Μαρία του Ανζού
| Μαρία των Ανζού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marie d'Anjou (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 14 Οκτωβρίου 1404[1] Ανζέ[1] |
| Θάνατος | 29 Νοεμβρίου 1463[1] Αββαείο των Σατελιέ[1] |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντιβασίλισσα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κάρολος Ζ' της Γαλλίας (1422–1461)[1][2][3] |
| Τέκνα | Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας[2] Αικατερίνη της Γαλλίας[2] Γιολάνδη του Βαλουά Ιωάννα της Γαλλίας Μαγδαληνή της Γαλλίας[2] Κάρολος της Γαλλίας Ραδεγόνδη της Γαλλίας Μαρία της Γαλλίας Jean de France[4] Jacques de France[4] Marguerite de France[4] Jeanne de France[4] |
| Γονείς | Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού[1][2] και Γιολάντα της Αραγωνίας, βασίλισσα της Νάπολης[1][2] |
| Αδέλφια | Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού[1] Ρενέ Α΄ της Νάπολης[1][2] Κάρολος του Μαιν[1] Γιολάνδη του Ανζού[1] |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά-Ανζού |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αντιβασιλέας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρία του Ανζού (Marie d'Anjou, 14 Οκτωβρίου 1404 – 29 Νοεμβρίου 1463) ήταν βασίλισσα της Γαλλίας, η μεγαλύτερη κόρη του Λουδοβίκου Β΄ του Ανζού βασιλιά της Νάπολης και της Γιολάντας της Αραγωνίας.[5]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τον Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας, δεύτερό της ξάδερφο, στις 18 Δεκεμβρίου 1422 στο Μπουρτζ.[6] Ο γάμος της έκανε τη βασίλισσα της Γαλλίας, αλλά από όσο είναι γνωστό, δεν στέφθηκε ποτέ.[7] Η νίκη του συζύγου της στον Πόλεμο των Εκατό Χρόνων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξη που έλαβε από την οικογένεια της Μαρίας, ιδίως από τη μητέρα της Γιολάντα της Αραγωνίας.
Η βασίλισσα Μαρία προέδρευσε του συμβουλίου του κράτους πολλές φορές κατά την απουσία του βασιλιά, κατά τη διάρκεια της οποίας είχε πληρεξούσιο ως αντιβασίλισσα και υπέγραψε πράξεις στη θέση του «υπολοχαγού του βασιλιά» (Απρίλιος 1434).[8] Έκανε πολλά προσκυνήματα, όπως στο Puy με τον βασιλιά το 1424, και το όρος St Michel από μόνη της το 1447.
Η Μαρία και ο Κάρολος έκαναν δεκατέσσερα παιδιά, αλλά η αγάπη του συζύγου της κατευθυνόταν κυρίως προς την ερωμένη του, Αγνή Σορέλ, αρχικά κυρία επί των τιμών της Μαρίας, η οποία έγινε επίσημη ερωμένη του βασιλιά το 1444 και έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στο βασίλειο μέχρι το θάνατό της το 1450, επισκιάζοντας κάπως τη βασίλισσα.[9] Η Μαρία πέρασε τον καιρό της ανατρέφοντας τα παιδιά της, συμμετέχοντας σε φιλανθρωπίες και στηρίζοντας την εκκλησία.[10]
Το 1461, ο Κάρολος Z΄ πέθανε και τον διαδέχθηκε ο γιος τους Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας, κάνοντας τη Μαρία Εστεμμένη Βασίλισσα. Της δόθηκε ο Πύργος του Amboise και εισόδημα από τον γιο της.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1462-63, η Μαρία του Ανζού έκανε προσκύνημα στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Υποτίθεται ότι είχε μια αποστολή στην Ισπανία ως κατάσκοπος για τον γιο της, λόγω της πολιτικής κατάστασης εκείνης της εποχής και του γεγονότος ότι έκανε το προσκύνημα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν οι δρόμοι ήταν τόσο κακοί που κανονικά αποφεύγονταν τέτοια ταξίδια.[11]
Πέθανε σε ηλικία 59 ετών στις 29 Νοεμβρίου 1463 στο Cistercian Abbaye de Chateliers-en-Poitou) κατά την επιστροφή της. Είναι θαμμένη στη βασιλική του Σαιντ-Ντενί μαζί με τη σύζυγό της.[12]
Τέκνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαρία και ο Κάρολος απέκτησαν δεκατέσσερα παιδιά:
- Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας, παντρεύτηκε δύο φορές και είχε απογόνους
- Ιωάννης, απεβίωσε ως βρέφος
- Ραδεγόνδη των Βαλουά, απεβίωσε νέα[13]
- Αικατερίνη της Γαλλίας (Κόμισσα του Σαρολαί), παντρεύτηκε τον Κάρολο των Βαλουά και δεν είχε απογόνους
- Ιάκωβος, απεβίωσε σε ηλικία πέντε ετών[14]
- Γιολάνδη της Γαλλίας, παντρεύτηκε τον Αμεδαίο Θ΄ και είχε απογόνους
- Φίλιππος, απεβίωσε ως βρέφος
- Ιωάννα, απεβίωσε σε ηλικία οκτώ ετών
- Μαργαρίτα, απεβίωσε ως βρέφος
- Μαρία, απεβίωσε ως βρέφος
- Ισαβέλλα, απεβίωσε νέα
- Μαγδαληνή της Γαλλίας, παντρεύτηκε τον Γκαστόν της Βιάνα και είχε απογόνους
- Κάρολος της Γαλλίας (1446-1472), απέκτησε δύο νόθα τέκνα[15]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ashdown-Hill, John (2016). The Private Life of Edward IV. Amberley Publishing.
