Ιταλική Σχολή Αθηνών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιταλική Σχολή Αθηνών
Χάρτης
Είδοςακαδημαϊκό ίδρυμα και σχολείο
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°1′3″N 23°44′16″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Αθηναίων
ΤοποθεσίαΠατήσια
ΧώραΕλλάδα
Έναρξη κατασκευής1956
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
δεδομένα (π)

Η Ιταλική Σχολή Αθηνών (Scuola Statale Italiana di Atene) είναι κοινοτικό σχολείο που βρίσκεται στα Άνω Πατήσια, στην Αθήνα.[1][2] Ανήκει στην Ιταλική κυβέρνηση και εξυπηρετεί μαθητές της προσχολικής, της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.[1]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σχολείο ιδρύθηκε επισήμως το 1956 και στεγάστηκε στο επί της οδού Πατησίων 47 παραδοσιακό κτήριο «Casa d’Italia» (Iταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών). Πρώτος Έλληνας Γυμνασιάρχης υπήρξε ο γνωστός φιλόλογος Γεώργιος Ζούκης. Το επόμενο έτος, 1957, καθιερώθηκε η ονομασία «Ιταλική Σχολή Αθηνών/Scuola Italiana di Atene».[3] Κατά το σχολικό έτος 1956-1957, πρώτο της λειτουργίας του, είχε μόνο 29 μαθητές.[4]

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1961 συγκεκριμένα, άρχισε να λειτουργεί η Scuola Media (ιταλικό αντίστοιχο του ελληνικού Γυμνασίου). Από τότε άρχισε η ανοδική πορεία του Σχολείου, στο οποίο, κατά «συντριπτική πλειονότητα» σπούδαζαν μαθητές Έλληνες[3] και το οποίο είχε κυρίως Κλασσική Κατεύθυνση, προετοίμαζε δηλαδή την επίδοση των αποφοίτων του για σπουδές Θεωρητικές (σε πανεπιστημιακές Σχολές όπως η Φιλοσοφική και η Νομική).

Πρακτικό Λύκειο (Liceo Scientifico) ιδρύθηκε μόνο το 1971.[5] Έως τότε –και μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου– λειτουργούσε εξατάξιο Γυμνάσιο, το οποίο στις δύο τελευταίες τάξεις χωριζόταν σε κλασσικό και πρακτικό.

Η μεγάλη ακμή του Σχολείου πάντως επιτεύχθηκε το 1970, οπότε Ιταλός Διευθυντής (Preside) ήταν ο μαθηματικός Λορέντζο Μπεντσίνι (Lorenzo Bencini) και Έλληνας Γυμνασιάρχης ο νεοελληνιστής, σπουδαίος παιδαγωγός και Δάσκαλος Κωνσταντίνος Δεμερτζής (1919-1990),[6] προς τιμήν της μνήμης του οποίου έχει καθιερωθεί, από το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) - Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φερώνυμο βραβείο προς εκπαιδευτικό.[7] Άλλοι καθηγητές του Σχολείου υπήρξαν ο ιστορικός Σπύρος Λουκάτος, ο Ιταλός Νεοελληνιστής Βιντσέντσο Ρότολο (Vincenzo Rotolo), καθηγητής μετέπειτα στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο, οι φιλόλογοι Ζωή Κωτούλα, Σοφία Κοκολάκη,[8] Ρόζα Βλάχου και Κατερίνα Δεμερτζή, ο ιστορικός και στέλεχος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Νίκος Γ. Μοσχονάς,[9] ο βυζαντινολόγος και θεολόγος Μιχαήλ Γκητάκος[10], η καθηγήτρια Ξένων Γλωσσών Σαπφώ Μαυρούλια, πρώτη φιλόλογος που συστηματικώς ασχολήθηκε με τη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών σε ξενόγλωσσους,[11] η μουσικός Έλενα Βώκου, που τιμήθηκε με τον τίτλο του Cavaliere della Repubblica Italiana, η καθηγήτρια Σχεδίου Maria-Luisa Mendozzi-Τζαβαλά,[12] ο χημικός Δημήτριος Κρέμος, ο μαθηματικός Ναπολέων Βουκούτης[13] και ο Εμίλιο Αριγκόνι (Emilio Arrigoni), Ιταλός ελληνιστής που στη συνέχεια έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.

