Ούρος Β΄ Πρίμισλαβ
| Ούρος Β΄ Πρίμισλαβ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Θάνατος | 1162 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία[1] Μεγάλο Πριγκιπάτο της Ράσκας |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[2][3] ηγεμόνας[4] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Desa Urošević |
| Γονείς | Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς[5][1][3] και Άννα Διογένη[5][1] |
| Αδέλφια | Ελένη Βασίλισσα της Ουγγαρίας Μπέλος Βουκάνοβιτς Ντέσα Βουκάνοβιτς |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Βουκάνοβιτς[5][1][4] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ζουπάνος[6] μέγας ζουπάνος της Ράσκα[7][3] |
Ο Ούρος Β΄ Πρίμισλαβ (σερβικά : Урош II Примислав) ήταν Σέρβος μεγάλος Ζουπάνος της Ράσκας από περίπου το 1145 έως το 1162, με σύντομες διακοπές ως κυβερνήτης από τον αδελφός του Ντέζα που τον ανέτρεπε. Η περίοδος βασιλείας του χαρακτηριζόταν από μια περίοδο πάλης για την εξουσία μεταξύ των αδελφών Βουκάνοβιτς.
Ο Ούρος ήταν γιος και διάδοχος του Ούρος Α΄ και της Άννας Διογενήσσας.
Το 1149 ζήτησε την βοήεθια των Ούγγρων και του ανηψιού βασιλέα Μπέλος εναντίον των Βυζαντινών. Το 1150 ο Ούρος ορκίστηκε πίστη στον αυτοκράτορα και απαίτησε ό αδελφός του Ντέζα που είχε επαναστατήσει και καταλάβει προσωρινά την εξουσία, να μπει στη φυλακή[8]. Τελικά για να ανακτήσει τα εδάφη του ορκίστηκε πίστη στον Ντέζα και αναγνωρίστηκε ως κυβερνήτης της Δαλματίας[8].
Στο 1151 ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μανουήλ Α΄, που εν τω μεταξυ είχε κάνει υποτελείς τον Ούρος και τον Ντέζα, κηρύσσει τον πόλεμο στην Ουγγαρία[9]. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ουγγαρία είχε βοηθήσει τη Σερβία σε εξεγέρσεις εναντίον της βυζαντινής κυριαρχίας[10]. Τα βυζαντινά στρατεύματα αποστέλλονται στο Σύρμιο και σε όλο τον Δούναβη[9]. Οι Βυζαντινοί προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές και στη συνέχεια αποσύρθηκαν[9]. Ο Ούγγρος βασιλιάς σύντομα υπέγραψε συνθήκη ειρήνης[9]. Κατά τη διάρκεια των επόμενων 20 ετών έγιναν άλλες 10 εκστρατείες των Βυζαντινών κατά της Ουγγαρίας μέσω της Ράσκας[9].
Το φθινόπωρο του 1154, ο Μανουήλ Α΄ διευθετεί τη διαφορά μεταξύ Ούρος και Ντέζα[8]. Ο αυτοκράτορας αποκατασταθεί τον Ούρος στην θέση του Μεγάλου Ζουπάνου το 1155 ή το 1156, και έδωσε στον έκπτωτο Ντέζα ένα φέουδο κοντά στη Νις[11].
Το 1161 ή 1162 ο Ούρος αντικαθίσταται από τον Μπέλος ο οποίος κυβερνά για λίγο, πριν επιστρέψει στην Ουγγαρία και την Κροατία[12].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Stephenson, p. 245
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Fine, Early, p. 238
- ↑ Cinnamus, p. 90
- ↑ Fine, Late, p. 3
- ↑ Fine, Early, p. 239
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kinnamos, John (1976). Deeds of John and Manuel Comnenus. Μετάφραση Charles M. Brand. Columbia University Press. ISBN 0-231-04080-6.
- Fine, John Van Antwerp (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century (στα Αγγλικά). Ανν Άρμπορ, Μίσιγκαν: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08149-7.
- Paul Stephenson, Byzantium's Balkan frontier: a political study of the Northern Balkans, 900-1204 [1][νεκρός σύνδεσμος]
- Βλαντιμίρ Κόροβιτς, Istorija srpskog naroda, Book I, (In Serbian) Electric Book, Rastko Electronic Book, Antikvarneknjige (Cyrillic)
- Drugi Period, IV: Pokrštavanje Južnih Slovena
- The Serbs, ISBN 0-631-20471-7, ISBN 978-0-631-20471-8. Wiley-Blackwell, 2004, Google Books.
- Tibor Živković, Portreti srpskih vladara (IX—XII), Beograd, 2006 (ISBN 86-17-13754-1), p. 11