Πουράνες
| Τμήμα μιας σειράς λημμάτων |
| Ινδουισμός |
|---|
 |
Οι Πουράνες είναι εκτενείς συλλογές κειμένων της ινδικής θρησκευτικής φιλολογίας.
Χρονικό πλαίσιο συγγραφής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της πάλης του ινδουϊσμού με τον βουδισμό[1] Η συγγραφή τους τοποθετείται ανάμεσα στον 3ο και 12ο αιώνα μ.Χ.[2] ή μεταξύ 4ου και 14ου μ.Χ. αιώνα,[3] όμως απηχούν παλιότερες αντιλήψεις. Οι δεκαοκτώ κύριες Πουράνες αποδίδονται στον Βιάσα τον μυθικό συντάκτη της Μαχαμπαράτας και εκδότη των Βεδών.[4] Η πουρανική φιλολογία εκτείνεται σε 1.600.000 στίχους.[2] Η κάθε Πουράνα ονοματίζεται από το όνομα ενός θεού, π.χ. Βισνού-Πουράνα κλπ.[2]
Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δομή μιας απλής Πουράνας έχει πέντε μέρη: α) δημιουργία β) καταστροφή του κόσμου γ) γενεαλογίες των βασιλέων και των ηγετών δ) η βασιλεία του Μανού, ο οποίος περιοδικά έρχεται να κυβερνήσει στον κόσμο ε) ιστορία των φυλών Η δομή μιας μεγάλης Πουράνας είναι δεκαμερής: α) δημιουργία του σύμπαντος β) ιδιαίτερες δημιουργίες γ) ύπαρξη ατομικών όντων δ) συντήρηση κόσμου-περιγραφές ενσαρκώσεων Βισνού ε) βασιλεία Μανού στ) γενεαλογίες ζ) ιστορία των φυλών η) καταστροφή του κόσμου θ) αιτία και αρχή ενός νέου κόσμου ι) τελική λύτρωση[2] Όμως ελάχιστες Πουράνες συμμορφώνονται στο πρότυπο αυτό, μόλις μία στις σαράντα. Η πλειονότητά τους έχει θρησκευτικό περιεχόμενο και αναφέρεται σε θρησκευτικά καθήκοντα [5] Όμως αναφορές γίνονται και σε άλλα θέματα, όπως η ιατρική, η κτηνιατρική, η αρχιτεκτονική, η αστρολογία ακόμα και η γραμματική,[6] καθιστώντας τες «μια μεγάλη εγκυκλοπαίδεια» [3] η οποία απευθυνόταν όχι αποκλειστικά στη βραχμανική τάξη, αλλά σε κάθε κοινωνικό στρώμα.[7] Χαρακτηριστικές είναι και οι γεωγραφικές πληροφορίες τους: ο κόσμος παρουσιάζεται με τη μορφή επτά ομόκεντρων ηπείρων που χωρίζονται από κυκλικές θάλασσες ποικίλων συστατικών και ουσιών: βούτυρο, γάλα κλπ. Αναφέρονται μεταξύ άλλων λαών της περιοχής και οι Έλληνες, πράγμα που σημαίνει πως το κείμενο των κειμένων αυτών εμπλουτιζόταν περιοδικά.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αναστάσιος Γιανουλάτος, Όψεις Ινδουϊσμού-Βουδδισμού, Εκδόσεις Εθνικού και Καπποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, 1985, σελ.23
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Αναστάσιος Γιανουλάτος, Όψεις Ινδουϊσμού-Βουδδισμού, Εκδόσεις Εθνικού και Καπποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, 1985, σελ.24
- ↑ 3,0 3,1 Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία των Ινδικών θρησκευμάτων, τομ.Α-Τα Ινδικά θρησκεύματα, εκδ.Π.Πουρναράς, Θεσσ/ίκη, 1986, σελ.194
- ↑ Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.148
- ↑ Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.147
- ↑ 6,0 6,1 Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.150
- ↑ Απόστολος Μιχαηλίδης, «Πουράνας », Θρησκειολογικό Λεξικό,εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σελ.454
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αναστάσιος Γιανουλάτος, Όψεις Ινδουϊσμού-Βουδδισμού, Εκδόσεις Εθνικού και Καπποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, 1985, σελ.23-24
- Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία των Ινδικών θρησκευμάτων, τομ.Α-Τα Ινδικά θρησκεύματα, εκδ.Π.Πουρναράς, Θεσσ/ίκη, 1986, σελ.194
- Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.147-150
- Απόστολος Μιχαηλίδης, «Πουράνας », Θρησκειολογικό Λεξικό,εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σελ.453-454
| |||||||||||||||||