Θάλασσα των Φιλιππίνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 18°N 134°E / 18°N 134°E / 18; 134

Θάλασσα των Φιλιππίνων
ΧώρεςΒόρειες Μαριάνες Νήσοι, Γκουάμ, Ιαπωνία, Ινδονησία, Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας, Παλάου, Ταϊβάν, Φιλιππίνες
ΠεριγραφήΜέρος του Ειρηνικού Ωκεανού
Έκταση5.000.000 τ.χλμ.
Μέγιστο Βάθος10.984 μ. στην Τάφρο των Μαριάνων
Νησιά

Η Θάλασσα των Φιλιππίνων είναι μια οριακή θάλασσα που βρίσκεται ανατολικά και βορειοανατολικά των Φιλιππίνων και καταλαμβάνει μία εκτιμώμενη έκταση 5.000.000 τ.χλμ.[1] Η τεκτονική πλάκα των Φιλιππίνων είναι ο πυθμένας της θάλασσας, που αποτελεί μέρος του δυτικού Βόρειου Ειρηνικού Ωκεανού. Συνορεύει με το αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων (νήσοι Λουσόν, Καταντουάνες, Σαμάρ, Λέιτε και Μιντανάο) στα νοτιοδυτικά, με τις νήσους Χαλμαχέρα, Μοροτάι, Παλάου, Γιάπ και Ουλίθι (των Καρολίνων) στα νοτιοανατολικά, τις νήσους Μαριάνες (Γκουάμ, Σαϊπάν, Τίνιαν) στα ανατολικά, τις νήσους Ογκασαβάρα και Ίβο Τζίμα στα βορειοανατολικά, τα Ιαπωνικά νησιά Χονσού, Σικόκου και Κιούσου στα βόρεια, τα νησιά Ρίου Κίου στα βορειοδυτικά και την Ταϊβάν στα δυτικά.[2]

Το υποθαλάσσιο ανάγλυφο είναι πολύπλοκο και ποικιλόμορφο.[3] Ο πυθμένας είναι μία λεκάνη με μια σειρά από γεωλογικές πτυχές και ζώνες ρήξης. Τα νησιωτικά τόξα, που είναι οι κορυφογραμμές που σχηματίστηκαν από την κίνηση των τεκτονικών πλακών και προεξέχουν από την επιφάνεια του ωκεανού, περικλείουν τη θάλασσα των Φιλιππίνων στα βόρεια, ανατολικά και νότια. Σε αυτά περιλαμβάνονται το σύμπλεγμα νησιών Ρίου Κίου και οι Μαριάνες. Στη θάλασσα υπάρχουν βαθιές ωκεάνιες τάφροι, όπως η Τάφρος των Φιλιππίνων και η Τάφρος των Μαριάνων, όπου βρίσκεται το βαθύτερο σημείο ολόκληρου του πλανήτη Γη.

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τοποθεσία της θάλασσας των Φιλιππίνων
Η θάλασσα των Φιλιππίνων όπως φαίνεται από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Θάλασσα των Φιλιππίνων έχει τις Φιλιππίνες και την Ταϊβάν στα δυτικά, την Ιαπωνία στα βόρεια, τις νήσους Μαριάνες στα ανατολικά και το Παλάου στα νότια. Συνορεύει με τις θάλασσες:

Εκταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός ορίζει τη Θάλασσα των Φιλιππίνων ως «η περιοχή του Βόρειου Ειρηνικού Ωκεανού στα ανοιχτά ανατολικά των Φιλιππίνων», οριοθετημένη ως εξής: [4]

Στα δυτικά. Τα ανατολικά όρια του Ανατολικού Ινδικού Αρχιπελάγους, της Θάλασσας της Νότιας Κίνας και της Θάλασσας της Ανατολικής Κίνας.

Στο βορρά. Η νοτιοανατολική ακτή του Κιούσου, τα νότια και τα ανατολικά όρια της εσωτερικής θάλασσας του Σέτο και η νότια ακτή της νήσου Χονσού.

Στα ανατολικά. Η κορυφογραμμή που συνδέει την Ιαπωνία με τα νησιά Ογκασαβάρα, τα νησιά Ηφαίστεια και τα νησιά των Κλεφτών (Μαριάνες), με όλα αυτά να περιλαμβάνονται στη Θάλασσα των Φιλιππίνων.

Στα νότια. Μία γραμμή που περνά από τα νησιά Γκουάμ, Γιαπ, Παλάου και Χαλμαχέρα.

Γεωλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τάφροι και ηφαιστειακά τόξα του Δυτικού Ειρηνικού ωκεανού

Η «τεκτονική πλάκα της θάλασσας των Φιλιππίνων» σχηματίζει τον πυθμένα της. Βυθίζεται κάτω από την «Μετακινούμενη τεκτονική ζώνη των Φιλιππίνων», η οποία φέρει το μεγαλύτερο μέρος του αρχιπελάγους των Φιλιππίνων και την ανατολική Ταϊβάν. Μεταξύ των δύο πλακών υπάρχει η τάφρος των Φιλιππίνων, που έχει μήκος 1.320 χλμ., πλάτος 30 χλμ. και μέγιστο βάθος 10.540 μ.. [7]

