Ιερά Μητρόπολις Ρόδου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιερά Μητρόπολις Ρόδου
Γενικές πληροφορίες
Ίδρυση1ος αι.
ΙδρυτήςΑπόστολος Παύλος
XώραΕλλάδα
ΈδραΡόδος
ΥπαγωγήΟικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
Ενορίες63
Ναοί70
Μονές9
Μητροπολιτικός ναόςΙερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου
Ιστοσελίδαwww.imr.gr
Ιεραρχία
ΜητροπολίτηςΚύριλλος Β΄
Βοηθός ΕπίσκοποςΟλύμπου Κύριλλος
Γενικός Αρχιερατικός ΕπίτροποςΠρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Χαλκιάς
Ιεροκήρυκες
Εφημέριοι102
Διάκονοι3

Η Ιερά Μητρόπολις Ρόδου είναι μια εκκλησιαστική επαρχία της Δωδεκανήσου, που υπάγεται απευθείας στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Στην παρούσα της μορφή καλύπτει μόνο το νησί της Ρόδου, επί του οποίου λειτουργούν 63 ενορίες, 7 παρεκκλήσια και 9 μονές.

Ο εκάστοτε Μητροπολίτης Ρόδου φέρει τον τίτλο «Υπέρτιμος και Έξαρχος πασών των Κυκλάδων Νήσων»[α]. Από το 2004 Μητροπολίτης Ρόδου είναι ο Κύριλλος Κογεράκης.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιδρυτής της Χριστιανικής Εκκλησίας στη Ρόδο θεωρείται ο Απόστολος Παύλος, καθώς αναφέρεται πως στην γ΄ αποστολική περιοδεία του πέρασε από τη Ρόδο κατά το ταξίδι της επιστροφής στα Ιεροσόλυμα. Κατά την παράδοση, στη Ρόδο κήρυξε και έκανε θαύματα και ο συνοδοιπόρος του Αποστόλου Παύλου, ο Σίλας. Η παράδοση θέλει τον Πρόχορο πρώτο επίσκοπο της Ρόδου τον 1ο αι., ωστόσο δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ιδρύθηκε Επισκοπή στη Ρόδο.

Στα τέλη του 3ου αι. (περίπου το 293), οι μεταρρυθμίσεις του αυτοκράτορα Διοκλητιανού ορίζουν τη Ρόδο πρωτεύουσα της επαρχίας των Νήσων (ή επαρχίας Κυκλάδων[β]). Ο τερματισμός των διωγμών κατά των Χριστιανών και η επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου στον ρωμαϊκό εμφύλιο, έδωσαν την ευκαιρία στον Χριστιανισμό να γίνει η αδιαμφισβήτητη επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Έτσι οι εκκλησιαστικές επαρχίες οργανώθηκαν επί των υφιστάμενων κρατικών επαρχιών. Υπολογίζεται πως στο τέλος του 4ου με αρχές του 5ου αι. η Επισκοπή της Ρόδου αναβαθμίστηκε σε Μητρόπολη.

Στο πέρασμα των αιώνων υπήρξαν μεγάλες αλλαγές όσον αφορά το πλήθος των Επισκοπών που υπάγονταν στη Μητρόπολη της Ρόδου. Από τις αρχές του 7ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 9ου ήταν 11 Επισκοπές. Γύρω στα μέσα του 9ου αιώνα αυξήθηκαν σε 13 με την ίδρυση των Επισκοπών Νισύρας και Αστυπαλίας. Κατά τις αρχές του 10ου αιώνα το πλήθος τους ελαττώθηκε σε 10 με την κατάργηση των Επισκοπών Νισύρας και Αστυπαλίας και την υπαγωγή της Επισκοπής Άνδρου υπό τον Μητροπολίτη Αθηνών. Στα μέσα του ιδίου αιώνα αυξήθηκαν και πάλι σε 13, γιατί επανεμφανίστηκαν οι Επισκοπές Νισύρας και Αστυπαλίας και προστέθηκε η Επισκοπή Ικαρίας. Μεταξύ των ετών 972-976 ο αριθμός τους έφτασε τις 14 με την προσθήκη της Επισκοπής Τραχείας.

Η περίοδος της Ιπποτοκρατίας ήταν δύσκολη για τη Μητρόπολη Ρόδου. Οι Ιωαννίτες Ιππότες εκδίωξαν τον Ορθόδοξο Μητροπολίτη Ρόδου και τη θέση του πήρε Καθολικός Αρχιεπίσκοπος. Στα χρόνια που ακολούθησαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο χειροτονούσε Μητροπολίτες, αλλά αυτοί παρέμεναν εκτός Ρόδου, αφού δεν τους επιτρεπόταν να εγκατασταθούν στην έδρα τους. Εν τη απουσία του Μητροπολίτη, η διοίκηση ασκούταν από ένα συμβούλιο που αποτελούταν από κληρικούς και προκρίτους του νησιού.

Σφραγίδα του Μητροπολίτη Ρόδου Γεωργίου (13ος αιώνας)

Με σκοπό τη διαφύλαξη του φρονήματος των Ορθοδόξων νησιωτών, το Πατριαρχείο εφάρμοσε την «κατ' επίδοσιν» ποιμαντορία των επαρχιών που κατέλαβαν οι Ιππότες. Έτσι, το 1369 η Ρόδος και η Κως αποδόθηκαν στον Μητροπολίτη Σίδης. Ομοίως, το 1378 ο Πατριάρχης Νείλος «... ενέκρινε ίνα ο Μύρων Μητροπολίτης κρατών επιδόσεως τας Μητροπόλεις Ρόδου και Κώου». Και αργότερα, ο Μητροπολίτης Πέργης και Αττάλειας έλαβε τις Μητροπόλεις Ρόδου και Κώου, ενώ ο Μητροπολίτης Μύρων έλαβε τη σχολάζουσα Αρχιεπισκοπή Καρπάθου.

Η Οθωμανική απειλή ανάγκασε τους Ιππότες να επιτρέπουν τελικά την εγκατάσταση Ορθοδόξου Μητροπολίτη. Μάλιστα, ο Μητροπολίτης Ναθαναήλ Α΄ συμμετείχε στη σύνοδο της Φλωρεντίας, όπου οι Ορθόδοξοι αποδέχθηκαν την «ένωση» με την Καθολική Εκκλησία, όμως, κατά την επιστροφή του στη Ρόδο, ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος του απαγόρευσε να αποβιβασθεί. Η «ένωση» προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Ορθόδοξου πληθυσμού της Ρόδου και οι Ιππότες αναγκάστηκαν να τους καταστείλουν βίαια.

Ο καθεδρικός ναός του Ευαγγελισμού, χτισμένος την δεκαετία του 1920 από τους Ιταλούς ως καθολική εκκλησία του Αγίου Ιωάννου.

Η περίοδος της Τουρκοκρατίας ξεκίνησε το 1523 και ο πρώτος Μητροπολίτης της περιόδου αυτής, ο Ευθύμιος, απαγχονίστηκε μετά από λίγα χρόνια, ως συνωμότης σε μια προσπάθεια επανάστασης. Ωστόσο, ακολούθησε μια περίοδος ηρεμίας, μέχρι την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, όταν υπήρξαν διώξεις και κατάργηση πολλών προνομίων. Το 1835, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ ομαλοποίησε την κατάσταση εκδίδοντας φιρμάνι που επανέφερε τα προνόμια · μέχρι την έλευση των Νεοτούρκων και την εκ νέου κατάργησή τους.

Το 1912 ξεκίνησε η περίοδος της Ιταλοκρατίας και στην αρχή οι Ιταλοί δε δημιούργησαν προβλήματα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως, μετά την επικράτηση του φασισμού ακολούθησαν πιο επιθετική πολιτική. Θέλοντας να εξιταλίσουν τα Δωδεκάνησα, προσπάθησαν να αποκόψουν τις σχέσεις των νησιωτών με την Ελλάδα. Προς αυτή την κατεύθυνση δημιούργησαν το λεγόμενο «ζήτημα του αυτοκεφάλου». Οι Ιταλοί δε δίστασαν να βάλλουν και κατά της ελληνικής γλώσσας, αλλά ο εμβληματικός Μητροπολίτης Απόστολος Α΄ αναβίωσε το «κρυφό σχολειό», χρησιμοποιώντας την κατήχηση ως πρόσχημα για να διδάξει στα παιδιά τα Ελληνικά, μέσα από τα βιβλία της Εκκλησίας.

Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου το 1948 σηματοδότησε μια νέα περίοδο για τη Μητρόπολη της Ρόδου, καθώς μετά από 600 περίπου χρόνια μπόρεσε να επικεντρωθεί στο αμιγώς πνευματικό έργο της, χωρίς καταπίεση και παρεμβάσεις από ξένους κατακτητές.

Το 2004, σε μια προσπάθεια να βελτιωθεί η θρησκευτική διοίκηση των νησιών, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε την απόσπαση από τη δικαιοδοσία της Μητρόπολης Ρόδου των νησιών Σύμη, Χάλκη, Τήλος και Καστελλόριζο, που υπάχθηκαν στη νέα Μητρόπολη Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου, καθώς επίσης και της Νισύρου που προσαρτήθηκε στη Μητρόπολη Κώου.

Επισκοπικός κατάλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μητροπολίτης Ρόδου Γερμανός (1876-1888), μετέπειτα Οικουμενικός Πατριάρχης
Κύριλλος, Μητροπολίτης Ρόδου από το 2004
Όνομα Χρονική Περίοδος Σχόλια
Επίσκοποι Ρόδου
Πρόχορος (Ψευδοπρόχορος) 1ος αιώνας
Ευφράνωρ 2ος αιώνας[1]
Φωτεινός 284 – 305
Ευφρόσυνος (Ευφράντωρ) 305 – 325; μετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο
Μητροπολίτες Ρόδου
Ελλάνικος ή Ελλανόδικος ~ 431 μετείχε στην Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο[1]
Ιωάννης Α΄ 449[2] – 454
Αγαπητός 455 – 459
Εσσαΐας (Ησαΐας) 513 – 528
Θεοδόσιος Α΄ ~ 553 μετείχε στην Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο
Ισίδωρος ~ 680/1 μετείχε στην Στ΄ Οικουμενική Σύνοδο
Γεώργιος 8ος-9ος αιώνας[2]
Λέων Α΄ 783 – 801 μετείχε στην Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο
Θεοφάνης 814 – 832
Νείλος Α΄ ~ 833
Μιχαήλ 858 α΄ θητεία
Λεόντιος 858 – 868 α΄ θητεία
Μιχαήλ 868 – 879 β΄ θητεία
Λεόντιος 879 β΄ θητεία
Θεόδωρος 997 – ;
Συμεών περί τα μέσα του 10ου αιώνα[3]
Ιωάννης Β΄ 1070 – 1101[2]
Νικηφόρος 1147 – 1156
Ιωάννης Γ΄ 1166
Λέων Β΄ 1166[4] – ;
Γεώργιος ~ 1256
Θεόδουλος 1256[5] – 1274
Ιωάννης Δ΄ 1350[6] – 1355
Νείλος Β΄ (Διασσωριανός) 1355 – 1369
- 1369 κατ' επίδοσιν στον Μητροπολίτη Σίδης
- 1385 κατ' επίδοσιν στον Μητροπολίτη Μύρων
- 1387 κατ' επίδοσιν στον Μητροπολίτη Πέργης και Αττάλειας
- 1393 κατ' επίδοσιν στον Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως
Ανδρέας 1432 – 1437 ο Χίος
Ναθαναήλ Α΄ 1437 – 1439 συμμετείχε στη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας[7]
Μακάριος 1450 – 1455
Νείλος Γ΄ Αύγουστος 1455[8] – 1470
Μητροφάνης Α΄ 1471 – 1498
Μητροφάνης Β΄ 1498 – 1511
Ιερεμίας Α΄ 1511 – 1522
Κλήμης 1522 – 1523 ο τελευταίος Μητροπολίτης της Ιπποτοκρατίας
Ευθύμιος 1524 – 1525; απαγχονίστηκε από τους Τούρκους ως συνομώτης[9][10]
Θεοδόσιος Β΄ 1541[11] – 1548
Νίκανδρος 1581;
Κάλλιστος 1576 – 1594
Παΐσιος Α΄ 1597 – Δεκέμβριος 1603 καθαιρέθηκε[12]
Ιερεμίας Β΄ 1603 – Μάρτιος 1604 παραιτήθηκε[13]
Φιλόθεος Β΄ 24 Μαρτίου 1604[14] – 1610
