Σαν Μιγέλ δε Λίγιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Μνημεία του Οβιέδο και του βασιλείου των Αστουρίων
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Χάρτης
Χώρα μέλος Ισπανία
ΤύποςΠολιτισμικό
Κριτήριαii, iv, vi
Ταυτότητα312
ΠεριοχήΕυρώπη και Βόρεια Αμερική
Συντεταγμένες43°22′49″N 5°52′6.2″W / 43.38028°N 5.868389°W / 43.38028; -5.868389Συντεταγμένες: 43°22′49″N 5°52′6.2″W / 43.38028°N 5.868389°W / 43.38028; -5.868389
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή1985 (9η συνεδρίαση)

Η εκκλησία του Σαν Μιγέλ δε Λίγιο είναι μια προρομανική εκκλησία του 10 αιώνα που βρίσκεται κοντά στην ισπανική πόλη Οβιέδο. Έχει ανακηρυχθεί ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκκλησία βρίσκεται τρία χιλιόμετρα από το Οβιέδο, επάνω στη νότια πλαγιά του όρους Ναράνκο, σε υψόμετρο 373 μέτρων. Η τοποθεσία προσφέρει μια όμορφη πανοραμική θέα του Οβιέδο και στο βάθος των βουνοκορφών Πίκος δε Εουρόπα. Λιγότερο από 200 μέτρα πιο πέρα βρίσκεται η εκκλησία της Σάντα Μαρία δελ Ναράνκο, η οποία αποτελεί επίσης τμήμα του ανακτορικού συμπλέγματος.

Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Αρxάγγελο Μιχαήλ.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκκλησία κατασκευάστηκε το 848, κατά την περίοδο της βασιλίας του Ραμίρο του Α΄, από τον μάστορα Τιόδα, τον αποκαλούμενο ως «ελ μαέστρο δε Ναράνκο» από το όνομα του βουνού. Πιθανόν, σύμφωνα με το Χρονικό της Αλβέλδα, ο ηγεμόνας να διέταξε την κατασκευή της παράλληλα με αυτή του παλατιού του, προκειμένου να λειτουργήσει ως ανακτορική εκκλησία.

Τον Ιανουάριο του 2009, εντοπίστηκε ο κίνδυνος άμεσης κατάρρευσης του κτιρίου και μια σχεδόν ανεπανόρθωτη βλάβη του συνόλου και ιδιαίτερα των ζωγραφιών του λόγω της έντονης υγρασίας εκείνης της περιόδου.[1] Το 2011 ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης.[2]

Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σχεδιάγραμμα του κτιρίου

Το αρχικό σχεδιάγραμμα ήταν μια τρίκλιτη βασιλική αλλά πλέον διατηρεί μόνο το ένα τρίτο του μήκους της,επειδή κατά πάσα πιθανότητα υπέστη μερική κατάρρευση στα τέλη του 13ου ή στις αρχές του 14ου αιώνα, λόγω της κακής ποιότητα του εδάφους στο οποίο εδράζεται. Διατηρούνται μόνο ο προθάλαμος και το πρώτο μέρος των τριών κλιτών. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεαι το βασιλικό βήμα το οποίο περιστοιχίζεται από δύο μικρά παρεκκλήσια.

Η στέγη καλύπτεαι θολωτά από ένα πολύπλοκο σύστημα ημικυλινδρικών καμάρων. Τα κλίτη διαχωρίζονται μεταξύ τους από τόξα που στηρίζονται σε κολώνες, επιλογή ασυνήθιστη επιδή στην αστουριανή τέχνη η στήριξη παρέχεται συνήθως από στήλες. Οι κολώνες αυτές στηρίζονται σε υψηλές τετράγωνες βάσεις οι οποίες έχουν μια γλυπτή διακόσμηση που περιλαμβάνει ανθρώπινες φιγούρες. Κατά μεγάλο μέρος η εκκλησία είναι κατασκευασμένη από κυβόλιθους, ενώ οι γωνίες και οι αντιρίδες είναι από λαξευτή πέτρα. Αρκετά πέτρινα λαξευτά παράθυρα του τύπου «κλαούστρα» έχουν διατηρηθεί.

Η οικοδομή φαντάζει ανάλαφρη και το σχέδιο της προκαλεί ενδιαφέρον μιας και το ύψος της είναι τριπλάσιο του μήκους των κλιτών της.

Ανάγλυφο παραστάδας της εισόδου

Γλυπτός διάκοσμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ανάγλυφος γλυπτός διάκοσμος είναι αξιοπρόσεκτος, ειδικά αυτός των παραστάδων της κύριας εισόδου. Είναι πιθανόν εμπνευσμένος από ένα βυζαντινό προξενικό δίπτυχο του 6ου αιώνα που ανήκε στον πρόξενο Αεροβίνο και σήμερα βρίσκεται στο μουσείο της Αγίας Πετρούπολης. Απεικονίζει σκηνές από ένα τσίρκο με έναν σαλτιμπάγκο να κάνει ακροβατικά και έναν θηριοδαμαστή.

Όλος ο γλυπτός διάκοσμος των παραστάδων, των βάσεων και των κιονόκρανων φανερώνει μια έντονη επιρροή από το Βυζάντιο, την ανατολή, ακόμα και τη Λομβαρδία, και αποπνέει μια πριμιτιβιστική γοητεία.

Ζωγραφιστός διάκοσμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διατηρούνται τα υπολείμματα των τοιχογραφιών, όπου μπορούν να διακριθούν δύο φάσεις. Η μία μιμείται την τeχνοτροπία της εποχής του Αλφόνσου του Β’ του (791-842), όπως αυτή φαίνεται στην εκκλησία του Σαν Χουλιάν δε λος Πράδος. Υπάρχουν όμως και άλλες διακοσμήσεις εντελώς νέες με κυρίως θέμα τον άνθρωπο.

Προστασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκκλησία προστατεύεται ως Αγαθό πολιτιστικού ενδιαφέροντος από την ισπανική κυβέρνηση από τις 24 Ιανουαρίου του 1885. [3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]