Κινοξαλίνη
| Κινοξαλίνη | |
|---|---|
| |
| |
| Γενικά | |
| Όνομα IUPAC | κινοξαλίνη |
| Άλλες ονομασίες | βενζοπυραζίνη, 2,3-βενζο-1,4-διαζίνη |
| Χημικά αναγνωριστικά | |
| Χημικός τύπος | C8H6N2 |
| Μοριακή μάζα | 130,15 amu |
| Φυσικές ιδιότητες | |
| Σημείο τήξης | 29–34 °C |
| Σημείο βρασμού | 220–223 °C |
| Πυκνότητα | 1,33 g·cm−3 (20 °C) |
| Χημικές ιδιότητες | |
| pKa | 0,60[1] |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |
Η κινοξαλίνη είναι μια αρωματική ετεροκυκλική οργανική ένωση. Έχει δικυκλική δομή, αποτελούμενη από έναν δακτύλιο βενζολίου, συμπυκνωμένο με έναν δακτύλιο πυραζίνης. Ισομερή της κινοξαλίνης που περιέχουν επίσης έναν βενζολικό και έναν δεύτερο εξαμελή ετεροκυκλικό δακτύλιο με δύο άτομα αζώτου είναι η κιναζολίνη, η φθαλαζίνη και η κιννολίνη.
Η σύνθεση της κινοξαλίνης επιτυγχάνεται με αντίδραση συμπύκνωσης μεταξύ γλυοξάλης και 1,2-διαμινοβενζολίου.[2]
Η κινοξαλίνη βρίσκει χρήσεις στη χημική βιομηχανία για την παρασκευή χρωστικών υλών και αντιβιοτικών.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ H. C. Brown· D.H. McDaniel· O. Hafliger (1955). E. A. Baude· F. C. Nachod, επιμ. Determination of Organic Structures by Physical Methods. New York: Academic Press.
- ↑ D. J. Brown, E. C. Taylor (2004). The Chemistry of Heterocyclic Compounds, Quinoxalines: Supplement II: 61, σελ. 16, 1η έκδοση, New York: John Wiley & Sons.