Ιορδάνης Α΄ της Κάπουα
| Ιορδάνης Α΄ της Κάπουα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1040 (περίπου) Κάπουα |
| Θάνατος | 5 Απριλίου 1091 Priverno |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Μόντε Κασίνο |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Old Norman |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κόμης Prince |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γκαϊτελγκρίμα του Σαλέρνο |
| Τέκνα | Ριχάρδος Β΄ της Κάπουα Ροβέρτος Α΄ της Κάπουα Ιορδάνης Β΄ της Κάπουα |
| Γονείς | Ριχάρδος Α΄ της Κάπουα και Fredesenda de Hauteville |
| Συγγενείς | Ρενώ Ριντέλ (γαμπρός), Ροβέρτος Γυισκάρδος (θείος), Ρογήρος Α΄ της Σικελίας (θείος), Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας (ξάδελφος) και Ρογήρος Α΄ της Απουλίας (ξάδελφος) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιορδάνης Α΄, ιταλικά: Giordano Ι, (μετά το 1046 - 1091), κόμης της Αβέρσα και πρίγκιπας της Κάπουα από το 1078 έως το τέλος του, ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος τού Ριχάρδου Α΄ πρίγκιπα της Κάπουα και της Φρεσέντα, κόρης του Tαγκρέδου των Ωτβίλ και της δεύτερης συζύγου του, που επίσης ονομαζόταν Φρεσέντα. Ήταν ανιψιός του Ροβέρτου Γυισκάρδου, δούκα της Απουλίας, Καλαβρίας και Σικελίας. Ο Ιορδάνης, σύμφωνα με τον Γουλιέλμο της Απουλίας, «ήταν ίσος στις αρετές του με τον [θείο του] δούκα και με τον πατέρα του». [1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1071 ο Ιορδάνης Α΄ επαναστάτησε για λίγο εναντίον τού πατέρα του με την υποστήριξη του θείου του, Ράνουλφ Α΄. Το 1078, ενώ ο πατέρας του πολιορκούσε τη Νάπολη με τον Ροβέρτο Γυισκάρδο, ο Ιορδάνης Α΄ και ο Ροβέρτος Α΄ κόμης του Λοριτέλo, λυμαίνονταν το Aμπρούτσι, τότε παπικό έδαφος. Έτσι αυτός, ο πατέρας του και ο δούκας αφορίστηκαν όλοι· μετά ξαφνικά ο πατέρας του αρρώστησε, αποσύρθηκε στην Κάπουα, συμφιλιώθηκε με την Εκκλησία και απεβίωσε. Ο Ιορδάνης Α΄, φοβούμενος να κυβερνήσει υπό την ποινή της Εκκλησίας, διέκοψε την πολιορκία της Νάπολης και πήγε στη Ρώμη, για να συμφιλιωθεί με τον πάπα Γρηγόριο Ζ΄ και να διορθώσει τις σχέσεις του με την Εκκλησία, της οποίας ο πατέρας του ήταν στην υπηρεσία της και την προστάτευε. Φαίνεται ότι σκόπευε να αναλάβει τη θέση του πατέρα του έναντι του πάπα και να επιστρέψει σε μη φιλικές σχέσεις με τον δούκα της Απουλίας, διότι ο Γρηγόριος Ζ΄ επισκέφτηκε την Κάπουα μόλις τρεις μήνες μετά το τέλος τού Ριχάρδου Α΄ και ο Ιορδάνης Α΄, πιθανώς με παπική προτροπή, άρχισε να υποδαυλίζει μία εξέγερση στα εδάφη του Ροβέρτου Γυισκάρδου. Όμως η εξέγερση, αν και ευρέως υποστηριζόμενη και καλά οργανωμένη, ήταν αναποτελεσματική στο να περιορίσει πραγματικά την επιρροή και τη δύναμη του δούκα Ροβέρτου.
Ένας από τους κύριους συμβούλους του ήταν ο ηγούμενος του Moντεκασίνo, ο Δεζιδέριος του Μπενεβέντo, ο οποίος μεσολάβησε μεταξύ τού πρίγκιπα και τού βασιλιά Ερρίκου Δ΄ της Γερμανίας για την κάθοδο τού τελευταίου στην Ιταλία (1081). Ο Ιορδάνης Α΄ εγκατέλειψε τον πάπα, άλλοτε σύμμαχό του, με αντάλλαγμα μία βασιλική αποδοχή. Αν και ο Ροβέρτος Γυισκάρδος και ο αδελφός του Ρογήρος Α΄ βάδισαν εναντίον του, ο Ρογήρος Α΄ ανακλήθηκε στη Σικελία και η εκστρατεία κατέρρευσε.
