Η Γκουφοταινία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Γκουφοταινία
A Goofy Movie
Ελληνικό εξώφυλλο DVD
ΣκηνοθεσίαΚέβιν Λίμα
ΠαραγωγήΝταν Ράουντς
ΣενάριοΤζιμν Μαγκόν
Κρις Μάθισον
Μπράιαν Πιμένταλ
ΙστορίαΤζιμν Μαγκόν
Ηθοποιοί φωνήςΤζέισον Μαρσντεν
Μπιλ Φάρμερ
Ρομπ Πόλσεν
Τζιμ Κάμινγκς
Κέλι Μάρτιν
Πόλι Σορ
Γουάλας Σιον
Φρανκ Γουέλκερ
Τζένα βον Όι
Τέβιν Κάμπελ
Πατ Μπάτραμ
Άρον Λορ
ΜουσικήΚάρτερ Μπέργουελ
Ντον Ντέιβις
ΜοντάζΓκρέκορι Πέρλερ
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Pictures
DisneyToon Studios
ΔιανομήWalt Disney Studios Motion Pictures
Πρώτη προβολή7 Απριλίου 1995[1]
Διάρκεια78 λεπτά
ΠροέλευσηΗΠΑ, Γαλλία
Αυστραλία, Καναδάς
ΓλώσσαΑγγλικά
Ακαθάριστα έσοδα$35.3 εκατομμύρια[2]
ΈπεταιΗ νέα Γκουφοταινία

Η Γκουφοταινία (αγγλικάA Goofy Movie) είναι μια Αμερικανική ταινία μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων του 1995 σε παραγωγή των DisneyToon Studios και Walt Disney Pictures. Κυκλοφόρησε στις αίθουσες στις 7 Απριλίου 1995. Η ταινία περιέχει χαρακτήρες από την τηλεοπτική σειρά Goof Troop του προγράμματος The Disney Afternoon. Η ίδια η ταινία λειτουργεί ως συνέχεια της σειράς. Ο Κέβιν Λίμα τη σκηνοθέτησε και η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη σχέση πατέρα-γιου, του Γκούφυ και του γιου του, Μαξ, καθώς ο Γκούφυ πιστεύει ότι χάνει τον γιο του. Η ταινία αφιερώθηκε στον Πατ Μπάτραμ, ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Μια συνέχεια με τον τίτλο Η νέα Γκουφοταινία κυκλοφόρησε απευθείας σε βίντεο το 2000.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκούφυ είναι ένας πατέρας που μεγαλώνει μόνος του τον έφηβο γιο του, Μαξ, στην πόλη Σπούνερβιλ του Οχάιο, αλλά η σχέση τους είναι τεταμένη. Την τελευταία μέρα του σχολείου πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, ο Μαξ και οι καλύτεροι φίλοι του, Πι-Τζέι και Ρόμπερτ «Μπόμπι» Ζιμέρσκι, εισβάλουν στη σκηνή του αμφιθεάτρου στη μέση της ομιλίας του διευθυντή Μαζούρ, παρουσιάζοντας μια μικρή συναυλία, με τον Μαξ τραγουδά και χορεύει ενώ είναι ντυμένος σαν τον ποπ τραγουδιστή Πάουερλαϊν. Αν και η παράσταση κάνει τον Μαξ δημοφιλή στο σχολείο και εντυπωσιάζει τη Ρωξάνη, με την οποία ο Μαξ είναι ερωτευμένος, στέλνει τους τρεις φίλους στο γραφείο του διευθυντή. Η Ρωξάνη μιλά με τον Μαξ και συμφωνεί να πάει μαζί του στο πάρτι όπου θα μεταδοθεί ζωντανά η συναυλία του Πάουερλαϊν από το Λος Άντζελες. Ωστόσο, ο Μαζούρ μεταφέρει τα γεγονότα στον Γκούφυ με υπερβολή και τον προειδοποιεί ότι αν δεν κάνει κάτι για να τον φέρει στο σωστό δρόμο, ο Μαξ μπορεί να οδηγηθεί μια μέρα στη θανατική ποινή.

