Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1963

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τέταρτη κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού8 Νοεμβρίου 1963
Ημερομηνία διάλυσης31 Δεκεμβρίου 1963
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΠαύλος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΓεώργιος Παπανδρέου
Αντιπρόεδρος ΚυβέρνησηςΣοφοκλής Βενιζέλος - Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος (από 5 Δεκεμβρίου)
Συμμετέχοντα κόμματαΈνωσις Κέντρου
ΕΔΑ
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΚυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία της Ένωσις Κέντρου
166 / 300 (55%)
Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΕΡΕ
Αρχηγός Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΠαναγιώτης Κανελλόπουλος (από 9 Δεκεμβρίου)
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1963
Θητεία νομοθετικού σώματος16 Δεκεμβρίου 1963 - 8 Ιανουαρίου 1964 (Ζ΄ κοινοβουλευτική περίοδος)[1]
ΠροηγούμενηΥπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη 1963
ΔιάδοχηΥπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1963

Η Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1963 (Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1963) ανέλαβε μετά την νίκη του κόμματος της Ένωσις Κέντρου στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963.
Αν και η Ένωση Κέντρου κατάφερε να πρωτεύσει στις εκλογές, ωστόσο δεν κατάφερε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, καθώς είχε κερδίσει μόνο τις 138 από τις απαιτούμενες 151 έδρες του Κοινοβουλίου. Ωστόσο, στηριζόμενος στους ψήφους της ΕΔΑ που είχε αναδειχτεί τρίτο κόμμα (28 έδρες), πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στις 16 Δεκεμβρίου 1963. [2]. Την ίδια ημέρα, ο βασιλιάς Παύλος εκφώνησε στην κατάμεστη Βουλή τον «Λόγο του Θρόνου», έχοντας δεξιά του τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και αριστερά του τον διάδοχο Κωνσταντίνο Β'. Ο Λόγος αυτός προκάλεσε την δυσαρέσκεια του προσωρινού αρχηγού της Ε.Ρ.Ε. Παναγιώτη Κανελλόπουλου, επειδή η βασιλική ομιλία περιελάμβανε την εκτίμηση ότι «δια των τελευταίων εκλογών παγιούται ο ομαλός πολιτικός βίος της χώρας», το οποίο εκλήφθη ως υπονοούμενο για τις αμφιλεγόμενες εκλογές του 1961[3]
Ο Γ. Παπανδρέου διατήρησε σε δυο κρίσιμες θέσεις, τους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης, κατ΄ επιθυμία του Στέμματος, παραχωρώντας μάλιστα «τον στρατό στον έλεγχο των Ανακτόρων σε αντάλλαγμα για τη διάλυση της Βουλής, την οποία χρειαζόταν άμεσα.»[4] Όμως, ο Γεώργιος Παπανδρέου που δεν ήθελε να εξαρτάται πολιτικά από τις ψήφους τις ΕΔΑ, αποφάσισε να παραιτηθεί προκειμένου να προκηρυχτούν εκ νέου εκλογές, στοχεύοντας αυτήν τη φορά στην αυτοδυναμία. Ο βασιλιάς Παύλος, μετά την παραίτηση Παπανδρέου έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο οποίος όμως επέστρεψε την εντολή άπρακτος, οπότε δρομολογήθηκαν οι διαδικασίες για νέες εκλογές.
Στην μικρή αυτή διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης του Κέντρου ύστερα από σχεδόν 10 χρόνια, η κυβέρνηση προχώρησε σε κάποια σημαντικά μέτρα, όπως στην πρώτη ρύθμιση των αγροτικών χρεών, στην καθιέρωση της δωρεάν Παιδείας και στην απελευθέρωση των περισσότερων πολιτικών κρατουμένων.[5]

Το λιμάνι του Πειραιά

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[6]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://www.ipet.gr/vouli/periodoi.html#6
  2. ↑ https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/178680_1963-kybernisi-me-anohi-i-enosi-kentroy
  3. ↑ «Η βραχύβια κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου», «Ιστορικό Λεύκωμα 1963», σελ. 76-79, εκδ. «Καθημερινή» (1997)
  4. ↑ https://www.kathimerini.gr/857082/article/epikairothta/ellada/prwth-kyvernhsh-enwsews-kentroy
  5. ↑ https://www.ethnos.gr/istoria/88662_georgios-papandreoy-terastio-eklogiko-reyma-kai-i-antarsia-poy-efere-pasok
  6. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», https://gslegal.gov.gr/?p=1233


π • σ • ε Κυβερνήσεις της Ελλάδας (1951 - 1973)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κυβέρνηση_Γεωργίου_Παπανδρέου_1963&oldid=10377400"