Εκείνη την εποχή, η έδρα του Σχολείου ακόμη βρισκόταν στο επί της οδού Πατησίων 47 κτήριο της Casa d'Italia.[14] Τότε το Σχολείο λειτουργούσε ως κρατικό για την Ιταλία και ως ιδιωτικό για τις ελληνικές εκπαιδευτικές αρχές. Η διδασκαλία, μετά την ενοποίηση του ελληνικού και του ιταλικού τμήματος που έγινε κατά το 1968, ακολουθούσε τόσο το ελληνικό όσο και το ιταλικό πρόγραμμα – με μείωση διάρκειας της εκπαιδευτικής ώρας, ώστε να μπορούν οι μαθητές να παρακολουθούν επί 7ωρα αλλά και 8ωρα. Μετά το τέλος των σπουδών, οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να υποβληθούν στις εξετάσεις όχι μόνο του ελληνικού ″Απολυτήριου″ αλλά και της ιταλικής ″Maturità″, οι κάτοχοι της οποίας μπορούσαν να εισαχθούν χωρίς εξετάσεις σε οποιοδήποτε ιταλικό πανεπιστήμιο.

Από τους απόφοιτους γενικώς του Σχολείου διακρίθηκαν ο δημοσιογράφος και πολιτικός ακτιβιστής Γκουίντο Τσιόφφι (1953-2008), [15] η νεοελληνίστρια και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Γενεύης Δανάη Λαζαρίδου (1953-2017), ο αρχιτέκτονας και πανεπιστημιακός καθηγητής Γιώργος Σημαιοφορίδης (1955-2002), [16] ο ηθοποιός Περικλής Μουστάκης, ο αρχιτέκτονας Νίκος Χιωτάκης (1955-2017), ο μηχανολόγος Γιώργος Ι. Μπενέκος,[17] σήμερα πρόεδρος της ΠΕΔΜΗΕΔΕ, [18] η εκδότρια Γιώτα Λιβάνη,[19] η βουλευτής Σοφία Βούλτεψη,[20] η αρχαιολόγος Μεταξία Τσιποπούλου,[21] ο θεατρολόγος και πανεπιστημιακός Δημήτρης Τσατσούλης, η ζωγράφος Κόνυ Ζερβού,[22] η συγγραφέας Μαργαρίτα Λαζάρου,[23] η ψυχολόγος Σμαρούλα Παντελή,[24] ο ιστορικός Δημήτρης Γ. Μιχαλόπουλος, καθώς και η καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης Δάφνη Σούλη-Pocobelli, επί σειρά ετών Πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Ρώμης-Λατίου.[25]

Κατά το σχολικό έτος 1972-1973 το Σχολείο μεταφέρθηκε στα Άνω Πατήσια, στην οδό Μητσάκη 18, σε κτήριο όπου παλαιότερα στεγαζόταν σεμινάριο Καθολικών ιερέων και μέχρι σήμερα ανήκει στο Κράτος της Πόλης του Βατικανού. Το 1974 το Σχολείο ξανά διασπάστηκε σε δύο ξεχωριστά τμήματα, ελληνικό και ιταλικό. Παράλληλα άρχισε περίοδος συρρίκνωσης, κατάληξη της οποίας υπήρξε η τωρινή του μορφή.