Ο Γκούφυ, για να σώσει τον Μαξ, αποφασίζει να πάει διακοπές μαζί του για ψάρεμα στη λίμνη Ντέστινι, στο Αϊντάχο, ακολουθώντας τον δρόμο που έκανε εκείνος με τον πατέρα του πριν χρόνια με το αυτοκίνητο, αγνοώντας τα σχέδια του Μαξ με τη Ρωξάνη. Πριν φύγουν, ο Μαξ σταματά στο σπίτι της Ρωξάνης για να ακυρώσει το ραντεβού τους, αλλά όταν η Ρωξάνη του λέει ότι θα βρει κάποιον άλλο για να πάει στο πάρτυ, ο Μαξ επινοεί μια ιστορία ότι ο πατέρας του γνωρίζει τον Πάουερλαϊν και της λέει ότι ο λόγος που δεν μπορεί να είναι στο πάρτι είναι επειδή θα πάει στη συναυλία και θα ανέβει στη σκηνή μαζί του για το τελευταίο τραγούδι.

Παρά τις αντιρρήσεις του γιου του, ο Γκούφυ σχεδιάζει το δικό του ταξίδι, με καταστροφικά αποτελέσματα, μιας και τίποτα δεν δείχνει να μπορεί να φτιάξει τη διάθεση του Μαξ. Όταν ο Μαξ νιώθει να γελοιοποιείται κατά τη διάρκεια μιας παράστασης σε ένα πάρκο διασκέδασης με πόσουμ, λέει στον Γκούφυ ότι θέλει να φύγει μακριά του πληγώνοντας τα αισθήματα του. Ενώ κατασκηνώνουν στην εξοχή, ο Πητ και ο Πι-Τζέι καταφτάνουν και κάνουν παρέα όλοι μαζί. Ακολουθώντας τη συμβουλή του Πητ να κρατήσει τον Μαξ υπό τον έλεγχό του, ο Γκούφυ πηγαίνει τον Μαξ στην κοντινή λίμνη για μάθημα ψαρέματος και του δείχνει την «Τέλεια Φάση», μια οικογενειακή τεχνική. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να τραβήξει τον Πλατυπόδη στην κατασκήνωση και ενώ ο Πητ με τον Πι-Τζέι το σκάνε για να γλιτώσουν, ο Γκούφυ και ο Μαξ μένουν πίσω περνώντας το βράδυ κλειδωμένοι στο αυτοκίνητο με τον Πλατυπόδη απ'έξω. Κατά τη διάρκεια της νύχτας και ενώ ο Γκούφυ κοιμάται, ο Μαξ αλλάζει την πορεία στο χάρτη προς το Λος Άντζελες, όπου θα γίνει η συναυλία του Πάουερλαϊν.

Το επόμενο πρωί, ο Γκούφυ δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Μαξ, αποφασίζει να τον κάνει τον πλοηγό τους για το υπόλοιπο ταξίδι. Οι δυο τους επισκέπτονται πολλές τοποθεσίες που ικανοποιούν και τους δύο αυτή τη φορά, ενώ συναντιούνται ξανά με τον Πητ και τον Πι-Τζέι σε ένα πανδοχείο. Ο Μαξ εκμυστηρεύεται στον Πι-Τζέι ότι άλλαξε τον χάρτη, κάτι το οποίο ακούει ο Πητ. Ο Πητ λέει στον Γκούφυ ότι ο Μαξ τον ξεγέλασε και πηγαίνει προς το Λος Άντζελες και όχι στο Αϊντάχο. Αν και ο Γκούφυ δεν θέλει να τον πιστέψει, ελέγχει τον χάρτη και βλέπει ότι ο Πητ δεν του είπε ψέματα. Την επόμενη μέρα, όταν ο Γκούφυ και ο Μαξ φτάνουν στη διασταύρωση μεταξύ Αϊντάχο και Καλιφόρνιας, ο Μαξ επιλέγει το Λος Άντζελες κάνοντας τον Γκούφυ να σταματήσει το αυτοκίνητο και να κατέβει θυμωμένος. Ο Μαξ προσπαθεί να εξηγήσει και να απολογηθεί, αλλά το αυτοκίνητο φεύγει μόνο του στην κατηφόρα, γιατί ο Γκούφυ δεν έβαλε χειρόφρενο. Ο Γκούφυ και ο Μαξ το κυνηγούν καταλήγοντας στο ποτάμι. Ο Γκούφυ λέει στον Μαξ ότι όσο και να μεγαλώσει, θα είναι πάντα ο γιος του και οι δυο τους συμφιλιώνονται με τον Μαξ να λέει τα πάντα στον Γκούφυ για τη Ρωξάνη και το ψέμα που της είπε. Όταν ο Γκούφυ μαθαίνει για την υπόσχεση του Μαξ και τη συναυλία, αποφασίζει να πάνε στο Λος Άντζελες για να εκπληρώσει ο Μαξ την υπόσχεση που έδωσε.