Η τάφρος των Μαριάνων είναι η βαθύτερη τάφρος στον κόσμο. Έχει τοξοειδές σχήμα, βάθος 10.984 μ. (± 25 μ.), μήκος 2.550 χλμ. και πλάτος 69 χλμ. Η τάφρος των Ρίου Κίου βρίσκεται κατά μήκος των ομώνυμων νησιών, έχει μέγιστο βάθος 7460 μ. και μήκος 1398 χλμ. Σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα της υποβύθισης του ωκεάνιου φλοιού της Πλάκας των Φιλιππίνων κάτω από τον ηπειρωτικό φλοιό της Ευρασιατικής πλάκας με μία ταχύτητα 5 εκ./έτος.[8] Η τάφρος του Νανκάι έχει βάθος πάνω από 4.000 μ. και σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα της υποβύθισης του φλοιού της Πλάκας των Φιλιππίνων κάτω από το Ιαπωνικό τμήμα της Ευρασιατικής πλάκας με βορειοδυτική κατεύθυνση και ρυθμό 4-7 εκ./ετήσια.[9][10] Η τάφρος των Ίζου-Ογκασαβάρα, που βρίσκεται στην περιοχή των ομώνυμων νησιών, Ίζου και Ογκασαβάρα, έχει μέγιστο βάθος 9768 μ.. [11][12]

Θαλάσσια βιοποικιλότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα νερά των Φιλιππίνων είναι ένα πολύ πλούσιο οικοσύστημα στο οποίο ζουν 3.212 είδη ψαριών (από τα οποία τα 731 έχουν εμπορική αξία), 648 είδη μαλακίων, 168 είδη χονδριχθύων, 1.755 είδη ψαριών που ζουν σε κοραλλιογενείς υφάλους, 820 είδη άλγη, 1062 είδη θαλάσσιων φυκιών, 486 είδη κοραλλιών, και χιλιάδες άλλα είδη οργανισμών. Επίσης 5 είδη θαλάσσιας χελώνας που είναι προστατευόμενα και 28 είδη θαλάσσιων θηλαστικών.[13][14]

Τρίγωνο των Κοραλλιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα μέρος της θάλασσας των Φιλιππίνων συμπεριλαμβάνεται στο Τρίγωνο των Κοραλλιών, που θεωρείται ως ένα «παγκόσμιο επίκεντρο της θαλάσσιας βιοποικιλότητας» και εκτείνεται σε 6 χώρες. Φιλοξενεί το 76% (περίπου 600) των γνωστών ειδών κοραλλιών, το 37% (περίπου 2.500) των ειδών ψαριών που ζουν σε κοραλλιογενείς υφάλους, και είναι χώρος αναπαραγωγής για τον τόνο, και απειλούμενα είδη όπως φάλαινες, θαλάσσιες χελώνες, σαλάχια, κ.α.. [15][16][17]

Ωστόσο, οι ωκεανοί απειλούνται από την υπεραλίευση, τη ρύπανση, την βιομηχανική ανάπτυξη και την κλιματική αλλαγή.[14]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Philippine Sea». Encarta. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2018. 
  2. ↑ «Philippine Sea». Encyclopædia Britannica Online. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2008. 
  3. ↑ «Philippine Sea». Lighthouse Foundation. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2008. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Limits of Oceans and Seas, 3rd edition» (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2010. 
  5. ↑ «Philippines renames coast 'West Philippine Sea'». South China Morning Post (στα Αγγλικά). 12 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  6. ↑ «The West Philippine Sea?». thediplomat.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  7. ↑ «The Philippine Trench». www.insights-philippines.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2019. 
  8. ↑ «Seismic structure of the northern end of the Ryukyu Trench subduction zone, southeast of Kyushu, Japan» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Φεβρουαρίου 2021. 
  9. ↑ «NanTroSEIZE - 4. Nankai Tough - Study Area». oceansjsu.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  10. ↑ Ozawa, Shinzaburo (2017-04-21). «Long-term slow slip events along the Nankai trough subduction zone after the 2011 Tohoku earthquake in Japan». Earth, Planets and Space 69 (1): 56. doi:10.1186/s40623-017-0640-4. ISSN 1880-5981. https://doi.org/10.1186/s40623-017-0640-4. 
  11. ↑ Gamo, Toshitaka; Shitashima, Kiminori (2018). «Chemical characteristics of hadal waters in the Izu-Ogasawara Trench of the western Pacific Ocean». Proceedings of the Japan Academy, Series B 94 (1): 45–55. doi:10.2183/pjab.94.004. https://www.jstage.jst.go.jp/article/pjab/94/1/94_PJA9401B-04/_html/-char/en. 
  12. ↑ «Japan trench, Izu-Ogasawara trench | Ecologically or Biologically Significant Marine Areas [MOE]». www.env.go.jp. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  13. ↑ Boquet, Yves (19 Απριλίου 2017). The Philippine Archipelago. Springer. ISBN 978-3-319-51926-5. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Philippines oceans in trouble: Overfishing, pollution, climate change ail our seas». Alexandra Cousteau (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  15. ↑ «CTC Center for Marine Conservation in Bali». Saving Oceans Now (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  16. ↑ Leman 2019-02-11T17:21:12Z, Jennifer. «What Is the Coral Triangle?». livescience.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  17. ↑ «STATE OF THE CORAL TRIANGLE: Philippines» (PDF). 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Θάλασσα_των_Φιλιππίνων&oldid=10213684"