Πυρετός Λάσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πυρετός Λάσα
Ο ιός Λάσα υπό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο
Ειδικότηταλοιμωξιολογία
Συμπτώματαπυρετός, δηλητηρίαση, πονοκέφαλος, μυαλγία, κόπωση, ναυτία, έμετος[1], διάρροια[1], κοιλιακό άλγος, ίλιγγος, υπεραιμία, οίδημα, επιπεφυκίτιδα, Πονόλαιμος, εσωτερική αιμοραγία, εξάνθημα, stomatitis, βήχας, πόνος στο στήθος, hypovolemic shock, ηπατίτιδα, εγκεφαλοπάθεια, πνευμονία, πλευρίτιδα, πνευμονικό οίδημα, μυοκαρδίτιδα, Διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, καρδιακή ανεπάρκεια, αλωπεκία, Κώφωση, ασκίτης[1] και Αιμορραγία[1]
Ταξινόμηση
ICD-10A96.2
ICD-9078.8
DiseasesDB7272
MeSHD007835

Ο πυρετός Λάσα (Lassa), επίσης γνωστός ως αιμορραγικός πυρετός Λάσσα, είναι τύπος ιογενούς αιμορραγικού πυρετού που προκαλείται από τον ιό Λάσα, με μονόκλωνο RNA.[2] Πολλοί από αυτούς που έχουν μολυνθεί από τον ιό δεν εμφανίζουν συμπτώματα.[2] Όταν εμφανίζονται συμπτώματα, συνήθως περιλαμβάνουν πυρετό, αδυναμία, πονοκεφάλους, έμετο και μυϊκούς πόνους.[2] Λιγότερο συχνά μπορεί να υπάρχει αιμορραγία από το στόμα ή το γαστρεντερικό σωλήνα.[2] Ο κίνδυνος θανάτου από τη στιγμή που μολυνθεί είναι περίπου ένα τοις εκατό και συχνά εμφανίζεται εντός δύο εβδομάδων από την έναρξη των συμπτωμάτων.[2] Από αυτούς που επιζούν, περίπου το ένα τέταρτο έχει απώλεια ακοής, η οποία βελτιώνεται μέσα σε τρεις μήνες σε περίπου τις μισές από αυτές τις περιπτώσεις.[2][3][4]

Η ασθένεια συνήθως μεταδίδεται αρχικά σε ανθρώπους μέσω της επαφής με τα ούρα ή τα κόπρανα ενός μολυσμένου ποντικού με πολλαπλούς μαστούς.[2] Στη συνέχεια, η εξάπλωση μπορεί να συμβεί μέσω άμεσης επαφής μεταξύ ανθρώπων.[2] Η διάγνωση με βάση τα συμπτώματα είναι δύσκολη.[2] Η επιβεβαίωση γίνεται με εργαστηριακό έλεγχο για την ανίχνευση του RNA του ιού, των αντισωμάτων για τον ιό ή του ίδιου του ιού σε κυτταρική καλλιέργεια.[2] Άλλες καταστάσεις που μπορεί να παρουσιαστούν με παρόμοιο τρόπο περιλαμβάνουν τον Έμπολα, την ελονοσία, τον τυφοειδή πυρετό και τον κίτρινο πυρετό.[2] Ο ιός Λάσα είναι μέλος της οικογένειας ιών Αρεναϊών.[2]

Δεν υπάρχει εμβόλιο.[5] Η πρόληψη απαιτεί την απομόνωση όσων έχουν μολυνθεί και τη μείωση της επαφής με τα ποντίκια.[2] Άλλες προσπάθειες για τον έλεγχο της εξάπλωσης της νόσου περιλαμβάνουν την παρουσία γάτας να κυνηγάει τα τρωκτικά και την αποθήκευση τροφής σε σφραγισμένα δοχεία.[2] Η θεραπεία στοχεύει στην αντιμετώπιση της αφυδάτωσης και στη βελτίωση των συμπτωμάτων.[2] Το αντιιικό φάρμακο ριμπαβιρίνη έχει προταθεί ως αγωγή,[2] αλλά τα στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρήση του είναι αδύναμα.[6][7]

Οι περιγραφές της νόσου χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1950. [2] Ο ιός περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1969 από ένα κρούσμα στην πόλη Λάσα, στην Πολιτεία Μπόρνο της Νιγηρίας.[2][8] Ο πυρετός Λάσα είναι σχετικά κοινός στη Δυτική Αφρική, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Νιγηρίας, της Λιβερίας, της Σιέρα Λεόνε, της Γουινέας και της Γκάνας.[2][9] Υπάρχουν περίπου 300.000 έως 500.000 περιπτώσεις που οδηγούν σε 5.000 θανάτους ετησίως.[9][10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 (Αγγλικά) οντολογία των ασθενειών. 27  Μαΐου 2016. purl.obolibrary.org/obo/doid.owl. Ανακτήθηκε στις 30  Νοεμβρίου 2020.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 «Lassa fever». WHO. Μαρτίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2016. 
  3. ↑ «Lassa fever». www.who.int (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  4. ↑ «Lassa Fever | CDC». www.cdc.gov (στα Αγγλικά). 4 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  5. ↑ Yun, N. E.; Walker, D. H. (2012). «Pathogenesis of Lassa Fever». Viruses 4 (12): 2031–2048. doi:10.3390/v4102031. PMID 23202452. 
  6. ↑ Eberhardt, KA; Mischlinger, J; Jordan, S; Groger, M; Günther, S; Ramharter, M (October 2019). «Ribavirin for the treatment of Lassa fever: A systematic review and meta-analysis.». International Journal of Infectious Diseases 87: 15–20. doi:10.1016/j.ijid.2019.07.015. PMID 31357056. 
  7. ↑ Salam, Alex; Cheng, Vincent; Edwards, Tansy; Olliaro, Piero; Sterne, Jonathan; Horby, Peter (July 2021). «Time to reconsider the role of ribavirin in Lassa fever». PLOS Neglected Tropical Diseases 15 (7). doi:10.1371/journal.pntd.0009522. 
  8. ↑ «Lassa fever, a new virus disease of man from West Africa. I. Clinical description and pathological findings». Am. J. Trop. Med. Hyg. 19 (4): 670–6. 1 July 1970. doi:10.4269/ajtmh.1970.19.670. PMID 4246571. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Lassa fever in West African sub-region: an overview». Journal of Vector Borne Diseases 44 (1): 1–11. 2007. PMID 17378212. «Lassa fever is endemic in West Africa.». 
  10. ↑ Houlihan, Catherine; Behrens, Ron (12 July 2017). «Lassa fever». BMJ 358: j2986. doi:10.1136/bmj.j2986. PMID 28701331. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πυρετός_Λάσα&oldid=9499272"