Ηλίας Υφαντής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|18|04|2024}}
Ηλίας Υφαντής
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης18 Ιουλίου 1936
Τόπος γέννησηςΠειραιά, Ελλάδα
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1953-1964Ολυμπιακός Πειραιώς315(244)
1964-1965Εθνικός Πειραιώς18(1)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1957-1960Ελλάδα7(2)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ηλίας Υφαντής (Πειραιάς, 18 Ιουλίου 1936 - ) είναι παλαίμαχος διεθνής Έλληνας ποδοσφαιριστής και βασικό στέλεχος του Ολυμπιακού Πειραιώς κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στις 18 Ιουλίου του 1936,[1] στη λαϊκή συνοικία Αγία Σοφία, όπου ο πατέρας του, ο Κώστας Υφαντής, είχε έρθει από τα Βαρδούσια (Άνω Μουσουνίτσα) από όπου ήταν η καταγωγή του. Σε ηλικία 17 ετών εντάχθηκε στον τοπικό Ολυμπιακό. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα το 1953.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίθηκε στη θέση του κυνηγού και πέτυχε στην καριέρα του 244 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις. Στην Α΄Εθνική αγωνίστηκε σε 135 αγώνες και σημείωσε 83 γκολ, είχε επίσης 30 συμμετοχές σε διεθνείς αγώνες και επέτυχε 14 γκολ, 25 συμμετοχές στο κύπελλο Ελλάδος με 18 γκολ, 2 συμμετοχές σε ευρωπαϊκά κύπελλα που επέτυχε 2 γκολ, 53 συμμετοχές στο πρωτάθλημα Πειραιά που σημείωσε 60 γκολ, και 70 συμμετοχές σε φιλικούς αγώνες με 67 γκολ,[2] ενώ ήταν ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που πέτυχε το πρώτο ελληνικό γκολ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης στις 13 Σεπτεμβρίου 1959 εναντίον της Μίλαν στο Στάδιο Καραϊσκάκη (2-2) σκοράροντας στον ιστορικό πρώτο αγώνα του Ολυμπιακού, αλλά και ελληνικής ομάδας γενικότερα, σε ευρωπαϊκή διοργάνωση εναντίον της Μίλαν.

Για το Πρωτάθλημα σημείωσε τρεις φορές χατ τρικ. Αναδείχτηκε έξι (6) φορές πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού (1955-1960). Στις πέντε (5) συμμετοχές του σε τελικούς Κυπέλλου έκανε τέσσερις (4) φορές τον γύρο του θριάμβου. Ο Ηλίας Υφαντής είχε τρέξιμο "ελαφιού" & μόνο με σκληρά φάουλ μπορούσες να τον σταματήσεις.

Τραυματισμός και μετέπειτα καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μοιραία στιγμή στην σταδιοδρομία του Ηλία Υφαντή ήρθε το απόγευμα της 26ης Μαρτίου 1961, σε ηλικία μόλις 25 ετών πάνω στο απόγειο της καριέρας του με τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Στο 55’ λεπτό του αγώνα με τον Εθνικό στο Καραϊσκάκη (2-0), ο Τσερεγκώφ των «κυανολεύκων» έκανε ένα βίαιο μαρκάρισμα στον άσο του Ολυμπιακού, ο οποίος έπεσε κάτω σφαδάζοντας από τους πόνους. Όλοι κατάλαβαν ότι η ζημιά ήταν μεγάλη, μια και οι γιατροί της ομάδας δεν μπορούσαν με τίποτα να τον συνεφέρουν και χρειάστηκε να κληθεί ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στην κλινική του Πειραιά «Άγιοι Θεόδωροι». Η διάγνωση, θα προκαλούσε σοκ ακόμα και σήμερα που η αθλητιατρική έχει κάνει άλματα προόδου. Διαγνώστηκε με κάταγμα κνήμης-περόνης.

Χρειάστηκαν οκτώ μήνες για να λάβει μέρος σε ένα φιλικό αγώνα με την Προοδευτική στις 29 Νοεμβρίου 1961, όπου σημείωσε και το μοναδικό γκολ των «ερυθρολεύκων» σε εκείνη την αναμέτρηση. Για να αγωνιστεί σε επίσημο ματς απαιτήθηκε περίπου ένας χρόνος.

Στις 4 Φεβρουαρίου 1962 έκανε την επανεμφάνισή του με τον Ολυμπιακό κόντρα στον Πανελευσινιακό, πετυχαίνοντας μάλιστα ένα γκολ στη νίκη με 4-0. Συνέχισε να αποδίδει αρκετά καλά και στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια, σκοράροντας άλλες τρεις φορές, όμως κάθε φορά τα πόδια του πρήζονταν και έβγαζε τα ενενηντάλεπτα (τότε δεν επιτρέπονταν και οι αλλαγές) με αφόρητους πόνους.

