Ιωάννα Μποφόρ (κόμισσα του Γουέστμορλαντ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννα Μπωφόρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Joan Beaufort, Countess of Westmorland (Αγγλικά)
Γέννηση1379[1]
Kettlethorpe
Θάνατος13  Νοεμβρίου 1440
Howden
Τόπος ταφήςKαθεδρικός ναός του Λίνκολν
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςRobert Ferrers, 2nd Baron Ferrers of Wem (από 1391)[2][3]
Ραλφ Νέβιλ, 1ος κόμης του Γουέστμορλαντ[3][2]
ΤέκναΣεσίλ Νέβιλ, δούκισσα της Υόρκης[3]
Αικατερίνη Νέβιλ, δούκισσα του Νόρφολκ[3]
Ελεονώρα Νέβιλ, κόμισσα του Νορθάμπερλαντ[3]
Ριχάρδος Νέβιλ, 5ος κόμης του Σόλσμπερι[3]
Ροβέρτος Νέβιλ
Γουλιέλμος Νέβιλ, 1ος κόμης του Κεντ
Εδουάρδος Νέβιλ, 3ος βαρόνος του Μπεργκαβεννί[3]
Γεώργιος Νέβιλ, 1ος βαρόνος του Λάτιμερ[4]
Άννα Στάφορντ, δούκισσα του Μπάκινγκχαμ[3]
Elizabeth Ferrers[4][5]
Mary Ferrers[4]
John Neville[4]
Cuthbert de Neville[4]
Thomas de Neville[4]
Henry de Neville[4]
Joan Neville[4]
ΓονείςΙωάννης της Γάνδης[3] και Αικατερίνη Σουίνφορντ[3]
ΑδέλφιαΑικατερίνη του Λάνκαστερ
Φιλίππη του Λάνκαστερ
Ελισάβετ Πλανταγενέτη του Έξετερ
Ερρίκος Δ' της Αγγλίας
Τόμας Σουίνφορντ
Ιωάννης Μπωφόρ, 1ος κόμης του Σόμερσετ[3]
Τόμας Μπωφόρ, δούκας του Έξετερ[3]
Ερρίκος Μπωφόρ[3]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα της Περικνημίδας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ιωάννα Μπωφόρ (Joan Beaufort, Countess of Westmorland, 1379 - 13 Νοεμβρίου 1440) κόμισσα του Γουέστμορλαντ ήταν τέταρτο παιδί και μοναδική κόρη του Ιωάννη της Γάνδης με την τρίτη σύζυγο και πρώην ερωμένη του Αικατερίνη Σουίνφορντ.[6] Την περίοδο της χηρείας της έγινε ισχυρή γαιοκτήμονας σε ολόκληρη τη βόρεια Αγγλία. Η ακριβής ημερομηνία που γεννήθηκε είναι άγνωστη, γεννήθηκε πιθανότατα στην βίλα του Σουίνφορντ στο Λινκολνσάιρ ή στο Πλέσι στο Έσσεξ.[7]

Οι περισσότεροι ιστορικοί πιστεύουν ότι γεννήθηκε το 1379, η ιστορικός Άλισον Ουίϊρ (γεν. 1951) αναφέρει ότι γεννήθηκε το 1377 αλλά είναι ανακριβές.[8] Η Ιωάννα Μπωφόρ πήρε το όνομα της από την Ιωάννα του Κεντ που ήταν τότε χήρα πριγκίπισσα της Ουαλίας.[9] Ο Ιωάννης της Γάνδης τακτοποίησε τον γάμο ανάμεσα στην κόρη του Ιωάννα και τον Ροβέρτο Φερρέρ, 5ο βαρόνο του Μποτελερ, το ζεύγος παντρεύτηκε το 1392 και έμεναν στο νοικοκυριό του Ιωάννη της Γάνδης.[10][11] Το ζεύγος απέκτησε δυο κόρες αλλά ο Ροβέρτος Φερρέρ πέθανε πρόωρα το 1395.[12]

Δεύτερος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δεύτερη σύζυγος του Ιωάννη της Γάνδης Κωνσταντία της Καστίλης, δούκισσα του Λάνκαστερ πέθανε στις 23 Μαρτίου 1394, ο πατέρας της προχώρησε στις 13 Ιανουαρίου 1396 σε τρίτο γάμο με την πρώην ερωμένη του Αικατερίνη Σουίνφορντ.[13] Τα παιδιά του Ιωάννη της Γάνδης και της Αικατερίνης Σουίνφορντ νομιμοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1396 με παπική βούλα.[14] Η Ιωάννα Μπωφόρ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Νοέμβριο 1396 τον χήρο Ραλφ Νέβιλ, 1ο κόμη του Γουέστμορλαντ, ο Ραλφ είχε 12 παιδιά από την πρώτη του σύζυγο Μαργαρίτα Στάφορντ και απέκτησε άλλα 14 παιδιά με την Ιωάννα.[15] Μετά τον γάμο τους ο Ιωάννης της Γάνδης παραχώρησε ισόβια στο ζεύγος ένα τεράστιο ποσό, η κύρια κατοικία τους ήταν το κάστρο του Ρέμπι στην Νορθάμπερλαντ.[16] Ο ξάδελφος της Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας έκανε την Μαργαρίτα Μπωφόρ μέλος του Τάγματος της Περικνημίδας.[17]

