Οχλοκρατία

Η οχλοκρατία (αρχαία ελληνικά: ὀχλοκρατία, λατινικά: ochlocratia‎‎) είναι η διακυβέρνηση από τον όχλο ή μια μάζα ανθρώπων. Ως υποτιμητικό για τον πλειοψηφισμό, η λέξη οχλοκρατία έχει παρόμοια σημασία με τη λατινική φράση mobile vulgus, που σημαίνει "το άστατο πλήθος".

Ορολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πολύβιος φαίνεται ότι επινόησε την λέξη τον 2ο αιώνα π.Χ., στις Ιστορίες του (6.4.6).^[1] Ο ίδιος χρησιμοποιεί τον όρο για να ονομάσει την "παθολογική" έκδοση της εξουσίας από τον λαό—σε αντίθεση με την καλή έκδοση, η οποία αναφέρεται ως δημοκρατία. Υπάρχουν πολλές αναφορές της λέξεως "όχλος" στο Ταλμούδ (όπου το όχλος αναφέρεται στον "όχλο", το "λαό", ακόμη και στην "ένοπλη φρουρά"), καθώς και στο Ρασσί, εβραϊκό σχόλιο για την Βίβλο.

Οι αρχαίοι Έλληνες πολιτικοί στοχαστές κατατάσσουν την οχλοκρατία στα "κακά" είδη διακυβέρνησης (τυραννία, ολιγαρχία, και οχλοκρατία) σε αντίθεση με τις τρεις "καλές" μορφές διακυβέρνησης (μοναρχία, αριστοκρατία και δημοκρατία). Διακρίνουν το καλό" και "κακό" ανάλογα με το αν η κυβέρνηση θα ενεργήσει προς το συμφέρον ολόκληρης της κοινότητας ("καλό") ή προς τα συμφέροντα μιας ομάδας ατόμων ή ενός ατόμου σε βάρος της δικαιοσύνης ("κακό").

Η απειλή της "οχλοκρατίας" σε μια δημοκρατία είναι συγκρατημένη, διασφαλίζοντας ότι το κράτος δικαίου προστατεύει τις μειονότητες ή τα πρόσωπα εναντίον της βραχυπρόθεσμης δημαγωγίας ή τον ηθικό πανικό. Μερικοί συγγραφείς, όπως η Βόσνια πολιτική θεωρητικός Γιασμίν Χασάνοβιτς, συνδέει την εμφάνιση της οχλοκρατίας στις δημοκρατικές κοινωνίες με την παρακμή της δημοκρατίας στον νεοφιλελευθερισμό, όπου "ο δημοκρατικός ρόλος των ανθρώπων έχει μειωθεί κυρίως στην εκλογική διαδικασία".^[2]