Ζοζέ Ζιοβανί
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ζοζέ Ζιοβάνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | José Giovanni (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 22 Ιουνίου 1923 Παρίσι[1] |
| Θάνατος | 24 Απριλίου 2004 (80 ετών) Λωζάνη[2] |
| Αιτία θανάτου | ενδοεγκεφαλική αιμορραγία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Εθνικότητα |  Γαλλία,  Ελβετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία Ελβετία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Σπουδές | Κολλέγιο Στανισλάς Lycée Janson-de-Sailly |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Συγγραφέας, Σκηνοθέτης, Σεναριογράφος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Γαλλικό Λαϊκό κόμμα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζοζέ Ζιοβανί (γαλλικά: Jose Giovanni), (Παρίσι, 22 Ιουνίου 1923 - Λωζάνη, 24 Απριλίου 2004), ήταν Γάλλο-Ελβετός συγγραφέας και σκηνοθέτης.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζόζεφ Νταμιάνι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε σε μια οικογένεια μεταναστών από την Κορσική. Έλαβε καλή εκπαίδευση σε αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Lyceum Jeanson de Say και το κολλέγιο Στανισλάς, ωστόσο, έχοντας δοκιμάσει πολλές δραστηριότητες, δεν κατέληξε κάπου. Στη συνέχεια εργάστηκε ως λαντζέρης σε ένα εστιατόριο, κουρέας, ανθρακωρύχος, δύτης και σερβιτόρος σε εστιατόριο ένος ξενοδοχείου στο Σανομί. Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο ίδιος ισχυριζόταν ότι συμμετείχε στην Γαλλική Αντίσταση, ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές, ήταν συνεργάτης των Γερμανών και της Γκεστάπο.
Φυλάκιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1945, ο Ζιοβανί και ο μεγαλύτερος αδελφός του πήγαν στο Παρίσι και προσχώρησαν σε μια μικρή συμμορία ληστών που δημιούργησε ο θείος τους. Την ίδια χρονιά, κατά τη διάρκεια μιας από τις ληστείες που έκαναν υπήρξε αιματηρή συμπλοκή, καθώς ο ιδιοκτήτης του καταστημάτος υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, τους πυροβόλησε, με αποτέλεσμα ο θείος του και ο αδελφός του Νταμιάνι να σκοτώθουν μαζί με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού. Ο Ζιοβανί συνελήφθη ως συνεργός της δολοφονίας, αν και δεν κρατούσε καν όπλο στα χέρια του (αυτό επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης).
Στις 17 Νοεμβρίου 1948, το δικαστήριο καταδίκασε σε θάνατο τον Χοσέ Τζιοβάνι μαζί με τον συνεργό του, τον Ζωρζ Ακκάντ. Επί μήνες, ο Ζιοβανί βρισκόταν σε αναμονή και περίμενε την εκτέλεση του. Κατάφερε να γλυτώσει την εκτέλεση, χάρη στις προσπάθειες του πατέρα του, ο οποίος συνεχώς ενοχλούσε τον τότε Γάλλο πρόεδρο Βινσέντ Οριόλ που αντικαθέστησε τη θανατική ποινή και για τους δύο εγκληματίες με 20 χρόνια καταναγκαστικής εργασίας. Το 1956, μετά από έντεκα χρόνια φυλάκισης, ο Τζιοβάνι τελικά αφέθηκε ελεύθερος.
Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού βγήκε από την φυλακή, ο Ζιοβανί έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα "Le Trou", το οποίο περιγράφει την απόπειρα απόδρασης, την οποία έκανε μαζί με άλλους κρατουμένους της φυλακής. Ο δικηγόρος του, Στέφεν Έκε και ο συγγραφέας Ροζέ Νιμιέ έδωσαν το χειρόγραφο του μυθιστορήματος στους Αντουάν Μπλοντίν και Αλμπέρτ Καμούς, χάρη στους οποίους δημοσιεύθηκε με το ψευδώνυμο Ζοζέ Ζιοβανί. Το μυθιστόρημα, γραμμένο με ασυνήθιστο ύφος, εντυπωσίασε τους αναγνώστες με τα ευρήματα του συγγραφέα και τις πολύ έντονες φυσιολατρικές σκηνές, συχνά στα όρια της ανοχής.
Το 1958, ο εκδότης, ηθοποιός και σεναριογράφος Μαρσέλ Ντουχαμέλ συμπεριέλαβε τον Τζιοβάνι στη «Μαύρη Σειρά» του, στην οποία δημοσιεύθηκαν έργα γεμάτα δράση. Και τον ίδιο χρόνο, ο Τζιοβάνι κυκλοφόρησε τρία μυθιστορήματα ταυτόχρονα: "Προσοχή! Δημόσιος κίνδυνος" (Classe tous risques),"Ο Σημαδεμένος" (Excommunicate) και η "Δεύτερη Πνοή" ( Le Deuxième Souffle).
Κινηματογραφική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η επιτυχία των μυθιστορημάτων του Τζιοβάνι τράβηξε την προσοχή των σκηνοθετών του κινηματογράφου, ειδικά αφού τα αστυνομικά και δικαστικά θέματα ήταν πάντα παραδοσιακά για τον γαλλικό κινηματογράφο.
Το 1959, ο σκηνοθέτης Ζακ Μπεκέρ κάλεσε τον Τζιοβάνι να γράψει ένα σενάριο από το μυθιστόρημα του "Le Trou" και να γίνει τεχνικός σύμβουλος της ταινίας. Έτσι ξεκίνησε μια μακρά κινηματογραφική καριέρα του Ζιοβανί, στην οποία υπήρξε ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Προσωπική ζωή και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1969, ο Ζιοβανί ζούσε στην Ελβετία μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του (τα τελευταία χρόνια στη Λωζάνη).
Τη νύχτα της 20ης Απριλίου 2004, αισθάνθηκε ξαφνικά αδιαθεσία και εισήχθει σε ένα από τα νοσοκομεία της Λωζάνης. Εκεί μετά από μόνο τέσσερις ημέρες νοσηλείας, στις 24 Απριλίου, στις 2 π.μ., πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.
Μυθιστορήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1957: Le Trou
- 1958: Le Deuxième Souffle
- 1958: Classe tous risque
- 1958: L'Excommunié
- 1959: Histoire de fou
- 1960: Les aventuriers
- 1962: Le Haut-Fer
- 1964: Ho!
- 1969: Meurtre au sommet n°866
- 1969: Le Ruffian
- 1977: Mon ami le traître
- 1978: Le Musher
- 1982: Les Loups entre eux
- 1984: Un vengeur est passé
- 1985: Le Tueur de dimanche
- 1987: Tu boufferas ta cocarde
- 1995: Il avait dans le cœur des jardins introuvables -Memoirs
- 1997: La Mort du poisson rouge
- 1998: Le Prince sans étoile
- 1999: Chemins fauves
- 2001: Les Gosses d'abord
- 2002: Mes grandes gueules - Memoirs
- 2003: Comme un vol de vautours
- 2004: Le pardon du grand Nord
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Σημαδεμένος (1972)
- Δύο ξένοι στην ίδια πόλη (1973)
- Ο Τσιγγάνος (1975)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11905016f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Ζοζέ Ζιοβανί στην IMDb (Αγγλικά)
|