Ιάκωβος της Μοραβίας

Ιωάννης
Βασιλιάς της Γερμανίας
Περίοδος	1 Οκτωβρίου 1410 - 18 Ιανουαρίου 1411
Προκάτοχος	Ρούπερτ της Γερμανίας
Διάδοχος	Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Δούκας του Λουξεμβούργου
Περίοδος	1388 - 18 Ιανουαρίου 1411
Προκάτοχος	Βεντσεσλάβος Δ΄ της Βοημίας
Διάδοχος	Ελισάβετ του Γκέρλιτς
Εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου
Περίοδος	1388 - 18 Ιανουαρίου 1411
Προκάτοχος	Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Διάδοχος	Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Μάργραβος της Μοραβίας
Περίοδος	12 Νοεμβρίου 1375 - 18 Ιανουαρίου 1411
Προκάτοχος	Ιωάννης Ερρίκος της Μοραβίας
Διάδοχος	Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Γέννηση	1351; Μπρνο, Μαργραβιάτο της Μοραβίας
Θάνατος	18 Ιανουαρίου 1411 (60 ετών); Μπρνο, Μαργραβιάτο της Μοραβίας
Σύζυγος	Ελισάβετ του Οπόλε; Αγνή του Οπόλε
Οίκος	Οίκος του Λουξεμβούργου
Πατέρας	Ιωάννης Ερρίκος της Μοραβίας
Μητέρα	Μαργαρίτα της Οπάβας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ιάκωβος της Μοραβίας (τσεχ.: Jošt Moravský, 1351 - 18 Ιανουαρίου 1411), μέλος του Οίκου του Λουξεμβούργου, ήταν μάργραβος της Μοραβίας από το 1375, δούκας του Λουξεμβούργου και εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου από το 1388 καθώς και εκλεγμένος βασιλιάς της Γερμανίας από το 1410 έως τον θάνατό του. Ήταν φιλόδοξος και εύστροφος και κατάφερε να κυριαρχήσει στις αντιπαραθέσεις του Οίκου του και στους αγώνες γύρω από τον θρόνο του.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιωάννη-Ερρίκου μαργράβου της Μοραβίας και της Μαργαρίτας των Πρεμυσλιδών, κόρης του Νικολάου Β΄ δούκα της Οπάβα (Τρόππαου). Ο πατέρας του ήταν μικρότερος αδελφός του Καρόλου Δ΄^[1] .

Το 1375 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε. Συχνά διαφωνούσε με τον μικρότερο αδελφό του Προκόπιο και τους επισκόπους του Ολομούκ. Το 1388 ο εξάδελφός του Βεντσεσλάβος Δ΄ της Γερμανίας & Βοημίας του έδωσε ως ενέχυρο το δουκάτο του Λουξεμβούργου. Το ίδιο έτος ο αδελφός του Βεντσεσλάου Δ΄, ο Σιγισμούνδος, που το προηγούμενο έτος είχε αναλάβει βασιλιάς της Ουγγαρίας και ήθελε να επικεντρωθεί σε αυτό, ενεχυρίασε το εκλεκτοράτο του Βρανδεμβούργου στον Ιάκωβο^[1].

Το 1394 ο Ιάκωβος ακολούθησε μία εξέγερση Βοημών ευγενών εναντίον του Βεντσεσλάου Δ΄, ο οποίος τον συνέλαβε στο κάστρο της Πράγας και τον μετέφερε στο Βίλτμπερκ, όπου τον κράτησε αιχμάλωτο. Οι δύο μικρότεροι αδελφοί του Βεντσεσλάου Δ΄, ο Σιγισμούνδος και ο Ιωάννης τον παρακίνησαν να ειρηνεύσει. Πράγματι έγινε ειρήνη, αλλά ο Ιάκωβος εκδιώχθηκε από τον Πράγα. Ο Σιγισμούνδος και ο Ιάκωβος συμφώνησαν αυτός που θα αποβιώσει πρώτος να κληρονομηθεί από τον άλλον, αλλά μετά διαφώνησαν. Ο Ιάκωβος συμφιλιώθηκε με τον Βεντσεσλάβο Δ΄.

Τον Βεντσέσλαο Δ΄ διαδέχθηκε ο Ρούπρεχτ των Βίττελσμπαχ, που απεβίωσε το 1410. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου για την ανάδειξη βασιλιά της Γερμανίας, από τους επτά εκλέκτορες οι 4 ψήφισαν τον Ιάκωβο και οι 3 τον Σιγισμούνδο. Ένας από τους εκλέκτορες, ο Βεντσέσλαος Δ΄ της Βοημίας, ψήφισε τον Ιάκωβο. Αυτός όμως απεβίωσε τρεις μήνες μετά, τον Ιανουάριο του 1411, ίσως δηλητηριασμένος. Έτσι έμεινε η θέση κενή για τον Σιγισμούνδο, που εκλέχθηκε βασιλιάς της Γερμανίας^[1] .

Τον διαδέχθηκαν τα εξαδέλφια του, ο Σιγισμούνδος στη Μοραβία, στο Βρανδεμβούργο και στη Γερμανία και η Ελισάβετ, κόρη του Ιωάννη στο Λουξεμβούργο.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Ελισάβετ των Πιαστ-Σιλεσίας-Τσέλτσε, κόρη του Βλαδισλάου Β΄ δούκα του Οπόλε, Βιέλουν, Ντόμπσυν και παλατινού κόμη της Ουγγαρίας & Πολωνίας. Το 1370 απεβίωσε η Ελισάβετ.

Το 1374 ο Ιάκωβος έκανε δεύτερο γάμο με την Αγνή των Πιαστ-Σιλεσίας-Στσέλτσε, κόρη του Μπόλκο Β΄ δούκα του Οπόλε. Η Αγνή ήταν αδελφή του Βλαδισλάου Β΄. Δεν απέκτησε απογόνους από τους γάμους του^[1].

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Krzenck, Thomas (2013). «Ein Mann will nach oben [A man wants to rise to power]» (στα German). Damals 45 (8): 72–77.

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Jobst". Encyclopædia Britannica. 15 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 427.
Štěpán, Václav (2002). Moravsky markrabě Jošt (1354-1411). Matice moravská (in Czech) p. 823. ISBN 80-86488-05-5
Štěpán, Václav (2000). Margrave Jobst - his personality and relationship with the other members of the Luxembourg family, in:Moravští Lucemburkové 1315-1411. Brno municipal museum (in Czech - short abstract English) pp. 73–145. ISBN 80-901969-7-7

[Damals-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Krzenck, Thomas (2013). «Ein Mann will nach oben [A man wants to rise to power]» (στα German). Damals 45 (8): 72–77.

[1]