Σφαγή του Ηρακλείου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η σφαγή του Ηρακλείου συνέβη στις 25 Αυγούστου του 1898 [6 Σεπτεμβρίου του 1898 στο νέο ημερολόγιο], στη πόλη του Ηράκλειου, της Κρήτης, η οποία τότε βρισκόταν υπό Οθωμανική κατοχή. Συνέβη ως αντίδραση από άτακτες ένοπλες μουσουλμανικές ομάδες, στην επικείμενη παραχώρηση στη χριστιανική κοινότητα της πόλης μιας σειράς πολιτικών δικαιωμάτων. Επιτέθηκαν στη βρετανική δύναμη ασφαλείας του Ηρακλείου (τότε Χάνδακα), η οποία ήταν μέρος διεθνούς δύναμης ασφαλείας στο νησί. Οι μουσουλμάνοι άτακτοι προχώρησαν στη σφαγή των χριστιανών της πόλης με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 500-800 χριστιανοί ντόπιοι κάτοικοι, 14 Βρετανοί στρατιωτικοί καθώς και ο Βρετανός Υποπρόξενος Λυσίμαχος Καλοκαιρινός με την οικογένειά του, οι οποίοι κάηκαν ζωντανοί μέσα στο σπίτι τους. Ένα σημαντικό τμήμα του Ηρακλείου κάηκε και η σφαγή έληξε μόνο αφού τα βρετανικά πολεμικά πλοία άρχισαν να βομβαρδίζουν την πόλη. Το περιστατικό επιτάχυνε το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας στην Κρήτη και δύο μήνες αργότερα ο τελευταίος Οθωμανός στρατιώτης εγκατέλειπε το νησί.[1][2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Holland, D. (1981). Government Publications. Elsevier. σελίδες 673–680. ISBN 9780080252162. 
  2. Rodogno, Davide; Schulz, Matthias; Vaïsse, Maurice (2012). «Introduction». Relations internationales 151 (3): 3. doi:10.3917/ri.151.0003. ISSN 0335-2013. http://dx.doi.org/10.3917/ri.151.0003.