Ο Ριχάρδος Β΄ δημιούργησε την κομητεία του Γουέστμορλαντ για χάρη του Ραλφ αλλά εκείνος προτίμησε να υποστηρίξει τον Ερρίκο Μπόλινμπροκ όταν εκθρόνισε τον Ριχάρδο Β΄ και ανέβηκε στον θρόνο ως Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας. Ο Ερρίκος Δ΄ έδωσε στον Ραλφ και την Ιωάννα πολλούς τίτλους, εδάφη και συντάξεις, η Ιωάννα Μπωφόρ πήρε τιμητικά τον τίτλο "αδελφή του βασιλιά".[18] Ο Ραλφ και η Ιωάννα χρησιμοποίησαν τις καλές τους σχέσεις με τον Ερρίκο Δ΄ για να προχωρήσουν σε λαμπρούς γάμους για όλα τα παιδιά τους, το βασικό τους όπλο ήταν να αποκτήσουν τα εδάφη που είχαν κατασχεθεί από αριστοκράτες που εξεγέρθηκαν.[19] Ο Ραλφ απέκτησε την περιουσία του Ριχάρδου της Υόρκης, 3ου δούκα της Υόρκης που έμενε με την οικογένεια του στο κάστρο του Ρέμπι, ο Ριχάρδος της Υόρκης παντρεύτηκε την μικρότερη κόρη του Ραλφ και της Ιωάννας Μπωφόρ Σεσίλ Νέβιλ, δούκισσα της Υόρκης.[20] Ο Λάντερ σημειώνει ότι οι γάμοι των παιδιών του Ραλφ ήταν "οι πιο εντυπωσιακοί παιδικοί γάμοι στην Αγγλική ιστορία".[21][22] Την εποχή του θανάτου της η Ιωάννα Μπωφόρ ήταν μητέρα ενός κόμη, τριών βαρόνων, μιας κόμισσας, τριών δουκισσών, ενός επισκόπου και μιας μοναχής.[23]

Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ιωάννα προσκάλεσε γύρω στο 1413 στην οικία της την Μάρτζορι Κέμπι (1373 - 1438) και της χρηματοδότησε ένα προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ.[24] Το 1422 πήρε την άδεια να μείνει με ένα τάγμα μοναχών που παρακολουθούσαν "οκτώ τίμιες γυναίκες".[25] Μετά τον θάνατο του Ραλφ ο τίτλος του κόμη του Γουέστμορλαντ πέρασε στον γιο του μεγαλύτερου γιου του από τον πρώτο του γάμο Ραλφ Νέβιλ αλλά τα περισσότερα εδάφη κληρονόμησε ο μεγαλύτερος γιος της Ιωάννας Ριχάρδος Νέβιλ, 5ος κόμης του Σόλσμπερι.[26] Η διανομή αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την έναρξη εμφύλιου πολέμου ανάμεσα στα μέλη της Οικογένειας Νέβιλ που θα συνεχιστεί με τον Πόλεμο των Ρόδων. Μετά την δεύτερη χηρεία της η Ιωάννα Μπωφόρ έγινε λάτρης της λογοτεχνίας, απεικονίζεται με την οικογένεια της από τους Αδελφούς Λίμπουρχ στο "Βιβλίο των Ωρών των Νέβιλ". Ανέλαβε προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ (1428) και ενώθηκε με την αδελφότητα του Σαιν Άλμπαν, στην διάρκεια της δεύτερης χηρείας της έκανε όρκο αγνότητας.[27]

Απόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τάφος της Ιωάννας Μπωφόρ και της μητέρας της Αικατερίνης Σουίνφορντ.

