Ιωάννης Αβεντίνος
| Ιωάννης Αβεντίνος | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ioannes Aventinus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 4 Ιουλίου 1477[1][2][3] Abensberg[4] |
| Θάνατος | 9 Ιανουαρίου 1534[1][2][5] Ρέγκενσμπουργκ[6][1] |
| Υπηκοότητα | Γερμανία |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ και Πανεπιστήμιο του Βρότσουαφ |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | ιστορικός, φιλόλογος και διδάσκων πανεπιστημίου |
| δεδομένα () | |
Ο Ιωάννης Αβεντίνος (Johannes Aventinus, 4 Ιουλίου 1477 – 9 Ιανουαρίου 1534) ήταν Βαυαρός χρονογράφος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιόχαν Γκέοργκ Τούρμάιρ (Johann Georg Turmair ή T(h)urmayr). Γεννήθηκε στο Άμπενσμπεργκ και πέθανε στη Ρατισβόννη, το σημερινό Ρέγκενσμπουρκ. Συνέγραψε στη λατινική γλώσσα το έργο Χρονικά της Βαυαρίας, που εκδόθηκε είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1554, και αποτελεί μία πολύτιμη καταγραφή της πρώιμης ιστορίας της Γερμανίας.
Δάσκαλος και ιστορικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τούρμάιρ σπούδασε στο Ίνγκολστατ, στη Βιέννη, στην Κρακοβία και στο Παρίσι. Επέστρεψε στο Ίνγκολστατ το 1507 και το 1509 διορίσθηκε δάσκαλος των Λουδοβίκου και Ερνέστου, των δύο μικρότερων αδελφών του δούκα Γουλιέλμου Δ΄ της Βαυαρίας, γιων του Αλβέρτου του Σοφού, ο οποίος είχε μόλις αποβιώσει. Ο Αβεντίνος υπηρέτησε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1517, γράφοντας μία λατινική γραμματική (Rudimenta grammaticae latinae, 1512) και άλλα εγχειρίδια για τη χρήση των μαθητών του, ενώ το 1515 ταξίδεψε με τον Ερνέστο στην Ιταλία. Βοήθησε στην ίδρυση της Sodalitas litteraria Angilostadensis, της «Φιλολογικής αδελφότητας του Ίνγκολστατ», υπό την αιγίδα της οποίας πολλά παλαιά χειρόγραφα θα έρχονταν στο φως[7].
Το 1517 ο Γουλιέλμος διόρισε τον Αβεντίνο ως «επίσημο ιστορικό της Βαυαρίας» και του ανέθεσε τη συγγραφή μιας ιστορίας της χώρας[7]. Πολλές από τις σημαντικές πηγές που συγκέντρωσε ο Αβεντίνος για τον σκοπό αυτό έχουν διασωθεί μόνο από το έργο του. Μία κριτική σύνθεσή τους απετέλεσε μία πλήρη ιστορία της Βαυαρίας, τα Annales Bojorum (Χρονικά της Βαυαρίας). Μία συμπυκνωμένη μετάφρασή τους στη γερμανική γλώσσα (το πρωτότυπο ήταν στη λατινική), το Bayerische Chronik, είναι το πρώτο σημαντικό ιστορικό έργο που γράφηκε ποτέ στη γερμανική.[7]
Ενώπιον της Μεταρρυθμίσεως[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιωάννης Αβεντίνος παρέμεινε πιστός Ρωμαιοκαθολικός μέχρι τον θάνατό του, παρότι διατηρούσε επικοινωνία με τον Μελάγχθονα και τον Λούθηρο, ενώ έβλεπε θετικά και ορισμένες από τις μεταρρυθμίσεις των Προτεσταντών: Ο Αβεντίνος ήταν αντίθετος με την κατ' ιδίαν εξομολόγηση, τις προσκυνηματικές εκδρομές και τα συγχωροχάρτια[7], ενώ δεν συμπαθούσε και τους μοναχούς. Με αυτή την τελευταία κατηγορία φυλακίσθηκε το 1528, αλλά οι φίλοι του κατόρθωσαν να τον απελευθερώσουν σύντομα. Το υπόλοιπο της ζωής του πάντως ήταν κάπως άστατο.
