Ζωή Καρβωνοψίνα
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ζωή Καρβωνοψίνα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ος αιώνας Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 10ος αιώνας[1] Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λέων ΣΤ´ ο Σοφός |
| Τέκνα | Κωνσταντίνος Ζ΄ |
| Οικογένεια | Μακεδονική Δυναστεία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινή Αυτοκράτειρα (906–912) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ζωή Καρβωνοψίνα («η μαυρομάτα») ήταν Βυζαντινή αυτοκράτειρα.
Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η ερωμένη του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ΄, που την παντρεύτηκε το 906 μ.Χ., με την ελπίδα ότι θα του γεννήσει έναν νόμιμο γιο. Μέχρι τότε ήταν ήδη η μητέρα του μελλοντικού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄, αλλά ο γάμος κρίθηκε αντικανονικός από την εκκλησία και απαγορεύτηκε από τον Πατριάρχη Νικόλαο Μυστικό. Το ζευγάρι παντρεύτηκε ούτως ή άλλως και ο Νικόλαος καθαιρέθηκε. Όταν ο Λέων πέθανε το 912 μ.Χ. ο αδελφός του Αλέξανδρος, που τον διαδέχθηκε ως κυβερνήτης, επανέφερε τον Νικόλαο και έδιωξε την Ζωή από το παλάτι[2]. Όταν ο Αλέξανδρος πέθανε, ένα χρόνο αργότερα η Ζωή επέστρεψε, αλλά αναγκάστηκε από τον Πατριάρχη Νικόλαο να πάει σε μοναστήρι. Ο Νικόλαος σύντομα έγινε αντιδημοφιλής για παραχωρήσεις προς τους Βουλγάρους και η Ζωή τον ανέτρεψε το 914 μ.Χ. για να γίνει αυτοκράτειρα. Έχοντας υποστήριξη από τον αγαπημένο της, τον Λέοντα Φωκά, ανακάλεσε τις προηγούμενες παραχωρήσεις προς τον Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας και ανακάλεσε τον γάμο μεταξύ της κόρης του και του Κωνσταντίνου Ζ΄. Αυτό προκάλεσε πόλεμο με τη Βουλγαρία, με αποτέλεσμα μια σειρά από βαριές ήττες για το Βυζάντιο. Αυτές οι αποτυχίες, σε συνδυασμό με την ανάγκη μιας δυσμενούς συνθήκης για να εξασφαλίσει την υποστήριξη των Αράβων της Σικελίας στην θέση κάτω μια εξέγερση στην Ιταλία, αποδυνάμωσε τη θέση της, μέχρι το 919 μ.Χ, που ο ναύαρχος Ρωμανός Λεκαπηνός ήταν σε θέση να καταλάβει το θρόνο. Αναγκάστηκε να αποσυρθεί στη μονή της Αγίας Ευφημίας στο Πετρίον[3], όπου πέθανε σε άγνωστη ημερομηνία λίγο αργότερα[4]. Ωστόσο, σε άλλα μέτωπα η πολιτική της έφερε επιτυχίες για το Βυζάντιο: βυζαντινά στρατεύματα κατάφεραν, για παράδειγμα, να αποκαταστήσουν τον Ασώτιο Β΄ στον θρόνο της Αρμενίας[5].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Den Store Danske Encyklopædi» (Δανικά) 1994.
- ↑ https://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=44992706
- ↑ Γεδεών 1884, σελ. 13.
- ↑ https://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=44992706
- ↑ Τακιρτάκογλου, Κωνσταντίνος (2018). Η Αρμενία μεταξύ Βυζαντίου και Χαλιφάτου (885-929). Αθήνα. σελ. 275-285.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γεδεών, Μανουήλ (1884). Χρονικά του Πατριαρχικού Οίκου και του Ναού. Κωνσταντινούπολη: Πατριαρχικό Τυπογραφείο.
|