Η Ιωάννα Μπωφόρ πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1440 στο Χάουντεν του Γιορκσάιρ και τάφηκε στον Καθεδρικό ναό του Λίνκολν δίπλα από την μητέρα της. [28] Η Ιωάννα Μπωφόρ ήταν μητέρα της Σεσίλ, δούκισσας της Υόρκης και γιαγιά δυο Άγγλων βασιλέων του Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και του Ριχάρδου Γ΄ της Αγγλίας, ο τελευταίος ανατράπηκε και σκοτώθηκε από τον Ερρίκο Τυδώρ που τον διαδέχθηκε ως Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας. Ο Ερρίκος Ζ΄ παντρεύτηκε την μεγαλύτερη κόρη του Εδουάρδου Δ΄ Ελισάβετ της Υόρκης, γιος τους ήταν ο Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας, η έκτη σύζυγος του Ερρίκου Η΄Αικατερίνη Παρ ήταν απόγονος του μεγαλύτερου γιου του Ραλφ και της Ιωάννας Ριχάρδου Νέβιλ, 5ου κόμη του Σόλσμπερι συνεπώς ήταν τρίτα ξαδέλφια. Ο εγγονός της Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ που ονομάστηκε και "παραγωγός βασιλέων" ήταν πατέρας της βασίλισσας Άννας Νέβιλ.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον πρώτο σύζυγο της Ροβέρτο Φερρέρ, 5ο βαρόνο του Μποτελερ απέκτησε :

  • Ελισάβετ Φερρέρ, 6η βαρόνη του Μποτελερ (1393 - 1474), τάφηκε στην εκκλησία των Μπλάκ Φρίαρς στην Γιορκ, παντρεύτηκε στις 28 Οκτωβρίου 1407 στο κάστρο του Γκρέιστοκ τον Τζων Γκρέιστοκ 4ο βαρόνο του Γκρέιστοκ.[29]
  • Μαργαρίτα Φερρέρ (1394 - 25 Ιανουαρίου 1458), παντρεύτηκε τον θετό αδελφό της Σερ Ραλφ Νέβιλ γιο του Ραλφ Νέβιλ, 1ου κόμη του Γουέστμορλαντ από τον πρώτο του γάμο στο Γουόρικσερ.

Με τον δεύτερο σύζυγο της Ραλφ Νέβιλ, 1ο κόμη του Γουέστμορλαντ απέκτησε :[30]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00001701. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 p10198.htm#i101973. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 «Kindred Britain»
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. (πολλαπλές γλώσσες) geni.com.
  6. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  7. Weir, Alison (2009-10-06). Mistress of the Monarchy: The Life of Katherine Swynford, Duchess of Lancaster
  8. Weir, Alison (2009-10-06). Mistress of the Monarchy: The Life of Katherine Swynford, Duchess of Lancaster
  9. Weir, Alison (2009-10-06). Mistress of the Monarchy: The Life of Katherine Swynford, Duchess of Lancaster
  10. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  11. Weir, Alison (2009-10-06). Mistress of the Monarchy: The Life of Katherine Swynford, Duchess of Lancaster
  12. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  13. Weir, Alison (2011-04-18). Britain's Royal Families: The Complete Genealogy
  14. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  15. Weir, Alison (2009-10-06). Mistress of the Monarchy: The Life of Katherine Swynford, Duchess of Lancaster
  16. Licence, Amy (2016-03-07). Red Roses: Blanche of Gaunt to Margaret Beaufort
  17. Collins, Hugh E. L. (2000). The Order of the Garter, 1348-1461: Chivalry and Politics in Late Medieval England
  18. Licence, Amy (2016-03-07). Red Roses: Blanche of Gaunt to Margaret Beaufort
  19. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  20. Dean, Kristie (2016-03-15). On the Trail of the Yorks. Amberley Publishing Limited.
  21. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  22. Clark, K. L. (2016-09-07). Nevills of Middleham: England's Most Powerful Family in the Wars of the Roses
  23. Clark, K. L. (2016-09-07). Nevills of Middleham: England's Most Powerful Family in the Wars of the Roses
  24. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  25. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  26. Fritze, Ronald H.; Robison, William Baxter (2002). Historical Dictionary of Late Medieval England, 1272-1485
  27. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  28. Licence, Amy (2016-03-07). Red Roses: Blanche of Gaunt to Margaret Beaufort
  29. Kennedy, Maev; Team, Greyfriars Research; Foxhall, Lin (2015-04-27).
  30. McCash, June Hall (1996). The Cultural Patronage of Medieval Women
  31. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  32. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  33. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  34. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  35. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  36. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  37. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  38. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  39. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  40. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  41. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  42. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  43. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  44. Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Collins, Hugh E. L. (2000). The Order of the Garter, 1348-1461: Chivalry and Politics in Late Medieval England
  • Dean, Kristie (2016-03-15). On the Trail of the Yorks
  • Kennedy, Maev; Team, Greyfriars Research; Foxhall, Lin (2015-04-27). The Bones of a King: Richard III Rediscovered
  • Laynesmith, J. L. (2017-07-13). Cecily Duchess of York
  • Licence, Amy (2016-03-07). Red Roses: Blanche of Gaunt to Margaret Beaufort
  • McCash, June Hall (1996). The Cultural Patronage of Medieval Women
  • Press, Cambridge University (2002-12-05). The Cambridge Companion to Shakespeare's History Plays
  • Weir, Alison (2011-04-18). Britain's Royal Families: The Complete Genealogy