Σοφία της Ουγγαρίας (μοναχή)
| Σοφία της Ουγγαρίας (μοναχή) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3 Νοεμβρίου 1136[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ουγγαρία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχή |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μπέλα Β΄ της Ουγγαρίας και Ελένη Βασίλισσα της Ουγγαρίας |
| Αδέλφια | Ελισάβετ της Ουγγαρίας Στέφανος Δ΄ της Ουγγαρίας Γκέζα Β΄ της Ουγγαρίας Λαδίσλαος Β΄ της Ουγγαρίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Άρπαντ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πριγκίπισσα |
Η Σοφία, ουγγρικά: Zsófia Magyarországról Arpadról (α' ήμισυ 12ου αι.) από τον Οίκο των Άρπαντ ήταν πριγκίπισσα της Ουγγαρίας. Μνηστεύθηκε με τον Ερρίκο-Βερεγγάριο των Χοενστάουφεν, γιο του Κορράδου Γ΄ της Γερμανίας. Απεβίωσε ως μοναχή στο αβαείο του Άντμοντ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε γύρω στο 1135 και ήταν η πρώτη κόρη του Μπέλα Β΄ και της Ελένης των Βουκάνοβιτς, κόρης του Ούρου Α΄ μεγάλου πρίγκιπα της Ράσκιας (Σερβίας)[2]. Αρχίζει να εμφανίζεται για πρώτη φορά στα γραπτά κείμενα το 1139, όταν ο πατέρας της την μνήστευσε με τον Ερρίκο-Βερεγγάριο, μεγαλύτερο γιο του Κορράδου Γ΄ (β. 1138–1152). Λίγο μετά η Σοφία ταξίδεψε δυτικά από το βασίλειο της Ουγγαρίας στη Γερμανία, όπου πιθανότατα μάθαινε τη γερμανική γλώσσα και τα Αυλικά έθιμα για την προετοιμασία του γάμου της. [3]
Ωστόσο ο αρραβώνας της με τον νεαρό Ερρίκο-Βερεγγάριο χάλασε ως εξής: [2] Ο πατέρας της απεβίωσε το 1141 και η σχέση μεταξύ τού διαδόχου του Γκέζα Β΄ και του Κορράδου Γ΄ αυξήθηκε όλο και περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Σε ένα σημείο στα μέσα της δεκαετίας του 1140 ο Κορράδος Γ΄ υποστήριξε -αν και για λίγο- τον Μπόρις Καλαμάνο (εξάδελφο του Μπέλα Β΄), έναν αντίπαλο διεκδικητή για τον Ουγγρικό θρόνο. Σε αυτό το φορτισμένο περιβάλλον, τα σχέδια για έναν γάμο μεταξύ Σοφίας και Ερρίκου-Βερεγγάριου εγκαταλείφθηκαν. Ωστόσο η Σοφία ήταν ακόμη στο Γερμανικό βασίλειο, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.
Μέσα σε ένα έτος έγινε μοναχή στο μοναστήρι του Άντμοντ (σήμερα στην Αυστρία): [3] Σύμφωνα με την επιστολή του Χέρμπορντ του Mίχελσμπεργκ που γράφτηκε το 1159, η Σοφία κατοικούσε ήδη στο διπλό μοναστήρι στο Άντμοντ, όταν χάλασε η μνηστεία της. Ο Κορράδος Γ΄ την είχε στείλει εκεί αμέσως μετά την αναχώρησή της από την Ουγγαρία, γιατί ο Γερμανός βασιλιάς ήθελε η Σοφία να μεγαλώσει μέσα στο αβαείο έως ότου αυτή και ο Ερρίκος-Βερεγγάριος γίνουν αρκετά μεγάλοι για να παντρευτούν. Όταν έγινε σαφές ότι ο γάμος της δεν θα γινόταν ποτέ, ο αδελφός της Γκέζα Β΄ έστειλε αγγελιοφόρους στο Άντμοντ για να την φέρει πίσω στην Ουγγαρία. Ωστόσο η Σοφία δεν ήθελε να φύγει, επιμένοντας αντ' αυτού ότι ήθελε να παραμείνει στο μοναστήρι ως μοναχή. Στη συνέχεια ο Γκέζα Β΄ σκέφτηκε να οδηγήσει στρατό στην Αυστρία για να την πάρει πίσω με τη βία. Αργότερα όμως αποφάσισε να στείλει μία διπλωματική αποστολή, για να διαπραγματευτεί την επιστροφή της. Ο ηγούμενος του Άντμοντ έδωσε στη Σοφία την επιλογή να μείνει ή να φύγει. Για άλλη μία φορά, επιβεβαίωσε την επιθυμία της να γίνει μοναχή και ο Γκέζα Β΄ επέτρεψε τελικά να μείνει στο Άντμοντ. [4]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kristó, Gyula; Makk, Ferenc (1996). Az Árpád-ház uralkodói [=Rulers of the House of Árpád] (in Hungarian). I.P.C. Könyvek. ISBN 963-7930-97-3.
- Lyon, Jonathan R. (2012). "The letters of Princess Sophia of Hungary, a nun at Admont". In Newman Goldy, Charlotte; Livingstone, Amy (eds.). Writing Medieval Women's Lives. Palgrave Macmillan. pp. 51–68. ISBN 978-0-230-11455-5.
- Makk, Ferenc (1989). The Árpáds and the Comneni: Political Relations between Hungary and Byzantium in the 12th century (Translated by György Novák). Akadémiai Kiadó. ISBN 963-05-5268-X.