Το 1085, με το τέλος του Ροβέρτου, ο Ιορδάνης Α΄ υποστήριξε τον Βοημούνδο Α΄, τον μεγαλύτερο γιο, αντί τού Ρογήρου Μπόρσα, τον γιο από τη Σικελγκάιτα, που ήταν κουνιάδα δική του, έχοντας νυμφευτεί τη Γκαϊτελγκρίμα, μία άλλη κόρη του Γουαϊμάρος Δ΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο. Για τα επόμενα τρία χρόνια, ο Boημούνδος Α΄ κράτησε την Απουλία με τη βοήθεια ενός καλά εκπαιδευμένου στρατού της Κάπουα. Την ίδια χρονιά ο πάπας απεβίωσε και ο αντίπαπας Κλήμης Γ΄ συνέχισε να διεκδικεί τον παπισμό. Με την ελπίδα να περιορίσει την επιρροή του Κλήμη Γ΄ και να ενώσει τα συμφέροντά του με εκείνα του πάπα για άλλη μία φορά, πίεσε τον Σύλλογο των Καρδιναλίων να εκλέξει τον Δεζιδέριο του Μοντεκασίνο ως διάδοχο τού Γρηγορίου Ζ΄. Ταυτόχρονα, ο Ρογήρος Μπόρσα απελευθέρωσε τον αιχμάλωτο βασιλικό έπαρχο της Ρώμης, σε αντίθεση με τις αξιώσεις τού Ιορδάνη και της παπικής Κουρίας, που είχαν αρνηθεί την επιβεβαίωση τού αρχιεπισκοπικού υποψηφίου τού Ρογήρου για το Σαλέρνο. Η κίνηση απέτυχε και ο Δεζιδέριος, υπό την πίεση τού Ιορδάνη Α΄ να δεχτεί το αξίωμα, εξελέγη πάπας ως Βίκτωρ Γ΄. Με τη βοήθεια στρατού από τον Ιορδάνη Α΄ και τη Ματθίλδη μαρκησία της Τοσκάνης, ο Βίκτωρ Γ΄ πήρε τον λόφο του Βατικανού από τον Κλήμη Γ΄ την 1η Ιουλίου 1086. Ο πάπας παρέμεινε χλιαρός στη νέα του θέση, έως ότου ο Ιορδάνης Α΄ πρότεινε, ότι μόνο μέσω αποφασιστικής δράσης, θα μπορούσε να διατηρηθεί η καλή τύχη τού αγαπημένου του αβαείου τού Μοντεκασίνο. Αυτό οδήγησε σε μία σημαντική Σύνοδο στο Μπενεβέντο (1087), όπου ο Κλήμης Γ΄ αφορίστηκε, η τοποθέτηση επισκόπων από κοσμικούς διακηρύχθηκε παράνομη και ανακηρύχθηκε ο πόλεμος με τους Σαρακηνούς της Αφρικής.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του Ιορδάνη Α΄ δεν ήταν αξιοσημείωτο και απεβίωσε τον Νοέμβριο του 1090 ή του 1091 στην Πιπέρνα (κοντά στην Tερατσίνα) και τάφηκε στο μοναστήρι, που υποστήριζε για πολύ καιρό, το Moντεκασίνo, αφήνοντας έναν μικρό γιο, που ονομαζόταν;
- Ριχάρδος Β΄, ο οποίος τον διαδέχθηκε. Οι άλλοι γιοι του, ο:
- Ροβέρτος Β΄ και ο:
- Ιορδάνης Β΄, θα τον διαδέχονταν επίσης στο πριγκιπάτο της Κάπουα κάποια ημέρα. Επίσης άφησε:
- μία ανώνυμη κόρη.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γουλιέλμος της Απουλίας . Books One Αρχειοθετήθηκε 2009-09-14 στο Wayback Machine. and The Deeds of Robert Guiscard : Βιβλίο δεύτερο. Αρχειοθετήθηκε 2007-07-12 στο Wayback Machine.
- Νόριτς, Τζον Τζούλιους . Οι Νορμανδοί στο Νότο, 1016 – 1130 . Λονδίνο: Longmans, 1967.
- «Τζορντάνο Ι». Dizionario Biografico degli Italiani . Mario Caravale, εκδ. Ρώμη: 2003.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «William of Apulia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022.