Κβο Βάντις (ταινία 1951)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. Μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα ώστε να περιλαμβάνει την πλήρη πλοκή του έργου (συμπεριλαμβανομένου του τέλους) ώστε να δίνει εγκυκλοπαιδική αξία στο λήμμα.
Η Βικιπαίδεια δεν είναι κατάλογος πωλήσεων ή ενοικιάσεων βιβλίων ή ταινιών ώστε να περιλαμβάνει μόνο τις πληροφορίες από το οπισθόφυλλο ή τη συσκευασία ενός έργου.
Κβο Βάντις
ΣκηνοθεσίαΜάρβιν Ληρόι[1][2][3]
ΠαραγωγήΣαμ Ζίμπαλιστ
ΣενάριοΣ. Ν. Μπέρμαν, Τζον Λι Μαχίν, Σόνια Λέβιεν και Χένρικ Σιενκιέβιτς
Βασισμένο σεΚβο βάντις
ΠρωταγωνιστέςΡόμπερτ Τέιλορ[1][3][4], Ντέμπορα Κερ[1][3][5], Πίτερ Ουστίνοφ[1][3][5], Λίο Τζεν[3][5], Patricia Laffan[5], Φίνλεϊ Κιούρι[5], Felix Aylmer[5], Abraham Sofaer[5], Μαρίνα Μπέρτι[5], Γουίλιαμ Ταμπς[5], Άννα Αρένα[5], Adrienne Corri[5], Λιάνα ντελ Μπάλτσο[5], Λία Ντι Λέο[5], Φράνκο Φαντασία[5], Ένζο Φερμόντε[5], Σοφία Λόρεν[5], Helena Makowska[5], Clelia Matania[5], Γουόλτερ Πίτζεον[5], Μπαντ Σπένσερ[5], Ελίζαμπεθ Τέιλορ[5], Πιέτρο Τόρντι[5], Τζουζέπε Τόσι[5], Maria Zanoli[5], Τζούλιο Ντόμινι, Νόρα Σουίνμπερν[5], Νόρμαν Γούλαντ[5], Buddy Baer[5], Πήτερ Μάιλς[5], Ραλφ Τρούμαν[5], Ρίτσαρντ Γκάρικ[5], Ροζαλί Κράτσλεϊ[5], Αλφρέντο Βαρέλι, Λέσλι Μπράντλεϊ, Άλντο Πίνι[6], Alfred Baillou[6], Αλ Φέργκιουσον[6], Ρόμπιν Χιουζ[6], Νίκολας Χάνεν, D. A. Clarke-Smith, John Ruddock, Elspeth March, Marika Aba και Κρίστοφερ Λι
ΜουσικήΜίκλος Ρόζα
ΦωτογραφίαΡόμπερτ Λ. Σέρτις και Γουίλιαμ Β. Σκαλ
ΜοντάζΡαλφ Γουίντερς
Εταιρεία παραγωγήςMetro-Goldwyn-Mayer
ΔιανομήMetro-Goldwyn-Mayer και Netflix
Πρώτη προβολή1951
Διάρκεια171 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )
Η Ντέμπορα Κερ σε σκηνή από την ταινία

Η ταινία Κβο Βάντις (λατινικά Quo Vadis που σημαίνει στα λατινικά πού πηγαίνεις;) είναι ιστορικό επικό δράμα παραγωγής 1951 σε σκηνοθεσία Μέρβιν Λιρόι. Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χένρικ Σιενκιέβιτς. Ο τίτλος παραπέμπει σε περιστατικό που δεν αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και που αναπαριστάται στην ταινία, σύμφωνα με το οποίο κατά την περίοδο των διωγμών του Νέρωνα, ο Απόστολος Πέτρος στην προσπάθειά του να διαφύγει από τη Ρώμη συνάντησε το όραμα του Ιησού Χριστού να μεταφέρει τον σταυρό Του. Όταν ο Πέτρος τον ρώτησε Κύριε, πού πηγαίνεις; εκείνος του αποκρίθηκε Πάω στη Ρώμη για να σταυρωθώ ξανά.

Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Ρόμπερτ Τέιλορ, η Ντέμπορα Κερ, ο Πίτερ Ουστίνοφ και ο Λίο Γκεν. Η ταινία έλαβε οκτώ υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, χωρίς όμως να κερδίσει κάποιο.

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από πολλά χρόνια στα πεδία των μαχών, ο Ρωμαίος πατρίκιος Μάρκος Βινίκιος (Ρόμπερτ Τέιλορ), επιστρέφει θριαμβευτής στη Ρώμη, όπου γνωρίζεται με τη Λυγία (Ντέμπορα Κερ), θετή κόρη ενός στρατηγού εν αποστρατεία. Ο Μάρκος Βινίκιος ερωτεύεται τη Λυγία, αλλά όταν μαθαίνει ότι εκείνη και η οικογένειά της έχουν ασπαστεί τον Χριστιανισμό βρίσκεται σε δίλημμα. Προσπαθεί να την κάνει δική του, πείθοντας τον αυτοκράτορα Νέρωνα (Πίτερ Ουστίνοφ) να την πάρει στο παλάτι ως σκλάβα. Τότε εκείνη αποφασίζει να κρυφτεί και πηγαίνει να μείνει στις κατακόμβες με μια ομάδα χριστιανών. Ο Μάρκος Βινίκιος ψάχνει να τη βρει και μεταμφιέζεται εισχωρώντας στην ομάδα των χριστιανών. Εκεί ακούγοντας τις διδαχές της νέας και ριζοσπαστικής θρησκείας αποφασίζει να ασπαστεί κι εκείνος τον Χριστιανισμό. Παράλληλα ο Νέρωνας αποφασίζει να κάψει τη Ρώμη προκειμένου να βρει έμπνευση για να γράψει ωραιότερα τραγούδια και να ξαναχτίσει την πόλη. Ο Μάρκος Βινίκιος σώζει τη Λυγία από τις φλόγες της πυρκαγιάς και όταν ο Νέρωνας διαπιστώνει ότι οι πολίτες της Ρώμης θεωρούν εκείνον υπεύθυνο για τη φωτιά, αποφασίζει να ρίξει τις ευθύνες στους χριστιανούς. Έτσι η ομάδα των χριστιανών στις κατακόμβες, μαζί με τον Μάρκο Βινίκιο συλλαμβάνεται και στέλνεται στην αρένα για να την κατασπαράξουν τα λιοντάρια.

