Ιάκωβος της Μπραγκάνσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ιάκωβος της Μπραγκάνσα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση20  Ιουνίου 1483
Βίλα Βισόζα
Θάνατος20  Σεπτεμβρίου 1532
Βίλα Βισόζα
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πορτογαλίας
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννα δε Μεντόθα (από 1520)[2]
ΤέκναΘεοδόσιος Α΄ της Μπραγκάνσα
Ισαβέλλα της Μπραγκάνσα, δούκισσα του Γκουιμαράες
Κωνσταντίνος της Μπραγκάνσα
Τεοτόνιο της Μπραγκάνσα
Βισένσια της Μπραγκάνσα
Dona Eugénia de Bragança[3]
ΓονείςΦερδινάνδος Β΄ της Μπραγκάνσα[3] και Ισαβέλλα του Βιζέου[3]
ΑδέλφιαΔιονύσιος του Λέμος
ΟικογένειαΟίκος της Μπραγκάνσα
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιάκωβος, πορτογαλ. Jaime (1479 - 20 Σεπτεμβρίου 1532) από τον Οίκο των Αβίς-Μπραγκάνσα ήταν 4ος δούκας της Μπραγκάνσα, 2ος τού Γκουιμαράες, 3ος μαρκήσιος της Βίλα Βισόσα, 5ος κόμης τού Αρραϊόλος, 8ος τού Οουρέμ, 11ος τού Μπαρσέλος (1498-1532).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο πρωτότοκος γιος τού Φερδινάνδου Β΄ 3ου δούκα της Μπραγκάνσα, και της Ισαβέλας των Αβίς, κόρης τού Φερδινάνδου δούκα τού Βιζέου & Μπέζα.

Ήταν 4 ετών, όταν ο πατέρας του συνελήφθη για προδοσία κατά τού βασιλιά και εκτελέστηκε, ενώ το προηγούμενο έτος είχε πάθει το ίδιο ο θείος του Ντιόγκο των Αβίς δούκας τού Βιζέου & Μπέζα. Αυτό έγινε όταν ο Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας ανακάλυψε μεταξύ των ευγενών σχέδιο εναντίον του. Τότε η οικογένεια τού Ιακώβου εκτοπίστηκε, οι ιδιοκτησίες της και ο τεράστιος πλούτος της κατασχέθηκαν· κατέφυγε στην Καστίλη. Το 1495 απεβίωσε ο Ιωάννης Β΄ και τον διαδέχθηκε ο Εμμανουήλ Α΄ της Πορτογαλίας, θείος τού Ιακώβου (από τη μητέρα του). Αυτός συγχώρησε τους Μπραγκάνσα, τους υποδέχθηκε πίσω στην Πορτογαλία και τους απέδωσε τις ιδιοκτησίες. Ζήτησε από τον Ιάκωβο να είναι αφοσιωμένα πιστός. Τότε ο Ιάκωβος, δεν θέλησε να επιστρέψει στην έδρα τού Οίκου του, το κάστρο Βίλα Βισόσα, που είχε συνδεθεί με την προδοσία και τον φόνο τού πατέρα του, αλλά έκτισε το ανάκτορο Βίλα Βισόσα και εγκαταστάθηκε εκεί. Το πολυτελές παλάτι φτιάχτηκε σε Αναγεννησιακό ρυθμό στην επαρχία Αλεντέζο για να δείξει τη δύναμη τού Οίκου του.

Το 1498 ο Εμμανουήλ Α΄ θα ταξίδευε σε διπλωματική αποστολή στην Καστίλη. Δεν είχε αποκτήσει ακόμη τέκνα και έθεσε τον Ιάκωβο ως διάδοχο. Το 1512 ο Ιάκωβος υποπτεύθηκε την σύζυγό του Ελεονόρα Πέρες ντε Γκουσμάν για μοιχεία και διέταξε τον φόνο της. Ο Εμμανουήλ Α΄ έπρεπε να τον φυλακίσει, όμως τού πρότεινε εναλλακτικά να εξοπλίσει στόλο και να κατακτήσει το Ασαμόρ τού Μαρόκου. Πράγματι ο Ιάκωβος κατέκτησε εύκολα την πόλη και επέστρεψε συγχωρημένος και ήρωας.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Ελεονόρα Πέρες ντε Γκουσμάν, κόρη τού Ιωάννη-Αλφόνσου-Πέρες ντε Γκουσμάν δούκα της Μεντίνα Σιντόνια και είχε τέκνα:

Υποπτευόταν την Ελεονώρα για μοιχεία και διέταξε να τη σκοτώσουν το 1512. Το 1520 ο Ιάκωβος έκανε δεύτερο γάμο με την Ιωάννα ντε Μεντόσα, κόρη τού Ντιόγκο ντε Μεντόσα, προϊσταμένου τού Μοουράο και είχε τέκνα:

  • Ιωάννα 1521-1588, παντρεύτηκε τον Μπερναρντίνο ντε Καρντένας 3ο μαρκήσιο τού Έλχε.
  • Ιάκωβος 1523-1562, κληρικός.
  • Ευγενία 1525-1559, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο ντε Μέλο 2ο μαρκήσιο της Φερρέιρα.
  • Μαρία 1527-1586, ηγουμένη στη μονή των Πέντε Πληγών στη Βίλα Βισόσα.
  • Κωνσταντίνος 1528-1575, 7ος αντιβασιλιάς των Πορτογαλικών κτήσεων στην Ινδία, 9ος κυβερνήτης των νήσων τού Πράσινου Ακρωτηρίου.
  • Φουλγκένσιο 1529-1582, βοηθός ηγούμενος του Συλλόγου τού καθεδρικού στο Γκουιμαράες.
  • Τεοτόνιο 1530-1502, αρχιεπίσκοπος της Έβορα, επίσκοπος του Φες, μέλος της Συνέλευσης (Cortes) σε Τομάρ & Λισσαβώνα.
  • Βισένσια 1532-1603, ηγουμένη της μονής την Πέντε Πληγών στη Βίλα Βισόσα.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • ”Nobreza de Portugal e do Brasil” – Vol. II, page 442 to 445. Published by Zairol Lda., Lisbon 1989.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2020.
  2. p11435.htm#i114348. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.