Πατέρας και γιος φτάνουν στο Λος Άντζελες και στη συναυλία του Πάουερλαϊν, όπου καταφέρνουν να ανέβουν στη σκηνή μαζί του, όπως υποσχέθηκε ο Μαξ στη Ρωξάνη. Η Ρωξάνη, ο Πητ, ο Πι-Τζέι και όλο το σχολείο, τους βλέπει στην τηλεόραση. Αργότερα, με το που ο Γκούφυ και ο Μαξ επιστρέφουν σπίτι, κάνουν στάση στο σπίτι της Ρωξάνης. Ο Μαξ λέει την αλήθεια στη Ρωξάνη και ότι το έκανε για να την εντυπωσιάσει, αλλά η Ρωξάνη του λέει ότι της άρεσε από την πρώτη στιγμή που τον άκουσε να γελάει και έτσι αρχίζει η σχέση τους. Ο Γκούφυ περιμένει τον Μαξ δίπλα στο αμάξι, το οποίο μετά από όλη την ταλαιπωρία που υπέστη στο ταξίδι, ξαφνικά εκρύγνειται, εκσφενδονίζοντας τον Γκούφυ στην οροφή του κατωφλιού του σπιτιού της Ρωξάνης, όπου ο Μαξ τον συστήνει στη Ρωξάνη.

Ηθοποιοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελληνική μεταγλώττιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκουφοταινία ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κέβιν Λίμα, ο οποίος σκηνοθέτησε στη συνέχεια ταινίες όπως ο Ταρζάν και Η Μαγεμένη.[3] Το 1995, ο Λίμα είπε ότι «Αντί να παρουσιάσουμε τον Γκούφυ μονοδιάστατο όπως γινόταν στο παρελθόν, θέλαμε να του δώσουμε μια συναισθηματική πλευρά η οποία θα πρόσθετε στην ιστορία. Θέλαμε οι θεατές να δουν τα συναισθήματά του και όχι μόνο τις γελοιότητές του.»[4]

Οι βασικοί χαρακτήρες της ταινίας, ειδικά ο Γκούφυ, ο Μαξ, ο Πητ και ο Πι-Τζέι, είναι βασισμένοι στην τηλεοπτική σειρά Goof Troop, αν και λίγο μεγαλύτεροι. Στην ταινία, ο Μαξ και ο Πι-Τζέι πηγαίνουν στο λύκειο και όχι στο γυμνάσιο, όπως στη σειρά. Ωστόσο, άλλοι χαρακτήρες που καθιερώθηκαν στη σειρά όπως η σύζυγος του Πητ, Πεγκ, η κόρη τους, Πίστολ, και τα κατοικίδιά τους Βαφλς και Τσέινσο, δεν εμφανίζονται στην ταινία. Ο Γκούφυ και ο Πητ διατηρούν την κλασική τους εικόνα από τα καρτούν των '40s σε αντίθεση με την εμφάνιση που είχαν στη σειρά από τα καρτούν των '50s.

