Κάρμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η ακριβέστερη ερμηνεία για την Σανσκριτική λέξη κάρμα, δίνεται στο βιβλίο του Θεοδώρου Παντουβά "ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ" (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΡΙΣΝΑ). Είναι λέξη που παράγεται απ' τη σανσκριτική ρίζα Kri (πράττω, ενεργώ) και σημαίνει ενέργεια, πράξη, έργο. Σημαίνει ακόμα και τον Νόμο του Κάρμα, σύμφωνα με τον οποίο ο άνθρωπος δρέπει, αναπόφευκτα, τους καρπούς των πράξεων και σκέψεών του. Αν οι πράξεις/σκέψεις του είναι καλές, καλοί θα είναι κι οι καρποί τους, τα αποτελέσματά τους. Αν όμως είναι κακές, κακοί θα είναι κι' οι καρποί τους, δηλαδή τα αποτελέσματά τους.

Υπάρχουν τριών ειδών Κάρμα: 1) Αυτό που δημιουργείται σε τούτη τη ζωή και θα καρποφορήσει στο μέλλον. 2) Αυτό που μαζεύτηκε από προηγούμενες ζωές και που έχει αρχίσει να καρποφορεί σε τούτη τη ζωή,όπου και πρέπει να εξαντληθεί. Από αυτό προσδιορίζεται η τωρινή ζωή μας, αν γεννηθούμε πρίγκιπες ή ζητιάνοι, αν ζήσουμε στην ευτυχία ή στην κακομοιριά κ.τ.λ. και 3) Αυτό που δημιουργήθηκε σε προηγούμενες ζωές και που περιμένει να καρποφορήσει σε μια μελλοντική ζωή.

Η λέξη κάρμα φέρεται περισσότερο ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά "δράση". Ετυμολογικά η λέξη "Καρ" σημαίνει δράση ενώ η λέξη "μα" σημαίνει το αποτέλεσμα.

Κατά τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ΄ ακολουθήσουν στο μέλλον. Έτσι ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.

Σύμφωνα με τη δοξασία αυτή, το κάρμα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του, τις συνθήκες των οποίων και προσδιορίζει. Έτσι, όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα, με συνέπεια να καταστεί ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του. Η αποδοχή του νόμου του κάρμα προϋποθέτει και την αποδοχή μιας άλλης έννοιας που επίσης συναντάμε στον Ινδουισμό και στον Βουδισμό, η οποία περιγράφεται με τον όρο Μετενσάρκωση.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Νεώτερον Εγκυκλoπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου