Ζαγορά μια βιβλιοθήκη, έχοντας ως παράδειγμα τη βιβλιοθήκη του Άμστερνταμ. Μέχρι το 1776 έστειλε, μέσω Σμύρνης, στη γενέτειρά του, 800 τόμους βιβλίων, τα περισσότερα από τα οποία ήταν σπάνιες εκδόσεις αρχαίας ελληνικής γραμματείας, έργα Βυζαντινών συγγραφέων, χρονογράφων, ιστορικών και πατέρων της εκκλησίας, καθώς και φιλοσοφικά και ιστορικά βιβλία αλλά και γεωγραφίες, άτλαντες και χάρτες.[3].
Είχε αλληλογραφία με τον Πατριάρχη Καλλίνικο Γ', επίσης Ζαγοριανό, στον οποίο έστελνε χρήματα προκειμένου να δημιουργήσει εκεί ένα είδος δημοτικού, το κατώτερο Σχολείο των Κοινών Γραμμάτων. Μετά την επιστροφή του στη γενέτειρα, το 1776, και πάλι σε συνεργασία με τον Καλλίνικο, ίδρυσε ένα ανώτερο σχολείο, το Ελληνομουσείο, που χτίστηκε κοντά στη βιβλιοθήκη (και τα δύο κτίρια κατασκευάστηκαν με χρήματα του Πρίγκου).
Στο σχολείο αυτό, από το οποίο αποφοίτησαν μεταξύ άλλων ο Άνθιμος Γαζής και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, οι μαθητές διδάσκονταν την ελληνική γλώσσα, καθώς και μαθηματικά, γεωγραφία, ιστορία και φυσική.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πρίγκος έγραψε Το χρονικό του Άμστερνταμ [4] που αποτελείται από τέσσερις τόμους με γεγονότα του Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1768-1774) και προχώρησε στην έκδοση του βιβλίου του Κεφαλλονίτη ιερωμένου Ηλία Μηνιάτη Η Πέτρα του Σκανδάλου (που είχε εκδοθεί για πρώτη φορά στην Λειψία το 1718) και του έργου του Ευγένιου Βούλγαρη Ορθόδοξος ομολογία σχεδιασθείσα παρά του σοφολογιωτάτου ιεροδιακόνου κυρίου Ευγενίου του Βουλγάρεως, το οποίο επανεκδόθηκε το 1828 στην Αίγινα με τίτλο Ορθόδοξος ομολογία, ήτοι Πίστεως έκθεσις κατά την του Χριστού αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. Σώζεται επίσης ανέκδοτο ένα είδος Ημερολογίου του σε 4 τόμους, όπου σχολιάζει με απλότητα και χιούμορ την ειδησεογραφία της εποχής του (θανάτου του τον Ιούλιο του 1789 ήταν συνδρομητής ολλανδικών εφημερίδων) και προπαντων τα πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα που συντελούνταν στην βαλκανική και στο Αιγαίο.
Παραπομπές- Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 11915305X. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2021.
- ↑ Βαγγέλης Σκουβαράς, Ιωάννης Πρίγκος (1725-1789): Η ελληνική παροικία του Άμστερνταμ. Η Σχολή και η Βιβλιοθήκη Ζαγοράς, εν Αθήναις 1964
- ↑ Κωνσταντίνος Δημαράς, «Αναμένοντας τον νέο Μεγ΄Αλέξανδρο», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.62
- ↑ Μιχάλης Περάνθης, «Χρονικό του Άμστερνταμ», Ελληνική πεζογραφία, Τόμ. Α΄ χ.χ. 193, 1966 «Μακράν της Ελλάδος ο εκ Ζαγοράς του Πηλίου Ιωάννης Πρίγκος συνεκρότησε το Χρονικόν του Amsterdam, καταλέξας εις αυτό παντοίας ειδήσεις και κείμενα περί την Ελληνικήν παροικίαν της πόλεως ταύτης από του 1753 μέχρι του 1764. Εις άλλο του έργον κατεχώρισεν υπό μορφήν ημερολογιακήν σημειώματα περί του Ρωσοτουρκικού πολέμου των ετών 1769-1774 »
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ.43