Φίλιππος Ιωάννου
| Φίλιππος Ιωάννου | |
|---|---|
 Ο Φίλιππος Ιωάννου στο Εθνικόν Ημερολόγιον του Μαρίνου Παπαδόπουλου Βρετού (1863) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Φίλιππος Ιωάννου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1800 Ζαγορά Μαγνησίας |
| Θάνατος | 1880 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Μονάχου (έως 1836) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1839–1880) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας Βουλευτής του Πανεπιστημίου (από 1846) κοσμήτορας (1848–1849, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) κοσμήτορας (1857–1858, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φίλιππος Ιωάννου (1796-1880) ήταν Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου και ευεργέτης του 19ου αιώνα. Το πλήρες όνομα του ήταν Φίλιππος Ιωάννου Πάντος.[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου το 1800.[2] Σε νεαρή ηλικία, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου μυήθηκε στις ιδέες της Φιλικής Εταιρείας.[1] Το 1829 μετέβη στο Ναύπλιο, όπου προσλήφθηκε ως γραμματέας του Ανδρέα Μιαούλη. Νωρίτερα είχε πολεμήσει κατά την Ελληνική Επανάσταση στη Ζαγορά. Ηττήθηκε όμως στη Μάχη του Δράμαλη και έτσι αναγκάστηκε να μεταγκατασταθεί, στη Σκιάθο, τη Σκόπελο και τέλος στη Σύρο, όπου δίδαξε ελληνικά στην Ελληνική Σχολή μετά από παρότρυνση του ιδρυτή της Γρηγόριου Κωνσταντά. Μετά την επανάσταση πήγε στο στο Μόναχο όπου σπούδασε κλασική φιλολογία και φυσικές επιστήμες και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1836. Επίσης, όσο βρισκόταν εκεί δίδαξε και στο Ελληνικό Σχολείο. Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο πρώτος Βασιλιάς της Ελλάδας Όθων, και η, τότε μνηστή του, Αμαλία.[1] Απόκτησε βαθιές γνώσεις της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και ήταν άριστος χειριστής της.
Το 1837 επέστρεψε στην Ελλάδα. Αρχικά εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών και στη συνέχεια το 1839 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας ως τον θάνατό του. Διετέλεσε πρόεδρος της αρχαιολογικής εταιρείας από το 1850 ως το 1879. Χρημάτισε βουλευτής του Πανεπιστημίου το 1846, και κατόπιν γερουσιαστής διευθυντής της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου (1867-68, όπου συνέταξε τον οργανισμό του Νομισματικού Μουσείου. Εξελέγη δύο φορές πρύτανης του Πανεπιστημίου, κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1848-1849 και 1857-1858.[3] Ακόμη, διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, για έξι περιόδους (1844-1845, 1847-1848, 1852-1853, 1860-1861, 1865-1866 και 1868-1869).[4]
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1880.[2]
Συγγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνέγραψε τα εξής έργα[1]:
- Φιλολογικά πάρεργα. Αθήνα, 1865 (2η έκδοση 1874).
- Φιλοσοφική δικαιολογία ή Φυσικόν Δίκαιον. Αθήνα, 1863.
- Επιγράμματα. 1874.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935 - Φίλιππος Πάντος». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 «Ιωάννου, Φίλιππος (Ζαγορά Πηλίου, 1800 - Αθήνα, 1880) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.». www.greekencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2010-2012: σελ. 25. 2013. http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2010-2012.pdf. Ανακτήθηκε στις 08-09-2016.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Φιλοσοφικής Σχολής - Ιστορικά Στοιχεία». www.deanphil.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2016.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, επιμ. (1937). Λεύκωμα της εκατονταετηρίδος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837 - 1937. Εν Αθήναις: Αρχαιολογική Εταιρεία. σελίδες 86. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2010.
|