Ηλίας Καντζιλιέρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ηλίας Καντζιλιέρης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ηλίας Καντζιλιέρης (Ελληνικά)
Γέννηση1947
Αρτεμισία Μεσσηνίας
Θάνατος2000
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Ιταλικά
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης
Αξιοσημείωτο έργοΠροτομή της Μαρίας Πολυδούρη, Καλαμάτα
Ηρώο εκτελεσμένων στον Φάρο, Νέα Σμύρνη
Ειρήνη (άγαλμα), Νέα Σμύρνη
Μυρτώ (άγαλμα), Νέα Σμύρνη
Οικογένεια
ΣύζυγοςΧριστίνα Ζολινδάκη
ΤέκναΜυρτώ & Δάφνη Καντζιλιέρη
ΑδέλφιαΚώστας Καντζιλιέρης

Ο γλύπτης Ηλίας Καντζιλιέρης γεννήθηκε το 1947 στην Αρτεμισία Καλαμάτας (Οικογένεια Καντζιλιέρη) και έζησε στην Καλαμάτα, Αρτεμισία, Αθήνα και Λυγουριό Ναυπλίας. Πέθανε το 2000[1]Είναι αδερφός του μεγάλου Δημοτικού τραγουδιστή Κώστα Καντζιλιέρη.


Ήταν ενεργό μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος [2] και ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Γλυπτών.

Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών [3] της Αθήνας από το 1967, στο εργαστήριο του Γιάννη Παππά. Αποφοίτησε το 1971 με πτυχίο καλλιτεχνικών σπουδών και έπαινο. Τελειόφοιτος εργάζεται κοντά στον Βασίλη Βασιλειάδη με ανάγλυφα σε σκηνικά στην Επίδαυρο. Συνεχίζει τις σπουδές του με υποτροφία του ΕΟΜΜΕΧ στην [4] στη Ρώμη (1974-75) στο εργαστήριο του [5].

Από το 1977 δίδαξε στη Σιβιτανίδειο Σχολή ελεύθερο σχέδιο, στο τμήμα διακόσμησης, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως ελεύθερος επαγγελματίας.

Εικαστικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ηλίας Καντζιλιέρης με ευαισθησία πλάθει όγκους, δουλεύοντας το ξύλο, το μάρμαρο, την τερακότα και τον γύψο. Μας έδωσε έργα κυρίως πορτραίτα και φιγούρες, παραστατικά, με ελευθερία και φρεσκάδα στη γραφή.

Η γλυπτική του είναι μια ανάγκη να ερμηνεύσει το «φως». Καταγράφοντας στο έργο του το φως στη φύση, ορίζει σχήματα και όγκους. Ένα φύλο, ένας καρπός, ένα πρόσωπο παιδιού ή γέροντα, γίνονται αφορμή και άσκηση καθαρμού της αίσθησης των πραγμάτων και του κόσμου γύρω του. Η γλυπτική για τον Ηλία είναι πορεία προς το «Γνώθι σ’ αυτόν». Χαϊδεύοντας τα υλικά του βρίσκεται σε μια σωματική σχέση μαζί τους.

Ο καλλιτέχνης, έχει φιλοτεχνήσει σε ξύλο επιτοίχια ανάγλυφα, κασέλες, τραπέζια, καθώς και μικρά ανάγλυφα (αρνητικά) με την τεχνική του μετάλλιου. Επίσης έχει ασχοληθεί με την εφαρμοσμένη κεραμική. Τα τελευταία χρόνια είχε απομακρυνθεί από την Αθήνα, όπου είχε αναπτύξει επαγγελματική δραστηριότητα. Ζει στο Λυγουριό Ναυπλίας και δεν έχει ασχοληθεί με τη Γλυπτική ως μια προσπάθεια αυτοκαθαρμού της αίσθησης και της ματιάς του. Το διάστημα αυτό έχουν φιλοτεχνηθεί έξι πίνακες ζωγραφικής με γενικό τίτλο «Νυκτερινά τοπία» καθώς και προτομές των Μαρίας Πολυδούρη και Κωνσταντίνο Καψάσκη.

Με το έργο του, ενεργοποιώντας τις αισθήσεις μας, ο καλλιτέχνης μας φέρνει στο παρόν, στην ομορφιά της ζωής του κόσμου γύρω μας, δηλώνοντάς μας, ότι μέσω της Τέχνης βεβαιώνεται η ανθρώπινη ύπαρξη.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομαδικές εκθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ομαδική έκθεση στην Νομαρχία Ούμπρια στην Ιταλία (1984).
  • Διεθνής διαγωνισμός αφίσας στην Νέα Υόρκη «Ο.Η.Ε. 40 χρόνια» (1985).
  • Ομαδική έκθεση καλών τεχνών Παρισιού «Πορτραίτο στη Γλυπτική» (1986).
  • Ομαδική έκθεση πνευματικού κέντρου Δήμου Αθηναίων με θέμα «Το παιδί» (1988).
  • Μόνιμη συνεργασία με την Art Galerie του InterContinental (1985-1988).
  • Ομαδικές εκθέσεις που οργανώνει ο Σύλλογος Γλυπτών από την ίδρυσή του μέχρι το 1989.

Ατομικές εκθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γκαλερί «Data» γλυπτική σε διάφορα υλικά (1981).
  • Γκαλερί «Data» πορτραίτα σε τερακότα (1982).
  • Art Galerie ξενοδοχείου Intercontinental, ζωγραφική (1989).
  • Αίθουσα Τέχνης «Κρεωνίδης» ζωγραφική (1989).
  • ΞενοδοχείοEliteΚαλαμάτα, ζωγραφική, γλυπτική (1983).

Προτομές - Αναθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Ελληνική Γλυπτική» Στ. Λοδάκης. Έκδοση Μέλισσα 1991.
  • «Τριανταφυλίδου» 1993 σελίδες 662-666.
  • «Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών». Έκδοση Μέλισσα 1998.
  • «Το περιοδικό της Νέας Σμύρνης» (Δήμου Ν. Σμύρνης). Τεύχος 3. Μάιος-Αύγουστος 1986.
  • Academia.edu "Ανάλυση γλυπτού" Αθανασία Βιδάλη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]