Ιγνάτιος Β΄ 1610 – 1612
Φιλόθεος Β΄ ; – 1625[15] †
Παχώμιος Δεκέμβριος 1625[15] – 1637 καθαιρέθηκε[16]
Μελέτιος Α΄ 14 Αυγούστου 1637[17] – 1639
Παΐσιος Β΄ ; – 18 Σεπτεμβρίου 1639 κατόπιν Γάνου και Χώρας[18]
Μελέτιος Β΄ 1643 – ; α΄ θητεία
Γρηγόριος ; – Νοέμβριος 1647[19]
Μελέτιος Β΄ Νοέμβριος 1647[19] – 1651 β΄ θητεία
Γρηγόριος 1651 – 1652[20]
Ναθαναήλ Β΄ 1652 – 1655
Ιωακείμ Α΄ Δεκέμβριος 1655[21] – 1676 από Θεσσαλονίκης[22]
Παρθένιος 1676 – 1691
Κωνστάντιος Μάρτιος 1692 – 1702 ο Μυτιληναίος, Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου[23]
Ιγνάτιος Β΄ 1702 – 1722
Νεόφυτος 1722 – 1733 ο Χίος
Ιερεμίας Γ΄ 1733 – 1758 † ο Πάτμιος
Καλλίνικος Δεκέμβριος 1758 – Οκτώβριος 1792[24] † ο Βερροιαίος
Αγάπιος 10 Οκτωβρίου 1792 – Απρίλιος 1829 ο Θηραίος, παραιτήθηκε «διά το άκρον αυτού γήρας και σωματικήν ασθένειαν»
Παΐσιος Γ΄ (Καμπάνης) 18 Απριλίου 1829 – 23 Μαΐου 1831 ο Άνδριος, α΄ θητεία, επαύθη
Μεθόδιος (Σαπουντζάκης) 23 Μαΐου 1831 – 19 Μαΐου 1832 εκ Κρήτης, από Βεροίας, κατόπιν Καρπάθου
Παΐσιος Γ΄ (Καμπάνης) 19 Μαΐου 1832 – Μάρτιος 1836 β΄ θητεία, κατόπιν Μεσημβρίας
Καλλίνικος Μάρτιος 1836 – Αύγουστος 1839 ο Κρης, από πρώην Βάρνης, επαύθη, μετέπειτα Κρήτης
Ιάκωβος (Λιναρδάκης) Αύγουστος 1839 – 30 Ιανουαρίου 1856 ο Πάτμιος, παραιτήθηκε
Ιγνάτιος Γ΄ (Βασιλιεάδης ή Βασίλιεφ) 6 Φεβρουαρίου 1856[25] – 25 Φεβρουαρίου 1861[26] ο Αδριανουπολίτης, μετέπειτα Κεστεντηλίου
Κύριλλος Α΄ (Παπαδάκης) 25 Φεβρουαρίου 1861 – 26 Οκτωβρίου 1861[27] † ο Κρης
Δωρόθεος (Πράσινος) 11 Ιανουαρίου 1862 – 3 Απριλίου 1865 † ο Βυζάντιος
Συνέσιος 15 Απριλίου 1865 – 12 Φεβρουαρίου 1876 επαύθη
Γερμανός (Καβακόπουλος) 19 Φεβρουαρίου 1876 – 8 Φεβρουαρίου 1888 από Κώου, μετέπειτα Οικουμενικός Πατριάρχης
Γρηγόριος ο Λέσβιος 17 Μαρτίου 1888 – 15 Ιουλίου 1893 από Τραπεζούντος, επαύθη, κατόπιν Σερβίων
Κωνσταντίνος (Αλεξανδρίδης) 1 Ιουνίου 1893 – 18 Ιανουαρίου 1900 ο Αδριανουπολίτης, κατόπιν Κυζίκου
Ιερόθεος (Δημητριάδης) 3 Φεβρουαρίου 1900 – 15 Αυγούστου 1900 † εκ Νισύρου, από Βιζύης
Ιωακείμ Β΄ (Βαλασιάδης) 7 Σεπτεμβρίου 1900 – 13 Μαρτίου 1910 από Μαρωνείας, κατόπιν Πρεβέζης
Γεράσιμος (Τανταλίδης) 13 Μαρτίου 1910 – 26 Ιανουαρίου 1912 ο τελευταίος Μητροπολίτης της Τουρκοκρατίας
Βενιαμίν (Κυριακού) 30 Ιανουαρίου 1912 – 11 Ιουνίου 1913 μετέπειτα Οικουμενικός Πατριάρχης
Απόστολος Α΄ (Τρύφωνος) 16 Ιουνίου 1913 – 4 Ιουνίου 1946 εκ Κριθιάς της θρακικής χερσονήσου, παραιτήθηκε
Τιμόθεος (Ευαγγελινίδης) 16 Ιανουαρίου 1947 – 5 Οκτωβρίου 1949 † εκ Μυτιλήνης
Σπυρίδων (Συνοδινός) 25 Ιανουαρίου 1951 – 29 Απριλίου 1988 † εκ Κεφαλληνίας
Απόστολος Β΄ (Διμέλης) 5 Μαΐου 1988 – 20 Απριλίου 2004 εξ Αρχαγγέλου Ρόδου, παραιτήθηκε
Κύριλλος Β΄ (Κογεράκης) 20 Απριλίου 2004 – σήμερα εκ Κρήτης

Ενορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοτικό Διαμέρισμα Ρόδου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου
  2. Ιερός Καθεδρικός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
  3. Ιερός Ναός Αγίας Αναστασίας
  4. Ιερός Ναός Αγίας Σκέπης
  5. Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων
  6. Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων
  7. Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Άνω
  8. Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Κάτω
  9. Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου
  10. Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Ροδινιού
  11. Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου
  12. Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου
  13. Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος
  14. Ιερός Ναός Αγίου Φανουρίου
  15. Ιερός Ναός Αγίου Χριστοφόρου
  16. Ιερός Ναός Αναλήψεως του Κυρίου
  17. Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Νεοχωρίου

Δημοτικό Διαμέρισμα Ιαλυσού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Ιαλυσός) Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
  2. (Ιαλυσός) Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Δημοτικό Διαμέρισμα Πεταλούδων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Κρεμαστή) Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
  2. (Παστίδα) Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου
  3. (Μαριτσά) Ιερός Ναός Ταξιαρχών
  4. (Παραδείσι) Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου
  5. (Θεολόγος) Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος
  6. (Δαματριά) Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Δημοτικό Διαμέρισμα Καλλιθέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Κοσκινού) Ιερός Ναός Εσοδίων της Θεοτόκου
  2. (Φαληράκι) Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου
  3. (Καλυθιές) Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
  4. (Ψίνθος) Ιερός Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου

Δημοτικό Διαμέρισμα Αφάντου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Αρχίπολη) Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου
  2. (Αφάντου) Ιερός Ναός Κοιμήσως της Θεοτόκου

Δημοτικό Διαμέρισμα Αρχαγγέλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Αρχάγγελος) Ιερός Ναός Ταξιαρχών
  2. (Μαλώνας) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
  3. (Μάσσαρι) Ιερός Ναός Εσοδίων της Θεοτόκου

Δημοτικό Διαμέρισμα Καμείρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Διμυλιά) Ιερός Ναός Αγίων Τεσσεράκοντα Μαρτύρων
  2. (Πλατάνια) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
  3. (Ελεούσα) Ιερός Ναός Γεννεσίου της Θεοτόκου
  4. (Σορωνή) Ιερός Ναός Ευαγγελιστού Λουκά
  5. (Φάνες) Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου
  6. (Καλαβάρδα) Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης
  7. (Σάλακος) Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
  8. (Απόλλωνα) Ιερός Ναός Τιμίου Σταυρού

Δημοτικό Διαμέρισμα Ατταβύρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Κρητηνία) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
  2. (Μανδρικό) Ιερός Ναός Αγίας Τριάδας
  3. (Έμπωνας) Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
  4. (Άγιος Ισίδωρος) Ιερός Ναός Αγίου Ισιδώρου
  5. (Μονόλιθος) Ιερός Ναός Αποστόλου Θωμά
  6. (Σιάνα) Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος

Δημοτικό Διαμέρισμα Λινδίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Κάλαθος) Ιερός Ναός Ταξιαρχών
  2. (Πυλώνας) Ιερός Ναός Αγίου Γερασίμου
  3. (Λίνδος) Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
  4. (Λάρδος) Ιερός Ναός Ταξιαρχών
  5. (Λάερμα) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου

Δημοτικό Διαμέρισμα Νοτίου Ρόδου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Προφύλια) Ιερός Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου
  2. (Ίστριος) Ιερός Ναός Αγίου Μερκουρίου
  3. (Απολακκιά) Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνας
  4. (Μεσαναγρός) Ιερός Ναός Ταξιαρχών
  5. (Αρνίθα) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
  6. (Βάτι) Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
  7. (Ασκληπειό) Ιερός Ναός Κοιμήσως της Θεοτόκου
  8. (Γεννάδι) Ιερός Ναός Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
  9. (Λαχανιά) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
  10. (Κατταβιά) Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής

Παρεκκλήσια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Αγίας Αικατερίνης στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου
  2. Αγίας Ειρήνης στο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ρόδου
  3. Αγίου Νεκταρίου στο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Αρρένων Ρόδου
  4. Ταξιαρχών στο Δημοτικό Κοιμητήριο Ρόδου
  5. Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
  6. Αγίας Αικατερίνης στο πρώην Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου
  7. Αγίου Τρύφωνος στ' Αφάντου

Μονές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανδρώες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ιερά Μονή Ταξιάρχη Μιχαήλ στο Θάρρι
  2. Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου στο Σκιάδι
  3. Ιερά Μονή Παναγίας Φιλερήμου
  4. Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης στην Ιξιά
  5. Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στον Αρταμίτη
  6. Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας

Γυναικείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ιερά Μονή Παναγίας Υψενής
  2. Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου στο Κρυονέρι
  3. Ιερά Μονή Παναγίας Παντανάσσης στη Σορωνή

Χωρίς αδελφότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ιερά Μονή Παναγίας Τσαμπίκας

Αγιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τοπικές εορτές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Πολιούχου της πόλης της Ρόδου Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου (14 Νοεμβρίου)
  2. Προστάτη της νήσου Ρόδου Αγίου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου (27 Αυγούστου)
  3. Οσιομάρτυρος Μαλαχίου του Λινδίου (28 Σεπτεμβρίου)
  4. Παναγίας Τσαμπίκας (8 Σεπτεμβρίου)
  5. Παναγίας Σκιαδενής (8 Σεπτεμβρίου)
  6. Παναγίας Καθολικής Κρεμαστής (15 Αυγούστου)
  7. Αγίου Σίλα (Σουλά) Σορωνής (30 Ιουλίου)
  8. Αγίου Φιλήμονος Αρνίθας (22 Νοεμβρίου)
  9. Παναγίας Φιλερήμου (Παρασκευή της Διακαινησίμου- Ζωοδόχου Πηγής)
  10. Παναγίας Υψενής (23 Αυγούστου και 12 Φεβρουαρίου)
  11. Συνάξεως των εν Ρόδω Αγίων (Δ΄ Κυριακή των Νηστειών)

Τοπικοί Άγιοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος
  2. Άγιος Νικήτας ο Νισύριος
  3. Άγιος Μεγαλομάρτυρας Φανούριος
  4. Οσιομάρτυρας Μαλαχίας ο Λίνδιος
  5. Άγιοι Μάρτυρες Κλήμης και Αγαθάγγελος
  6. Άγιος Ευθύμιος, Μητροπολίτης Ρόδου
  7. Ευφρόσυνος, Επίσκοπος Ρόδου
  8. Ελλανόδικος, Επίσκοπος Ρόδου
  9. Όσιος Μελέτιος εν Υψενή

