Πόλεις της Ετρουρίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η περιοχή του ετρουσκικού πολιτισμού.

Οι ετρουσκικές πόλεις άνθισαν περισσότερο κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή του Σιδήρου, σηματοδοτώντας τη μεγαλύτερη επέκταση του ετρουσκικού πολιτισμού. Σταδιακά αφομοιώθηκαν πρώτα από ιταλικούς πληθυσμούς στα νότια, μετά από Κέλτες στον βορρά, και τέλος στην ίδια την επικράτεια της Ετρουρίας από την επεκτεινόμενη Ρωμαϊκή Δημοκρατία.

Οι εκτιμήσεις των πληθυσμών των μεγαλύτερων πόλεων (Βήιοι, Βολσίνιοι, Καιρέα, Βόλκοι, Ταρκυνία, Ποπλώνιον) κυμαίνονται μεταξύ 25.000 και 40.000 κατά τον 6ο αιώνα π.Χ.[1][2][3][4].

Δωδεκάπολη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δωδεκάπολη και άλλες πόλεις

Η ιστορία παραθέτει πολλές πληροφορίες για τη Δωδεκάπολη, τις δώδεκα πόλεις της Ετρουσκικής Ομοσπονδίας. Η Ομοσπονδία δεν είχε σαφώς καθορισμένες εξουσίες. Η οργάνωση σε δωδεκαπόλεις απαντά και στην ελληνική Μικρά Ασία. Αναφέρονται επίσης δωδεκαπόλεις για ετρουσκικές πόλεις της πεδιάδας του Πάδου και της Καμπανίας, με κέντρα τη Μάντουα και την Καπύη αντίστοιχα[5]. Ο George Dennis[6] συνοψίζει ως εξής:

Όταν ο Λίβιος αναφέρει τη Δωδεκάπολη, μετά την πτώση των Βηίων (VII.21), το μόνο που μπορεί να σημαίνει είναι ότι το νούμερο ήταν σταθερό… και όταν αποχωρούσε μία πόλη αμέσως την αντικαθιστούσε άλλη...

Ως την εμφάνιση της Δωδεκάπολης, οι ετρουσκικές πόλεις στον βορρά είχαν αφομοιωθεί από επιδρομές των Κελτών, και αυτές στον νότο από τη διείσδυση των ιταλικών πληθυσμών. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τις πόλεις που συνήθως αναφέρονται μέσα σε αυτές της Δωδεκάπολης, καθώς και άλλες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία ότι κατοικήθηκαν από Ετρούσκους.

Οι Ετρούσκοι ως πολιτισμός δεν δημιούργησαν ποτέ εθνικό κράτος με τη σημερινή έννοια. Κυριαρχούσαν οι πόλεις-κράτη, οι οποίες είχαν μεταξύ τους εμπορικές και άλλες σχέσεις και οι οποίες σχημάτισαν σε κάποια φάση τη Δωδεκάπολη. Αυτές είχαν ένα κοινό ομοσπονδιακό ιερό στο εδάφη των Παλαιών Βολσινίων, το Fanum Voltumnae[7].

Πίνακας ετρουσκικών πόλεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δωδεκάπολη (πιθανές πόλεις)
Ετρουσκικά Λατινικά Αρχαία ελληνικά[5] Ιταλικά Ελληνικά
Aritim, Arreti Arretium Αρρήτιο Arezzo Αρέτσο
Caisra, Caisri, Ceizra Caere Καιρέα Cerveteri Τσερβέτερι
Clevsin Clusium Κλούσιον Chiusi Κιούζι
Curtun Cortona Κόρτωνα Cortona Κορτόνα
Perusna Perusia Περουσία Perugia Περούτζια
Pupluna, Fufluna Populonia Ποπλώνιον Populonia Ποπουλόνια
Tarchna, Tarchna Tarquinii Ταρκυνία Tarquinia Ταρκυνία
Vatluna Vetulonia Βετουλωνία Vetulonia Βετουλόνια
Vei, Veia Veii Βήιοι Veio Βέιο
Velathri, Velathera Volaterrae Βολατέρραι Volterra Βολτέρα
Velch Volci Βόλκοι Vulci Βούλτσι
Velzna Volsinii Βολσίνιοι (Νέοι ή Παλαιοί) Bolsena ή Orvieto Μπολσένα ή Ορβιέτο
Άλλες πόλεις
Ετρουσκικά Λατινικά Αρχαία ελληνικά[5] Ιταλικά Ελληνικά
Caletra, Chalaitra Marsiliana - Marsiliana d'Albegna Μαρσιλιάνα
Felsina Bononia Βονωνία Bologna Μπολόνια
Manthva Mantua Μάντουα Mantova Μάντοβα
Misa (?) Misa - Marzabotto Μαρτσαμπόττο
- Pyrgi Πύργοι (Santa Severa) (Σάντα Σεβέρα)
Sveanna Saena Σαίνα Siena Σιένα
Tlamu Telamon Τελαμών Talamone Ταλαμόνε
Tular Tuder Τουδέρα Todi Τόντι
Tusena Tuscana - Tuscania Τουσκάνια
Vipsul Faesulae Φαίσουλαι Fiesole Φιέζολε
Halethi, Halesi Falerii veteres Φαλέριοι Παλαιοί Civita Castellana Τσιβιτά Καστελλάνα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Turfa, Jean MacIntosh (13 Νοεμβρίου 2014). The Etruscan World. Routledge. ISBN 978-1-134-05530-2. 
  2. Pounds, Normal J. G. (1 Ιανουαρίου 1973). An Historical Geography of Europe 450 B.C.–A.D. 1330 (1 έκδοση). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-08563-2. 
  3. Steingräber, Stephan (2008) "The Process of Urbanization of Etruscan Settlements from the Late Villanovan to the Late Archaic Period (End of the Eighth to the Beginning of the Fifth Century B.C.): Presentation of a Project and Preliminary Results," Etruscan Studies: Vol. 8 , Article 1. Διαθέσιμο στο: https://scholarworks.umass.edu/etruscan_studies/vol8/iss1/1
  4. Wills, Becker, Hilary (στα αγγλικά). Production, consumption and society in north Etruria during the archaic and classical periods: the world of Lars Porsenna. The University of North Carolina at Chapel Hill University Libraries. doi:10.17615/mt1x-p463. https://cdr.lib.unc.edu/concern/dissertations/n009w3442?locale=en. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Friedhelm Prayon. Οι Ετρούσκοι. Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, 2044
  6. Appendix to Chapter I, Note IV.
  7. Cary, M.· H.H. Scullard (1979). A History of Rome (3rd έκδοση). σελ. 25. ISBN 0-312-38395-9. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]