Αν και βασισμένη πάνω στην τηλεοπτική σειρά της Disney, η Γκουφοταινία ήταν συνπαραγωγή των Walt Disney Animation Studios, DisneyToon Studios, τα στούντιο της Disney στη Γαλλία και στην Αυστραλία. Η προ-παραγωγή ξεκίνησε στα μέσα του 1993 και έγινε στο βασικό στούντιο WDFA στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια. Η εικονογράφηση έγινε στα στούντιο του Παρισιού στη Γαλλία, υπό την επίβλεψη των Πολ και Γκαέταν Μπρίζι, με επιπλέον σκηνές να εικονογραφούνται στα στούντιο του Σίδνεϊ στην Αυστραλία υπό τη σκηνοθεσία του Στηβ Μουρ και την επιμέλεια να γίνεται στο βασικό στούντιο πίσω στο Μπέρμπανκ.[5][6] Επιπλέον επιμέλεια και εικονογράφηση έγινε στα στούντιο του Φοίνιξ στον Καναδά και η ψηφιακή προσθήκη μελανιού και χρώματος στο στούντιο Pixibox στη Γαλλία.[7]

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη μουσική της Γκουφοταινίας συνέθεσαν οι Κάρτερ Μπούργουελ και Ντον Ντέιβις.[8] Ο Μπόμπι Μπράουν ήταν η αρχική επιλογή για τον Πάουερλαϊν και είχε ηχογραφήσει κάποια τραγούδια, αλλά τελικά κόπηκε η συμμετοχή του λόγω προβλημάτων που είχε με τα ναρκωτικά. Μερικά από τα τραγούδια που ηχογράφησε ο Μπράουν ανανεώθηκαν και προστέθηκαν αργότερα στο δίσκο του, Forever. Τα τραγούδια «I 2 I» και «Stand Out» ερμηνεύτηκαν από τον τραγουδιστή της R&B Τέβιν Κάμπελ. Το soundtrack κυκλοφόρησε από τη Walt Disney Records στις 18 Μαρτίου 1995.[9] Ο Μίτσελ Μούσo ερμήνευσε το τραγούδι «Stand Out» για το άλμπουμ DisneyMania7, το οποίο κυκλοφόρησε στις 9 Μαρτίου 2010.[10]

Λίστα κομματιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξώφυλλο soundtrack
Αρ. TίτλοςΤραγουδιστές Διάρκεια
1. "I 2 I"  Τέβιν Κάμπελ & Ρόζι Γκάινς 4:37
2. "After Today"  Άρον Λοχρ & Χορωδία 2:21
3. "Stand Out"  Τέβιν Καμπέλ 3:00
4. "On the Open Road"  Μπιλ Φάρμερ, Άρον Λοχρ & Χορωδία 3:01
5. "Lester's Possum Park"  Κέβιν Κουίν & Χορωδία 1:25
6. "Nobody Else But You"  Μπιλ Φάρμερ & Άρον Λοχρ 2:35
7. "Stayin' Alive"  Bee Gees 3:23
8. "High Hopes"  Ρικ Λόγκαν 2:40
9. "Ride of the Valkyries"  Ρίτσαρντ Γουάγκνερ 1:21
10. "Opening Fanfare / Max's Dream / Transformation"  ορχηστρικό 1:25
11. "Deep Sludge"  ορχηστρικό 2:35
12. "Bigfoot"  ορχηστρικό 1:50
13. "Hi Dad Soup"  ορχηστρικό 2:04
14. "Runaway Car"  ορχηστρικό 2:14
15. "Junction"  ορχηστρικό 1:32
16. "The Waterfall! / The Truth"  ορχηστρικό 2:17
Συν. διάρκεια:
38:20

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκουφοταινία είχε αρχικά προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις αίθουσες τον Νοέμβριο του 1994,[11] αλλά η παραγωγή καθυστέρησε με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει το 1995, ενώ Ο Βασιλιάς των Λιονταριών επανεκδόθηκε για να καλύψει την απουσία της νέας ταινίας.[12] Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις 5 Απριλίου 1995 στο AMC Pleasure Island στη Lake Buena Vista, και το παρών έδωσαν ο σκηνοθέτης Κέβιν Λίμα και οι ηθοποιοί Μπιλ Φάρμερ και Τζένα βον Όι. Στις 7 του μήνα, δύο μέρες μετά την πρεμιέρα, η ταινία κυκλοφόρησε ευρέως.[13]

Η ταινία κυκλοφόρησε πρώτη φορά σε VHS στις 6 Σεπτεμβρίου 1995. Στο Ηνωμένο Βασίλειο κυκλοφόρησε στις αίθουσες, διαδεχόμενη την μικρού μήκους ταινία του Μίκυ Μάους, Runaway Brain, στις 18 Οκτωβρίου 1996 και σε VHS το 1997. Επανεκδόθηκε στις 20 Ιουνίου 2000, μαζί με μια έκδοση σε DVD ως μέρος της συλλογής της «Τα Χρυσά Κλασικά της Disney».

