Νεκρόπολη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ως νεκρόπολη (νεκρόπολις) στην αρχαιολογία αναφέρεται ταφικό πεδίο ή ταφικό σύμπλεγμα με ακανόνιστη ή κανονική σχεδίαση που θυμίζει ενίοτε αστικό πολεοδομικό σχεδιασμό. Σε αρκετές περιπτώσεις (βλ. Ταρκινία και Κερβετέρι των Ετρούσκων[1] αιγυπτιακές και ελληνικές νεκροπόλεις) οι εκτάσεις που καλύπτουν τα ταφικά πεδία είναι μεγαλύτερες από εκείνες που καλύπτουν οι κατοικήσεις από τις οποίες εξαρτώνται[2].

Στις περισσότερες των περιπτώσεων η αρχαιολογική μαρτυρία υποδεικνύει ένα πρότυπο ανάπτυξης, σύμφωνα με το οποίο μικρά ταφικά πεδία αναπτύχθηκαν, σταδιακά περιβαλόμενα από μεγάλους αριθμούς τάφων. Ο ιστορικός της τέχνης Νάιτζελ Σπίβι (Nigel Spivey) θεωρεί ότι ο όρος κοιμητήριο είναι ανεπαρκής για να αιτιολογήσει τέτοιες πολύπλοκες θέσεις ταφής[3][4].

Σημειώσεις παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Oleson John P. 1976, "Regulatory Planning and Individual Site Development in Etruscan Necropoles" στο The Journal of the Society of Architectural Historians, Vol. 35, No. 3 (Οκτ), 204-218.
  2. 3,5 χλμ2 στην περίπτωση της νεκρόπολης Gabbari, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Βλ. Riggs Christina 2002, "Necropolis I" στο The Journal of the American Oriental Society , Vol. 122.
  3. Spivey, Nigel· Squire, Michael (2004). Panorama of the Classical World. London: Thames & Hudson Ltd. σελ. 17. ISBN 9781606060568. 
  4. Worpole, Ken (2003). Last Landscapes: The Architecture of the Cemetery in the West. London: Reaktion Books. σελίδες 79–84. ISBN 9781861891617.