Κλάρενς Μπράουν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κλάρενς Μπράουν
Ο Μπράουν, το 1921
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Clarence Leon Brown
Γέννηση10 Μαΐου 1890
Κλίντον, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ
Θάνατος17 Αυγούστου 1987 (97 ετών)[1]
κίρρρωση του ήπατος
Αιτία θανάτουΣάντα Μόνικα, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Τόπος ταφήςΦόρεστ Λόουν Μεμόριαλ Παρκ
Τόπος ανάπαυσηςForest Lawn Memorial Park[2]
ΕθνικότηταΑμερικανός
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΕκπαίδευσηKnoxville High School
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τενεσί
ΙδιότηταΣκηνοθέτης - παραγωγός - σεναριογράφος
Εν ενεργεία1915-1952
ΣύζυγοςΠολ Χέρντον Πρατ (1913-1920, διαζύγιο)
Όνα Ουίλσον (1922-1927, διαζύγιο)
Μόνα Μάρις (1929-1931, διαζύγιο)
Άλις Τζόυς <αζύγιο)
Μάριαν Σπις (1946-1987, θάνατός του)
Τέκνα1
ΒραβεύσειςΧρυσός Λέων και αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Κλάρενς Λίον Μπράουν (αγγλικά: Clarence Leon Brown, 10 Μαΐου 1890 -17 Αυγούστου 1987) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και μοντέρ. Γεννημένος στη Μασαχουσέτη, μετακόμισε σε ηλικία 11 ετών στο Τενεσί, κατόπιν αποφοίτησε σε ηλικία 19 ετών από το Πανεπιστήμιο του Τενεσί, ως μηχανικός.[4] Αργότερα, άνοιξε και δική του επιχείρηση, με τον τίτλο Brown Motor Car Company, στην Αλαμπάμα.[5] Περί το 1913, άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο, και προσλήφθηκε στο Peerless Studio, αρχικά ως βοηθός του Γάλλου σκηνοθέτη Μορίς Τουρνέ.[6]

Μετά το πέρας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και, συγκεκριμένα, το 1920, έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, μαζί με τον Τουρνέ, στην ταινία The Great Redeemer. Λίγο καιρό αργότερα υπέγραψε την πρώτη του ταινία, χωρίς τον Τουρνέ, το Ο Τελευταίος των Μοϊκανών. Κατόπιν, εντάχθηκε σε μεγάλες εταιρείες, αρχικά στη Universal και μετά στην MGM, όπου έκατσε έως τη δεκαετία του 50.

Στην καριέρα του υπήρξε πέντε φορές υποψήφιος για Όσκαρ, ως σκηνοθέτης και μία φορά ως παραγωγός, χωρίς να κερδίσει ποτέ. Παρόλα αυτά, κέρδισε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, με το Άννα Καρένινα.[7] Μαζί με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και τον Ρόμπερτ Όλτμαν έχουν τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, χωρίς να το έχει κερδίσει κανείς.[8] Προς τιμήν του το θέατρο του Πανεπιστημίου του Τενεσί πήρε το όνομά του,[9] επίσης, στις 8 Φεβρουαρίου του 1960, τιμήθηκε με ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας, του Χόλιγουντ.[10][11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ JR, TED THACKREY (1987-08-19). «Clarence Brown, Director of Garbo, Gable, Dies at 97» (στα αγγλικά). Los Angeles Times. ISSN 0458-3035. http://articles.latimes.com/1987-08-19/news/mn-808_1_flight-instructor. Ανακτήθηκε στις 2016-02-15. 
  2. ↑ «Clarence Brown (1890 - 1987) - Find A Grave Memorial». www.findagrave.com. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2016. 
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ «Clarence Brown Collection - Special Collections - Libraries - The University of Tennessee, Knoxville». www.lib.utk.edu. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2016. 
  5. ↑ «Clarence Brown Collection - Special Collections - Libraries - The University of Tennessee, Knoxville». www.lib.utk.edu. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016. 
  6. ↑ «Clarence Brown - About This Person - Movies & TV - NYTimes.com». www.nytimes.com. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2016. 
  7. ↑ «Clarence Brown». IMDb. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016. 
  8. ↑ «Clarence Brown». IMDb. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016. 
  9. ↑ «History | Clarence Brown Theatre». clarencebrowntheatre.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016. 
  10. ↑ «Clarence Brown | Hollywood Walk of Fame». www.walkoffame.com. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2016. 
  11. ↑ «Clarence Brown». latimes.com. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κλάρενς_Μπράουν&oldid=10223873"