Έμεινε εκτός για το υπόλοιπο της χρονιάς, αλλά και την επομένη δεν είδε βελτίωση. Κατάφερε να παίξει μόλις σε τρεις αγώνες, ένας εκ των οποίων και αυτός με την Προοδευτική (5-2) στις 10 Μαρτίου 1963, όπου άνοιξε το σκορ. Πιο ελπιδοφόρα ξεκίνησε η επόμενη σεζόν, μια και ήταν βασικός και σκόρερ ενός τέρματος στο 3-0 επί της Δόξας στην πρεμιέρα της 14ης Σεπτεμβρίου 1963. Αυτό αποδείχθηκε και το τελευταίο του γκολ με τον Ολυμπιακό, μια και τα προβλήματα δεν τον άφηναν σε ησυχία. Στα δυόμισι χρόνια της ταλαιπωρίας του, άλλωστε, είχε πια καθιερωθεί ο Γιώργος Σιδέρης ως ο απόλυτος διάδοχός του στην ομάδα του θρύλου.

Τα τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του ‘64, ο Ηλίας Υφαντής πήρε μεταγραφή στον Εθνικό. Ως στέλεχος πλέον του συμπολίτη Εθνικού συμμετείχε για μία αγωνιστική περίοδο,[3] με την ελπίδα να πάρει παιχνίδια και να επανέλθει στην παλιά του φόρμα. Δεν μπήκε, όμως, ποτέ στο κλίμα του δεύτερου «μεγάλου» του Πειραιά. Άλλος κόσμος, άλλες συνθήκες, διαφορετική νοοτροπία. Ούτε ο ίδιος, βέβαια, ένιωθε πολύ καλά αγωνιστικά, γι’ αυτό στο φινάλε της σεζόν (στην οποία κατέγραψε στο ενεργητικό του 18 συμμετοχές και ένα γκολ) αποφάσισε να δώσει οριστικό τέλος στην καριέρα του. Εκείνες τις μέρες του καλοκαιριού του ‘65 έκλεινε τα 29 του χρόνια. Στην ουσία ενεργά ξέχωρα από τους τραυματισμούς του συμμετείχε ενεργά για εννιάμισι έτος, φθάνοντας τα 244 γκολ σε σύνολο 355 συμμετοχών σε όλες τις διοργανώσεις.

Στην εθνική ανδρών συμμετείχε για πρώτη φορά το 1957 και σε 7 συνολικά αγώνες σημείωσε 2 τέρματα.

Το 1968 ανέλαβε προπονητής στην πρώτη επίσημη ακαδημία του Ολυμπιακού Πειραιώς στα τμήματα υποδομών και έφερε άμεσα απτά αποτελέσματα φέρνοντας στον σύλλογο δυο σερί πανελλήνια πρωταθλήματα στο εφηβικό τμήμα ποδοσφαίρου 1968-69, 1969-70.

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Οι Μεγάλοι του ποδοσφαίρου μας, Ηλίας Υφαντής, Μια ζωή αφιερωμένη στο ποδόσφαιρο, Οι φίλοι του γηπέδου, Αθήνα 1957, σελ. 5
  2. ↑ Στάθης Αρβανίτης, Η Ιστορία του Ολυμπιακού με πλήρη στοιχεία 1925-2000 - 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000: "Ηλίας Υφαντής, Παίκτες του Ολυμπιακού με περισσότερες από 200 συμμετοχές σε παιχνίδια (68 Αθάνατοι), Οι 21 Αθάνατοι σκόρερς του Ολυμπιακού (Περισσότερα από 100 γκολ)", σελ. 35, 37
  3. ↑ Το έπος της Α΄ Εθνικής, Γιώργος Παγιωτέλης, περιοδ. Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ τχ. 12 (Δεκ 1994), σελ. 44

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • H Ιστορία του Ολυμπιακού, Έκδοση Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996, Ηλίας Υφαντής, Η Ένδοξη Ιστορία του Θρύλου, 71 Χρόνια Ολυμπιακός, Τόμος 1ος, 1925-1971.
  • H Ιστορία του Ολυμπιακού, Έκδοση Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996, Ηλίας Υφαντής, Η Ένδοξη Ιστορία του Θρύλου, 71 Χρόνια Ολυμπιακός, Τόμος 2ος, 1972-2000.
  • Θρύλος πορεία μέσα στο χρόνο, Έκδοσεις Ηλιοτρόπιο, Αθήνα 1997
  • Χρυσός θρύλος, Η Ένδοξη Ιστορία του Ολυμπιακού • 1925-1997, 72 Χρόνια Δόξας, Ηλίας Λέκκας, Εκδόσεις Art Press, Αθήνα 1997
  • Η Ιστορία του Ολυμπιακού με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Στάθης Αρβανίτης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1
  • Εθνική Ελλάδος πορεία μέσα στο χρόνο, Εκδόσεις Παπαζήση Αθήνα 2001
  • Ολυμπιακός ένα Αρχείο μια Ιστορία Β. Καρδάσης, Μίλητος 1997
  • Οι θρυλικές εποχές 1953-1959 1996-2003 οι πρωταγωνιστές, Έκδοση Ελληνικά γράμματα Αθήνα 2003 ISBN 960-406-582-3
  • "Αλμανάκ" Περιοδικό Εικόνες, 1991
  • Ηλίας Υφαντής: Το καλύτερο γκολ της ζωής μου...
π • σ • ε Κορυφαίοι σκόρερ Κυπέλλου Ελλάδας
π • σ • ε Ολυμπιακός Σ. Φ. Π. – Προπονητές ποδοσφαίρου
(υ) = υπηρεσιακός προπονητής
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ηλίας_Υφαντής&oldid=10226258"