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ο τίτλος πηγάζει από την προαγωγή του Επισκόπου Ρόδου σε Μητροπολίτη, που σήμανε και την πρωτοκαθεδρία του έναντι των άλλων Επισκόπων που λειτουργούσαν στην ίδια εκκλησιαστική επαρχία και η οποία λεγόταν «επαρχία Κυκλάδων».
  2. ↑ Τότε η επαρχία Κυκλάδων περιελάμβανε, πέρα από το σύμπλεγμα που γνωρίζουμε σήμερα ως Κυκλάδες, τη σημερινή Δωδεκάνησο και αρκετά νησιά του Βορείου Αιγαίου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Ατέσης 1984, σελ. 21.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Laurent 1963, σελ. 529.
  3. ↑ Laurent 1963, σελ. 530.
  4. ↑ Χωνιάτης, Νικήτας (1865). Τα ευρισκόμενα πάντα. σελ. 256. 
  5. ↑ von Miklosich, Franz Ritter· Müller, Joseph (1860). Acta patriarchatus Constantinopolitani 1315-1402 e codibus manu scriptis bibliothecae Palatinae Vindobonensis. Βιέννη: Gerold. σελ. 119. 
  6. ↑ von Miklosich, Franz Ritter· Müller, Joseph (1860). Acta patriarchatus Constantinopolitani 1315-1402 e codibus manu scriptis bibliothecae Palatinae Vindobonensis. Βιέννη: Gerold. σελ. 300. 
  7. ↑ Η Αγία και Οικουμενική εν Φλωρεντία Σύνοδος. σελ. 19. 
  8. ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 474.
  9. ↑ Κονταλή, Αθηνά (2011). Η συμμετοχή του Ελληνορθόδοξου κλήρου στα επαναστατικά κινήματα της Τουρκοκρατίας: 1453-1821. Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Σχολή Θεολογική. Τμήμα Θεολογίας. Τομέας Ιστορικός. σελ. 87-94. 
  10. ↑ Παπαδόπουλος Στέφανος, Απελευθερωτικοί Αγώνες των Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας, Τεύχος Α', (1453-1669), Θεσσαλονίκη 1982. σελ. 52-55.
  11. ↑ «Έγγραφον συνοδικόν 68 Μητροπολιτών (...)». Γρηγόριος ο Παλαμάς ΜΘ: 225. Ιανουάριος 1920. http://digital.lib.auth.gr/record/139966/files/5076_1.pdf. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2022. 
  12. ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 272.
  13. ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 233.
  14. ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελίδες 233-234.
  15. ↑ 15,0 15,1 Παπαδόπουλος-Κεραμεύς 1963, σελ. 19.
  16. ↑ Σάθας, Κ.Ν. Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη - Γ΄ Τόμος. σελ. 572. 
  17. ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 417.
  18. ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 427.
  19. ↑ 19,0 19,1 Αποστολόπουλος 1987, σελ. 203.
  20. ↑ Ατέσης 1984, σελ. 23.
  21. ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 326.
  22. ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 216.
  23. ↑ Μητροπολίτης από Μ.Πρωτοσυγκέλλων, Αθηναγόρας (1932). «Ο θεσμός των συγκέλλων εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω». Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών: 260. https://ir.lib.uth.gr/xmlui/bitstream/handle/11615/19053/article.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2022. 
  24. ↑ Μητροπολίτης από Μ.Πρωτοσυγκέλλων, Αθηναγόρας (1932). «Ο θεσμός των συγκέλλων εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω». Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών: 266. https://ir.lib.uth.gr/xmlui/bitstream/handle/11615/19053/article.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  25. ↑ Καλλίφρων 1867, σελ. 152.
  26. ↑ Καλλίφρων 1867, σελ. 191.
  27. ↑ Καλλίφρων 1867, σελ. 202.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Διοικητική Διάρθρωση Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως
Μητροπόλεις Μικράς Ασίας
και Ανατολικής Θράκης
Μητροπόλεις Δωδεκανήσου
Εκκλησία Κρήτης
Μητροπόλεις Νέων Χωρών
(επιτροπικώς στην Εκκλησία της Ελλάδος)
Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης  · Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας  · Γρεβενών  · Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου  · Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου  · Δράμας  · Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης  · Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας  · Ελασσώνος  · Ελευθερουπόλεως  · Ζιχνών και Νευροκοπίου  · Θεσσαλονίκης  · Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου  · Ιωαννίνων  · Κασσανδρείας  · Καστορίας  · Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος  · Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης  · Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου  · Μαρωνείας και Κομοτηνής  · Μηθύμνης  · Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου  · Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως  · Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς  · Νικοπόλεως και Πρεβέζης  · Ξάνθης και Περιθεωρίου  · Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας  · Πολυανής και Κιλκισίου  · Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών  · Σερβίων και Κοζάνης  · Σερρών και Νιγρίτης  · Σιδηροκάστρου  · Σισανίου και Σιατίστης  · Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου  · Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας  · Χίου, Ψαρών και Οινουσσών
Ειδικά καθεστώτα
Αρχιεπισκοπή Αμερικής
Εκκλησία Εσθονίας
Εκκλησία Φινλανδίας
Λοιπές Επαρχίες
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιερά_Μητρόπολις_Ρόδου&oldid=10445240"