Πληροφορίες παραγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το 1949, με τον Γκρέγκορι Πεκ και την Ελίζαμπεθ Τέιλορ να αναλαμβάνουν τους ρόλους του Μάρκου Βινίκιου και της Λυγίας αντίστοιχα. Όταν ένα χρόνο αργότερα άλλαξε ο παραγωγός, οι ρόλοι δόθηκαν στους Ρόμπερτ Τέιλορ και Ντέμπορα Κερ. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ έκανε πάραυτα σύντομο πέρασμα ως χριστιανή κρατούμενη στην αρένα. Σύντομο πέρασμα από την ταινία έκαναν επίσης οι άσημοι ακόμα Σοφία Λόρεν και Μπαντ Σπένσερ.

Η ταινία γυρίστηκε στην Τσινετσιτά της Ιταλίας (ο Σέρτζιο Λεόνε ήταν βοηθός σκηνοθέτη) και αποτέλεσε μια από τις πρώτες ταινίες-χλαμύδα της δεκαετίας του '50, καθώς του φαινόμενου Χόλιγουντ στον Τίβερη, ορισμός που χρησιμοποιήθηκε από το περιοδικό Time το 1950 για να περιγράψει τις αμερικανικές ταινίες που γυρίζονταν στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ιταλία[7].

Ο Πίτερ Ουστίνοφ έγραψε στην αυτοβιογραφία του ότι, όταν συζήτησε με το σκηνοθέτη Μέρβιν Λιρόι για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να ερμηνεύσει το ρόλο του Νέρωνα, εκείνος του είπε Ο Νέρων παίζει με τον εαυτό του για νύχτες. Αυτός ο πικάντικος τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης του περιέγραψε το διαβόητο αυτοκράτορα βοήθησε τον ηθοποιό να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του Νέρωνα.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ήταν η εμπορικότερη ταινία του 1951, κάνοντας εισπράξεις 11.143.000 δολαρίων στη Βόρεια Αμερική και 21 εκατομμυρίων δολαρίων περίπου παγκοσμίως[8].

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έλαβε συνολικά οκτώ υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, χωρίς να κερδίσει κάποιο. Στην κατηγορία Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας ηττήθηκε από την ταινία του Βινσέντε Μινέλι Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951), ενώ οι Πίτερ Ουστίνοφ και Λίο Γκεν, αμφότεροι υποψήφιοι για το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου έχασαν το βραβείο από τον Καρλ Μάλντεν, που στέφθηκε νικητής για την ερμηνεία του στην ταινία Λεωφορείον ο πόθος (A Streetcar Named Desire)[9]. Ένα μήνα πριν, ο Ουστίνοφ είχε βραβευτεί για την ερμηνεία του στην ταινία με Χρυσή Σφαίρα.

Υποψηφιότητα:

  • Καλύτερης Ταινίας – Σαμ Ζίμπαλιστ
  • Β' Ανδρικού Ρόλου – Πίτερ Ουστίνοφ
  • Β' Ανδρικού Ρόλου – Λίο Γκεν
  • Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, σε Έγχρωμη Ταινία - Σέντρικ Γκίμπονς, Γουίλιαμ Χόρνινγκ, Έντουαρντ Καρφάνιο και Χιου Χαντ
  • Φωτογραφίας σε Έγχρωμη Ταινία - Ρόμπερτ Σέρτις και Γουίλιαμ Σκαλ
  • Κοστουμιών - Χέρσελ ΜακΚόι
  • Μοντάζ - Ραλφ Γουίντερς
  • Μουσικής Επένδυσης - Μίκλος Ρόζα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 stopklatka.pl/film/quo-vadis-1951. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  2. ↑ www.imdb.com/title/tt0043949/. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=44210.html. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  4. ↑ www.filmaffinity.com/es/film434938.html. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 5,20 5,21 5,22 5,23 5,24 5,25 5,26 5,27 5,28 5,29 5,30 www.imdb.com/title/tt0043949/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  7. ↑ Wrigley, Richard Cinematic Rome Troubador Publishing Ltd, 30/08/2008 p.52
  8. ↑ The Eddie Mannix Ledger, Los Angeles: Margaret Herrick Library, Center for Motion Picture Study .
  9. ↑ «NY Times: Quo Vadis». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2008. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κβο_Βάντις_(ταινία_1951)&oldid=10360919"