Ιωάννης Μαλαχίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Μαλαχίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα γεννήσεωςΙωάννης Μαλαχίας
Γέννηση1876
Ξυλοσύρτης Ικαρίας
Θάνατος1958
Άγιος Κήρυκος Ικαρίας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιατρός
αρχηγός κράτους
επαναστάτης
πολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Ελευθέρας Πολιτείας Ικαρίας (Ιουλίου 1912 – Νοέμβριος 1912)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιωάννης Μαλαχίας (Ξυλοσύρτης Ικαρίας, 1880 - Άγιος Κήρυκος, 1958) ήταν Έλληνας ιατρός από την Ικαρία ο οποίος υπήρξε ο ηγέτης της Ικαριακής εξέγερσης έναντι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και ο πρόεδρος της Ελευθέρας Πολιτείας της Ικαρίας.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άγαλμα[νεκρός σύνδεσμος] του Μαλαχία στον Άγιο Κήρυκο.

Γεννήθηκε στο χωριό Ξυλοσύρτης του δήμου Αγίου Κηρύκου και με την ενηλικίωση του σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα ήρθε σε γνωριμία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και συμμερίστηκε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Επιστρέφοντας στην Ικαρία, η οποία τελούσε υπό Οθωμανική διοίκηση, κατάφερε να αποκτήσει το αξίωμα του Μουχτάρη -αντιπροσώπου- των κατοίκων. Διατηρούσε επικοινωνίες με τις οθωμανικές αρχές σχετικά με την παραγωγή και οικονομία του νησιού, ιδιαίτερα τα καπνά ζητώντας να αρθούν οι περιορισμοί στην καλλιέργεια τους, έως ότου το 1911 καταργήθηκε ο θεσμός του Μουχτάρη σε όλη την αυτοκρατορία.

Μετά την κατάκτηση των Δωδεκανήσων από την Ιταλία κατά τη διάρκεια του Ιταλοτουρκικού πολέμου, ο Μαλαχίας ξεκίνησε ετοιμασίες για την εξέγερση των Ικαριωτών εναντίον της Οθωμανικής φρουράς στο νησί, και παράλληλα βρισκόταν σε επικοινωνία με τον Θεμιστοκλή Σοφούλη σχετικά με τις κινήσεις της Ελλάδας, ενώ στο νησί έφτασε και ο Κωνσταντίνος Μυριανθόπουλος ως απεσταλμένος του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών.[2] Συνελήφθη στις 9 Ιουλίου, την ημέρα όπου προγραμματίζονταν να ξεκινήσει η εξέγερση, ωστόσο η εξέγερση ξεκίνησε και 8 ημέρες αργότερα ο Μαλαχίας απελευθερώθηκε από τους επαναστάτες, ανάμεσα στους οποίους συμμετείχαν και μη Ικαριώτες, όπως ο Μακεδονομάχος Ευάγγελος Κουκουδέας. Με την κατάλυση της φρουράς, και τη μη αποστολή ενισχύσεων από τους Οθωμανούς, ιδρύθηκε η Ελεύθερη Πολιτεία Ικαρίας στις 17 Ιουλίου του 1912 με τον Μαλαχία ως τον πρόεδρο του 9-μελούς συμβουλίου της εθνοσυνέλευσης και πρόεδρο της Πολιτείας.

Μετά την πάροδο 5 μηνών, η Ικαρία έγινε μέρος του κράτους της Ελλάδας. Ο Μαλαχίας συνέχισε να ζει στον Άγιο Κήρυκο όπου διεύθυνε το τοπικό νοσοκομείο. Μετά τον Β´ παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε ο αντιπρόσωπος της Ικαρίας στον νομό Σάμου.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Καβουριάρης, Μάκης (2012). Η Ελεύθερη Ικαριακή Πολιτεία (PDF). Εταιρεία Ικαριακών Μελετών. σελ. Τεύχος 17, σελ. 5, 8-12. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2016. 
  2. «Η Ελεύθερη Πολιτεία της Ικαρίας – ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2016. 
  3. John Chrysochoos: Ikaria. Paradise in Peril. RoseDog Press, Pittsburgh PA 2010, ISBN 978-1-4349-8240-7, S. 64.

Σχετική βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (Αγγλικά) Anthony J. Papalas: Rebels and Radicals. Icaria 1600–2000. Bolchazy-Carducci, Wauconda IL 2005, ISBN 0-86516-606-4, S. 96 ff.
  • (Γερμανικά) Ioannis Zelepos: Die Insel Ikaria vom Juli bis November 1912: Der Aufstand gegen die osmanische Herrschaft und der „Freistaat Ikaria“ bis zur Vereinigung mit Griechenland. In: Ioannis Vassis (Hrsg.): Lesarten. Festschrift für Athanasios Kambylis zum 70. Geburtstag dargebracht von Schülern, Kollegen und Freunden. de Gruyter, Berlin u. a. 1998, ISBN 3-11-015894-9, S. 338–350.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]