Τα Χρονικά της Βαυαρίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα Χρονικά, που είναι γραμμένα σε επτά βιβλία, καταγράφουν την ιστορία της Βαυαρίας σε συνάρτηση με τη γενική ιστορία από τους αρχαιότερους χρόνους μέχρι το έτος 1460. Εργάσθηκε επίπονα για το έργο του και ως κάποιο βαθμό υπήρξε πρόδρομος της σύγχρονης ιστοριογραφίας. Με πρώτη έκδοση στο Ίνγκολστατ το 1554, τα Χρονικά της Βαυαρίας εκδόθηκαν στην πλήρη τους μορφή στη Βασιλεία το 1580 από τον Nicholas Cisner. Ο Ιωάννης Αβεντίνος έχει αποκληθεί «ο Βαυαρός Ηρόδοτος». Συνέγραψε και άλλα έργα μικρότερης σημασίας – μία πλήρης έκδοση των έργων του έγινε στο Μόναχο από το 1881 ως το 1886.
Η τευτονική γενεαλογία του Αβεντίνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα Χρονικά του ο Αβεντίνος συνέταξε μία διαδοχή των Τευτόνων βασιλέων, που κυβερνούσαν μεγάλες εκτάσεις της Γερμανίας και των γύρω περιοχών ως τον 1ο αιώνα π.Χ., εκτεινόμενη προς το παρελθόν μέχρι τον Κατακλυσμό του Νώε. Οι βασιλείς αυτοί υποτίθεται ότι συμμετείχαν σε πολλά γεγονοτα της βιβλικής και της κλασικής αρχαίας ιστορίας. Μερικοί είναι επινοήσεις της φαντασίας του Αβεντίνου, ενώ άλλοι προέρχονται από μυθολογικές, θρυλικές ή και ιστορικές μορφές. Συμπεριλαμβάνονται ακόμα και ο Λαέρτης (ως Λαρέιν, που βασίλευσε κατά τον Αβεντίνο από το 1328 ως το 1277 π.Χ.) με τον θρυλικό γιο και διάδοχό του, τον Οδυσσέα (ως Υλσίνγκ, 1277–1224 π.Χ.). Ιστορικά πρόσωπα από την κεντρική Ευρώπη θεωρούνται οι Μπόιγκερ (Boiger), Κελς Β΄ και Τέουτενμπύχερ (Teutenbuecher), των οποίων η κοινή βασιλεία δίνεται από τον Αβεντίνο στα έτη 127–100 π.Χ.: αυτοί βασίζονται στον βασιλιά Βοϊορίξ των Κίμβρων, στον ανώνυμο βασιλιά των Αμβρόνων και στον βασιλιά Τευτοβόδη (Teutobod) των Τευτόνων, αντιστοίχως.
Η ανάμνησή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας διέταξε να στηθεί η προτομή του Αβεντίνου στο Μνημείο της Βαλχάλας. Εξάλλου, υπάρχει μία Γερμανική μπίρα από σιτάρι, παρασκευαζόμενη από το 1907 από την εταιρεία G. Schneider & Son, που φέρει το όνομά του (Aventinus).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002150380. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 147927366.
- ↑ «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 30002617.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 10078.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3
«Johannes Thurmayr». Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 1 (1972), σελ. 60
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Online Galleries, Συλλογές Ιστορίας της Επιστήμης των Βιβλιοθηκών του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα Αρχειοθετήθηκε 2014-08-16 στο Wayback Machine. Εικόνες έργων και προσωπογραφιών του Αβεντίνου σε .jpg and .tiff.
|