Όταν η ταινία έκανε πρεμιέρα στο κανάλι Toon Disney HD στις 2 Ιουνίου 2008 και στο κανάλι Disney Channel HD στις 10 Ιουνίου 2008, ήταν στη συνηθισμένη αναλογική μορφή και όχι σε υψηλής ευκρίνειας μορφή.

Αποκαλύφθηκε μέσω του DVD της τηλεοπτικής σειράς Mickey Mouse Clubhouse, ότι η ταινία, μαζί με τη συνέχειά της, θα επανεκδίδονταν ως πακέτο δύο ταινιών, ωστόσο τα DVD τέθηκαν σε αναμονή.

Η Γκουφοταινία είναι διαθέσιμη για ενοικίαση στην ιστοσελίδα Amazon.com και είναι επίσης διαθέσιμη σε όλες τις Αγγλόφωνες χώρες στα iTunes.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, η Γκουφοταινία σημειώνει ποσοστό 53% θετικών κριτικών με μέσο όρο σκορ 5.6/10, βασισμένο σε 15 κριτικές.[14]

Ο Τοντ ΜακΚάρθι από το περιοδικό Variety, επέκρινε τη μουσική της ταινίας αποκαλώντας τα έξι τραγούδια που εμπεριέχονται σε αυτήν «αδιάφορα». Ένιωσε επίσης ότι η προσωπικότητα του Γκούφυ, ενώ είναι αρκετά ευχάριστη για στήριξη, αποδείχτηκε λίγο υπερβολική και ότι «για οποιονδήποτε λογικό απολογισμό, είναι ευδιάκριτα αυταρχικός και εγωιστής, και απορρίπτει όποια επιλογή προσφέρεται από το γιο του». Επαίνεσαι όμως τα τεχνικά στοιχεία της ταινίας, λέγοντας ότι είναι «ευκρινή και καθαρά».[5] Ο Λούις Μπλακ από την εφημερίδα The Austin Chronicle, κλείνει την κριτική του λέγοντας ότι η ταινία ήταν «ήπια, όχι πολύ διασκεδαστική και ίσα που τα έφτανε το μήκος ενός τηλεοπτικού καρτούν, αλλά είναι τραβηγμένο για να φτάσει το μήκος μιας ταινίας».[4]

Οι Σίσκελ και Ίμπερτ, και οι δύο ενέκριναν την ταινία, επαινώντας τον συνδυασμό των χρωμάτων και τη «γλυκιά» ιστορία πατέρα-γιου.[εκκρεμεί παραπομπή] Ο Ίμπερτ στη δική του κριτική, βαθμολόγησε την ταινία με τρία αστέρια.[15]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκουφοταινία θεωρήθηκε σχετική επιτυχία για την Disney, ανοίγοντας σε 2,159 αίθουσες στο #2 του box office με έσοδα $6,129,557 - δεν βρέθηκε στην κορυφή λόγω της επιτυχημένης ταινίας του Γουίλ Σμιθ, Τα Κακά Παιδιά, η οποία βγήκε στις αίθουσες το ίδιο Σαββατοκυρίακο και έκανε έσοδα $15,523,358.[16] Τελικώς, η Γουφοταινία έκανε συνολικά έσοδα στις Ηνωμένες Πολιτείες $35,348,597, τερματίζοντας στην 51η θέση των ταινιών με τα περισσότερα έσοδα για το 1995.[2]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ήταν υποψήφια ως «Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων» στις κατηγορίες παραγωγής και στις ανεξάρτητες κατηγορίες «Καλύτερος Σχεδιασμός Παραγωγής», «Καλύτερο Σενάριο», «Καλύτερη Μουσική» και «Καλύτερη Εικονογράφηση» στα 23α Βραβεία Annie.[17]

Συνέχεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια συνέχεια της ταινίας κυκλοφόρησε το 2000 με τον τίτλο Η νέα Γκουφοταινία. Η συνέχεια διαδραματίζεται περίπου τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη ταινία, και επικεντρώνεται στην πρώτη χρονιά του Μαξ στο κολέγιο. Οι χαρακτήρες που επιστρέφουν για τη συνέχεια είναι ο Γκούφυ, ο Μαξ, ο Πι-Τζέι, ο Πητ και ο Μπόμπι. Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι η Ρωξάνη, το ερωτικό ενδιαφέρον του Μαξ στην πρώτη ταινία, απουσιάζει από τη συνέχεια και δεν γίνεται ούτε μία αναφορά σε αυτήν. Η Ρωξάνη εμφανίστηκε ωστόσο στην τηλεοπτική σειρά House of Mouse (επεισόδιο «Max's Embarrassing Date»), όπου τη φωνή της τη χαρίζει η Γκρέι ΝτεΛίσλε και όχι η Κέλι Μάρτιν.

Reunion[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 14 Αυγούστου 2015, με αφορμή τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία της ταινίας, έγινε ένα reunion στο Anaheim Convention Center στο Άναχαϊμ της Καλιφόρνια.[18] Οι συντελεστές που βρέθηκαν εκεί ήταν οι Μπιλ Φάρμερ, Τζέισον Μάρσντεν, Τζιμ Κάμινγκς, Ρομπ Πόλσεν, Τζένα βον Όι και ο παραγωγός Ντον Χαν. Οι Γουάλας Σιον, Πόλι Σιορ και ο σκηνοθέτης Κέβιν Λίμα, έστειλαν μηνύματα μέσω βίντεο.[18] Το πάνελ περιελάμβανε επίσης και μουσικές παραστάσεις από τους Φάρμερ, Μάρσντεν και Τέβιν Κάμπελ.[18][19]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Detail view of Movies Page». afi. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  2. 2,0 2,1 «A GOOFY MOVIE». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  3. «Drawn to Directing». Backstage East (ACNielsen) 48 (47): 9. 22 Νοεμβρίου 2007. 
  4. 4,0 4,1 Black, Louis (7 Απριλίου 1995). «A Goofy Movie». The Austin Chronicle. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  5. 5,0 5,1 McCarthy, Todd (7 Απριλίου 1995). «A Goofy Movie». Variety. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  6. Hahn, Don (Director) (2010). Waking Sleeping Beauty (Documentary film). Burbank, CA: Stone Circle Pictures/Walt Disney Studios Motion Pictures.
  7. Lima, Kevin (Director) (1995). Closing credits for A Goofy Movie (Animated film). Burbank, CA: Walt Disney Pictures.
  8. «A Goofy Movie > Credits». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  9. «A Goofy Movie Soundtrack». SoundtrackNet. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  10. «DisneyMania7». Amazon.com. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  11. Calendar Of Feature Releases". The Film Journal. January 1, 1994.
  12. Miller, Aimee (13 Αυγούστου 1994). «The 'Lion' Sleeps This Fall». The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1994/08/13/the-lion-sleeps-this-fall/873bb279-cff3-4f8c-9462-c179a10d08ff/. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  13. Spitz, Tom (April 6, 1995). "'Goofy Movie' World Premiere". The Orlando Sentinel
  14. «A Goofy Movie (1995)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  15. Ebert, Rojer (7 Απριλίου 1995). «A Goofy movie». Robertebert.com. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2016. 
  16. «Bad Boys Box Office Returns». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  17. «Legacy: 23rd Annual Annie Award Nominees and Winners (1995)». Annie Awards. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2007. 
  18. 18,0 18,1 18,2 Inigo, Joey (17 Αυγούστου 2015). «Surprisingly awesome A GOOFY MOVIE panel brings nostalgic rewind to #D23EXPO». Mouse Info. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  19. «"Stand Out" with A Goofy Movie's 20th Anniversary». D23. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]