Μαγνητικός πόλος

Μαγνητικοί πόλοι χαρακτηρίζονται οι άκρες ενός μαγνήτη στους οποίους και παρατηρείται η μεγαλύτερη μαγνητική μάζα ή διέρχονται οι μαγνητικές γραμμές.

Πειραματικά γίνονται αντιληπτοί αν βυθισθεί ραβδόμορφος μαγνήτης σε ρινίσματα σιδήρου όπου αυτά θα προσκοληθούν στους πόλους. Όλες οι μορφές και τύποι μαγνητών παρουσιάζουν δύο πόλους, ακόμη και οι σφαιρικοί (π.χ. η Γη). Ανάμεσα στους δύο πόλους παρατηρείται μια συνεχής μείωση της μαγνητικής δράσης που μηδενίζεται στο μέσον του μαγνήτη. Το σημείο αυτό ονομάζεται ουδέτερη ζώνη.

Αν μια μαγνητική βελόνα ή ένας ραβδόμορφος μαγνήτης τοποθετηθούν έτσι ώστε να περιστρέφονται ελέυθερα γύρω από κατακόρυφο άξονα που διέρχεται από το κέντρο βάρους τους, τότε θα παρατηρηθεί ότι αμφότερα θα στραφούν και θα ισορροπήσουν προς ορισμένη πάντα κατεύθυνση που θα συμπίπτει με εκείνη του Βορρά - Νότου. Το άκρο του μαγνήτη που είναι στραμένο στο βορρά λέγεται βόρειος πόλος και το άλλο νότιος πόλος.

Οι γήινοι μαγνητικοί πόλοι είναι τα σημεία της Γης όπου συναντώνται οι γήινοι μεσημβρινοί που είναι ο Βόρειος Πόλος και ο Νότιος Πόλος. Οι γήινοι μαγνητικοί πόλοι δεν συμπίπτουν με τους γεωγραφικούς πόλους της Γης με συνέπεια η μαγνητική βελόνη να μη δείχνει τον αληθή βορρά.

Οι μαγνητικοί πόλοι, σε οποιαδήποτε κλίμακα κι αν εξετάζουμε την ύλη, εμφανίζονται πάντοτε κατά ζεύγη (βόρειος-νότιος), ποτέ μεμονωμένα. Τα μαγνητικά μονόπολα, αν και προβλέπονται από την κβαντική θεωρία, μέχρι σήμερα δεν έχουν παρατηρηθεί στη φύση.