- Gaude-Ferragu, Murielle (2016). Queenship in Medieval France, 1300-1500. Palgrave Macmillan.
- Green, David (2014). The Hundred Years War: A People's History. Yale University Press.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. σελ. http://fmg.ac/Projects/MedLands/ANJOU,%20MAINE.htm.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 «Kindred Britain»
- ↑ p10318.htm#i103177. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Green, David (2014). The Hundred Years War: A People's History. Yale University Press. σελ. 190.
- ↑ Green 2014, p. 190.
- ↑ Gaude-Ferragu 2016, p. ?.
- ↑ Gaude-Ferragu 2016, p. ?.
- ↑ Gaude-Ferragu 2016, p. ?.
- ↑ https://www.findagrave.com/memorial/101701560/marie-d_anjou
- ↑ http://www.saint-jacques.info/reines.html [archive]. En tant que justificatif, Denise Péricard-Méa trouva la lettre de Louis XI expédiée aux habitants d'Amboise le 16 septembre 1466 : "De par le roy. Chiers et bien amez, pour ce que nostre tres chere et tres amee tante la contesse de Witembergh, laquelle est puis naguerre venue devers nous pour aucunes ses affaires, s'en va presentement devers nostre tres cher et tres ame oncle le roy de Secille, et de la a l'intencion de s'en aller en pelerinaige a monseigneur saint Jacques de Galice, nous voulons et vous mandons que vous la recevez et lui faites tout l'honneur et la meilleure chère que faire sera possible, tout ainsi [que] vouldriez faire à nous mesmes, et en ce faisant, vous nous ferez très singulier et agréable plaisir. Donne a Montargis, le XVIe jour de septembre. LOYS. TOUSTAIN. (secrétaire) A noz chiers et bien amez les bourgeois, manans et habitans de la ville d'Amboise". ( Joseph Vaesen et Étienne Charavay, Lettres de Louis XI, tome III p. 93-94, Société de l'Histoire de France et Librairie Renouard, Paris 1887). Les diverses missions à Santiago de Compostelle sont restées historiquement secrètes : « on ne sait, tout ceci étant secret par excellence ». ( Au commencement de la Guerre de Cent Ans, une alliance durable s'installa entre la France et l'Espagne. En 1372, le roi Charles V de France charge son ambassadeur Macé de Fresnes d'organiser en la cathédrale de Santiago de Compostelle , l'embellissement de la chapelle du Salvador consacrée à la France, dénommée Chapelle des rois de France, à charge pour les rois de France d'assurer l'entretien du monument et les services religieux: Les pèlerins français se recueillaient régulièrement dans cette chapelle. Mais au fil du temps, les subventions françaises furent suspendues et la mission confiée à la reine Marie d'Anjou par le roi Louis XI, consistait à réactiver l'octroi des subventions. ( Source: Denise Péricard-Méa, 2001-2018)
- ↑ https://www.findagrave.com/memorial/101701560/marie-d_anjou
- ↑ https://www.findagrave.com/memorial/107633385/radegunde-de_valois
- ↑ https://www.findagrave.com/memorial/107633128/jacques-de_valois
- ↑ https://www.findagrave.com/memorial/107632973/charles-de_valois
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
|