Διδάσκοντες και μαθητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την εποχή της ακμής του (σχολικό έτος 1969-1970) το Σχολείο είχε 436 μαθητές.[26] Το 2006 είχε 429 (Έλληνες και Ιταλούς, σε δύο ξεχωριστά τμήματα τώρα πια),[27] αλλά το 2015 μόνο 218. Εκείνη τη χρονιά άλλωστε το ελληνικό τμήμα σταμάτησε να λειτουργεί με αποτέλεσμα το Σχολείο να μεταβληθεί σε "κοινοτικό", προσιτό δηλαδή μόνο σε όσους θέλουν να ακολουθήσουν αποκλειστικώς το ιταλικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.[28] Έτσι σήμερα (2020), όπως τουλάχιστον προκύπτει από προσωπικές συζητήσεις και –ακόμη– ατεκμηρίωτες έρευνες, ένα σημαντικό ποσοστό των μαθητών είναι Αλβανοί, λόγω των στενών σχέσεων της χώρας τους με την Ιταλία. Οι διδάσκοντες χωρίζονται σε αυτούς που εργάζονται με συμβόλαιο, στους αναπληρωτές και σε αυτούς που στάλθηκαν από το Ιταλικό Υπουργείο Εξωτερικών.[1]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Presentazione della scuola» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link) (). Agenzia Nazionale per lo Sviluppo dell'Autonomia Scolastica - ex IRRE Toscana Gestione Commissariale, Retrieved on 19 October 2015.
  2. ↑ "Contatti." Scuola Italiana Statale di Atene. Retrieved on October 19, 2015. "Indirizzo: Mitsaki, 18 11141 Atene"
  3. ↑ 3,0 3,1 Αντωνίου, Δαυίδ (2011). Iταλικά Σχολεία στην Ελλάδα. Aθήνα: Διεθνές Κέντρο Έρευνας Αίσωπος-La Fontaine. σελ. 136. ISBN 978-960-99597-1-1. 
  4. ↑ Αντωνίου, Δαυίδ (2011). Ιταλικά Σχολεία στην Ελλάδα. Aθήνα: Διεθνές Κέντρο Έρευνας Αίσωπος-La Fontaine. σελ. 135. ISBN 978-960-99597-1-1. 
  5. ↑ "La storia della Scuola" (). Scuola Italiana Statale di Atene. Retrieved on October 19, 2015. Βλ. και Αντωνίου, Δαυίδ, Ιταλικά Σχολεία στην Ελλάδα, Αθήνα: Διεθνές Κέντρο Έρευνας Αίσωπος-La Fontaine, 2011, σ. 136.
  6. ↑ Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, Λότη (1 Δεκεμβρίου 2012). «Ο Δάσκαλος, ο "στρατηγός" και η ποιήτρια». Κωνσταντίνος Π. Δεμερτζής. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  7. ↑ Loty@loty.gr, Λότη Πέτροβιτς (2 Δεκεμβρίου 2012). «ΛΟΤΗ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ: Κωνσταντίνος Δεμερτζής (1919 - 5.12.1990) -Β΄ ΜΕΡΟΣ». ΛΟΤΗ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  8. ↑ Κωτούλα Ζωή και Κοκολάκη Σοφία (1965). Η Νεοελληνική Σύνταξη σε απλά μαθήματα. Αθήνα: Ι. Σιδέρης. 
  9. ↑ «ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  10. ↑ Κούκουνας, Δημοσθένης (2016). Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού, 1830-2016 (τόμος Α΄). Aθήνα: Historia. σελ. 439. ISBN 978-618-5227-02-9. 
  11. ↑ Σαπφώ, Χιωτοπούλου-Μαυρούλια (2003). Τα ελληνικά για ξενόγλωσους : επικοινωνιακή μέθοδος με οπτικοακουστικό υλικό / Σ. Χιωτοπούλου - Μαυρούλια, Ε. Ραφτοπούλου - Γεωργαντζή. Τα ελληνικά για ξενόγλωσους. Εκδόσεις Neohel. ISBN 978-960-7307-09-5. 
  12. ↑ «Prime attività nuovo COMITES». ambatene.esteri.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020. 
  13. ↑ Exlibris. «ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΓΩΓΗ., ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΒΟΥΚΟΥΤΗΣ, ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ». www.exlibris-oldbooks.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020. 
  14. ↑ Moroni, Chiara (2004). La Scuola Statale Italiana di Atene: Verso il bilinguismo e il biculturalismo?. Βενετία: Università Ca'Foscari di Venezia. σελ. 12, 20. 
  15. ↑ «Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ… - ΕΣΗΕΑ». www.esiea.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  16. ↑ Newsroom. «Εφυγε ο αρχιτέκτων Γιώργος Σημαιοφορίδης | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  17. ↑ Who is Who στην Ελλάδα. Zug, Ελβετία: Who is Who της Huebner. 2007. σελ. 707. ISBN 978-3-7290-0065-0. 
  18. ↑ «Διοικητικό Συμβούλιο – ΠΕΔΜΗΕΔΕ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  19. ↑ Επαγγελματικός Κατάλογος Αποφοίτων Ιταλικής Σχολής, μελών του Σ.Α.Ι.Σ.Α. Αθήνα: Σύλλογος Αποφοίτων Ιταλικής Σχολής Αθηνών. 2000. σελ. 11. 
  20. ↑ www.eklogika.gr. «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ|ΕΚΛΟΓΕΣ 2019|ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ|ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ». www.eklogika.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «Μεταξία Τσιποπούλου | Petras Excavations». www.petras-excavations.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  22. ↑ nikias.gr. «Ζερβού Κόνυ». www.nikias.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  23. ↑ «ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  24. ↑ «Βιβλιονετ». Βιβλιονέτ. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. 
  25. ↑ «Σούλη-Pocobelli Δάφνη-Ιωάννα». Who is Who Greece - Βιογραφίες Διαπρεπών Ελλήνων (στα Αγγλικά). 8 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  26. ↑ Αντωνίου, Δαυίδ (2011). Ιταλικά Σχολεία στην Ελλάδα. Aθήνα: Διεθνές Κέντρο Έρευνας Αίσωπος-La Fontaine. σελ. 136. ISBN 978-960-99597-1-1. 
  27. ↑ Scuola Italiana di Atene. Annuario 2006-2007 Cinquantenario. Αθήνα: Ιταλική Σχολή Αθηνών. 2007. σελ. 21. 
  28. ↑ Newsroom. ««Λουκέτο» στο ελληνικό τμήμα της Ιταλικής Σχολής Αθηνών | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιταλική_Σχολή_Αθηνών&oldid=10165309"