Ζουάβοι

Ζουάβοι στη διάρκεια του Πολέμου της Κριμαίας.

Με το όνομα Ζουάβοι ή Ζουάγοι ή Ζουάγα, κατά παραφθορά του ονόματος "Ζουάουα", αποκαλούνταν οι κάτοικοι της Ζουάγας, μιας ορεινής περιοχής μεταξύ Αλγερίας και της Τύνιδας που ουδέποτε υποτάχθηκαν στους Τούρκους (αντίστοιχα με τους Έλληνες Μανιάτες).

Όταν την περιοχή τους την κατέλαβαν οι Γάλλοι, θαυμάζοντας αυτούς θεώρησαν χρήσιμο να τους χρησιμοποιήσουν σε στρατιωτικές υπηρεσίες δημιουργώντας ειδικές μονάδες. Έτσι, το 1830 δημιουργήθηκαν οι πρώτοι λόχοι Ζουάβων. Το 1837 αποτελούσαν ήδη τρία τάγματα, τα οποία και συγκρότησαν το περίφημο σύνταγμα Ζουάβων, τη διοίκηση του οποίου ανέλαβε ο Λαμορισιέρ.

Όταν αργότερα δημιουργήθηκαν τα αλγερινά τάγματα των ακροβολιστών, τα λεγόμενα Τυρκό, οι επίλεκτοι αυτών στρατεύονταν στα τάγματα των Ζουάβων, ως καθαρά γαλλικά σώματα. Το 1852 υπήρχαν τρία συντάγματα Ζουάβων.
Το 1854 δημιουργήθηκε το τέταρτο σύνταγμα Ζουάβων το οποίο και ονομάστηκε «αυτοκρατορική φρουρά», η οποία συγκροτούταν από τους επιλέκτους των τριών προηγουμένων συνταγμάτων. Το σύνταγμα όμως αυτό είχε ατυχές τέλος, όταν αιχμαλωτίσθηκε στο Μετς κατά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο, οπότε και έπαψε να υφίσταται.

Τα τάγματα των Ζουάβων διακρίθηκαν σε πολλές εκστρατείες και ιδιαίτερα στη κατάκτηση της Αλγερίας, στην Κριμαία, στην Ιταλία και το Μεξικό κατά το 1870, καθώς και στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Με λόχους Ζουάβων συμπολέμησαν οι Έλληνες στην εκστρατεία της Κριμαίας που τους αποκαλούσαν "Ζουζού", κατά τη δημώδη γαλλική ονομασία τους.

• Εκτός των παραπάνω που συγκροτούσαν γαλλικές στρατιωτικές μονάδες, υπήρχαν και οι Παπικοί Ζουάβοι που συγκροτούσαν σύνταγμα το οποίο διαλύθηκε το 1871.

Πηγές

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.8ος, σελ.750.