Ιουδαιοχριστιανισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος Ιουδαιοχριστισμός χρησιμοποιείται για να ομαδοποιήσει τον Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό, είτε σε σχέση με την προέλευση του Χριστιανισμού από τον Ιουδαϊσμό, τον δανεισμό του Χριστιανισμού των Ιουδαϊκών ιερών γραφών, κοινώς την «Παλαιά Διαθήκη» της Αγία Γραφή, είτε λόγω αντιληπτών παραλληλισμών, κοινών σημείων στην ιουδαιοχριστιανική ηθική, όπως οι Δέκα εντολές και πολλών άλλων κοινών σημείων. Η ιουδαϊκή πράξη εξιλέωσης, η περιτομή, είναι κοινή ιουδαϊκή παράδοση μεταξύ των Ευαγγελικών.[1][2]

Ο όρος «Ιουδαιοχριστιανός» εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα ως όρος για τους Εβραίους που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Ο γερμανικός όρος «Judenchristlich» («Εβραίος-Χριστιανός») χρησιμοποιήθηκε από τον Φρίντριχ Νίτσε για να περιγράψει τη συνέχεια μεταξύ της εβραϊκής και της χριστιανικής κοσμοθεωρίας. Ο θεολόγος και συγγραφέας Arthur A. Cohen, στο The Myth of the Judeo-Christian Tradition, αμφισβήτησε τη θεολογική εγκυρότητα του ιουδαιοχριστιανισμού, υποδηλώνοντας ότι ήταν ουσιαστικά μια εφεύρεση της αμερικανικής πολιτικής.

Ο όρος-ομπρέλα "Αβρααμικές θρησκείες" περιλαμβάνει τον Μορμονισμό, τον Αχμαντιγιασμό, την Μπαχάι Πίστη, το Ισλάμ, τους Δρούζους και άλλους εκτός από τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]