Ερρίκος Ε΄, κόμης του Λουξεμβούργου
| Ερρίκος Ε΄ του Λουξεμβούργου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1217[1] |
| Θάνατος | 24 Δεκεμβρίου 1281[2] Μάιντς |
| Τόπος ταφής | Αββαείο της Κλαιρφονταίν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία[3] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα του Μπαρ (από 1240)[4][5] |
| Τέκνα | Ερρίκος ΣΤ΄ του Λουξεμβούργου Βάλεραν Α΄ του Λινύ Ισαβέλλα του Λουξεμβούργου Φιλίππη του Λουξεμβούργου Baudouin de Luxembourg[6] Henri bâtard de Luxembourg[7] |
| Γονείς | Βάλεραν Γ΄ του Λίμπουργκ και Ερμεσίνδη, κόμισσα του Λουξεμβούργου |
| Αδέλφια | Αικατερίνη του Λίμπουργκ Βάλεραν του Μόνσαου Ερρίκος Δ΄ του Λίμπουργκ Γεράρδος Α΄ του Ντυρμπουί Μαργαρίτα του Μπαρ[8] |
| Οικογένεια | Οίκος του Λίμπουργκ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | κόμης του Λουξεμβούργου (1247–1281) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ερρίκος Ε΄, ο Ξανθός ή ο Μέγας (1216 - 24 Δεκεμβρίου 1281) από τον Οίκο του Λίμπουργκ ήταν ιδρυτής του Οίκου του Λουξεμβούργου. Έγινε κόμης του Αρλόν (1226 - 1281), κύριος του Λινύ (1240 - 1281), κόμης του Λουξεμβούργου και του Λαρός (1247 - 1281) και Μαργράβος του Ναμύρ (1256 - 1264) ήταν τρίτος γιος και διάδοχος του Βάλεραν Γ΄ του Λίμπουργκ και της Ερμεσίνδης, κόρης και κληρονόμου του Ερρίκου Δ΄ δούκα του Λουξεμβούργου. [9] Με τον θάνατο του πατέρα του (1226) κληρονόμησε την κομητεία του Αρλόν. Ο Ερρίκος Ε΄ νυμφεύτηκε την Μαργαρίτα του Μπαρ (1240) κόρη του Ερρίκου Β' του Μπαρ και της Φιλίππης του Ντρε δισεγγονής του Λουδοβίκου του Παχύ. Σαν προίκα έλαβε την περιοχή του Λινί-αν-Μπαρ, αλλά υπό τον όρο να είναι υποτελής του κόμη του Μπαρ. [10]
Ο Ερρίκος έδωσε όρκο υποτέλειας στον Θεοβάλδο Β΄ της Ναβάρρας σαν κόμης της Καμπανίας. Ο κουνιάδος του Ερρίκου Θεοβάλδος Β' του Μπαρ εκμεταλλεύτηκε την σύγκρουση ανάμεσα στον Φρειδερίκο Γ' της Λωρραίνης και τους επισκόπους του Μετς, ο Ερρίκος έγινε οπαδός του δούκα και ο Θεοβάλδος του επισκόπου. Στην μάχη του Πρενί (14 Σεπτεμβρίου 1266) ο Ερρίκος Ε' συνελήφθη αιχμάλωτος.[11]. Την διαφορά έλυσε ως διαιτητής ο Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας της Γαλλίας (8 Σεπτεμβρίου 1268) : ο Ερρίκος Ε΄ ελευθερώθηκε και πήρε ξανά στην κατοχή του το Λινύ υπό τον όρο να είναι ξανά υποτελής του κόμη του Μπαρ. [12]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μητέρα του ήταν κόρη και κληρονόμος του Ερρίκου Δ΄ που είχε κυβερνήσει το Ναμύρ ως Ερρίκος Α΄. [13].
Ο πατέρας του απεβίωσε (1226) και τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος αδελφός του Ερρίκος Δ΄ του Λίμπουργκ στο Λίμπουργκ και ο Ερρίκος Ε΄ στο Αρλόν. Το 1240 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Μονμπελιάρ κυρία του Λινύ-αν-Μπαρρουά[13]. To Λινύ δόθηκε προίκα στη Μαργαρίτα με τον όρο να είναι φεουδαλικά υποτελές στον πατέρα της κόμη του Μπαρ.[13]. Ο Ερρίκος Ε΄ περιφρόνησε τον όρο και έγινε υποτελής του Θεοβάλδου Β΄ Μπλουά.
Στη διαμάχη του Φρειδερίκου Γ΄ της Λωρραίνης με τον επίσκοπο του Μετς ο Ερρίκος Ε΄ πήρε το μέρος του πρώτου ενώ ο αδελφός της Μαργαρίτας Θεοβάλδος Β΄ του Μπαρ του δεύτερου. Στην μάχη του Πρενύ (1266) ο Ερρίκος Ε΄ αιχμαλωτίστηκε[14], αλλά ελευθερώθηκε σε δύο χρόνια με τη μεσολάβηση του Λουδοβίκου του Αγιου με τον όρο να είναι υποτελής στους κόμητες του Μπαρ[15].
Το 1242 πέθανε ο δευτερότοκος αδελφός του Βάλεραν και στην συνέχεια η μητέρα του (1247) και την διαδέχθηκε στο Λουξεμβούργο. Η μητέρα του διεκδικούσε την Κομητεία του Ναμύρ που μετά τον θάνατο του πατέρα της περιήλθε στον Οίκο της Φλάνδρας. Το 1256 μαργράβος του Ναμύρ ήταν ο γιος της Γιολάντας της Φλάνδρας Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης, ο Ερρίκος Ε΄ κατέλαβε το Ναμύρ και έγινε μαρκήσιος (1256 - 1264). Ο Γκυ, κόμης της Φλάνδρας γιος της Μαργαρίτας της Φλάνδρας της εξαδέλφης του Βαλδουίνου Β΄ κατέλαβε το Ναμύρ. Τα δύο μέρη έκαναν ειρήνη και ο Γκυ νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα, κόρη του Ερρίκου Ε΄ και έγινε μαρκήσιος του Ναμύρ.
Ο Ερρίκος Ε΄ ακολούθησε τον Εδουάρδο Πλανταγενέτη στην Θ΄ Σταυροφορία [16], αφού έλαβε από τον πάπα 15.000 τορνέζια. Όταν οι Σταυροφόροι έκλεισαν ειρήνη με τον Μαμελούκο σουλτάνο επέστρεψε με τον εναπομείναντα στρατό[16].
Μαργράβος του Ναμύρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τον θάνατο της μητέρας του Ερμεζίνδης του Λουξεμβούργου, ο Ερρίκος Ε΄ κληρονόμησε τις περιοχές του Λουξεμβούργου και του Λαρός (1247). Το 1256 ο Ερρίκος κυρίευσε το Ναμύρ από τον τελευταίο Λατίνο Αυτοκράτορα Βαλδουίνο Β΄ και έγινε μάργραβος του Ναμύρ (1256 - 1264). Ο Βαλδουίνος Β΄ πώλησε τα δικαιώματά του στο Ναμύρ στον εξάδελφό του Γκυ, κόμη της Φλάνδρας, που ανακατέλαβε το Ναμύρ από τον Ερρίκο Ε΄ (1264). Οι δυο πλευρές αργότερα συμφιλιώθηκαν και ο Γκυ νυμφεύτηκε την κόρη τού Ερρίκου Ε΄, την Ισαβέλλα. Ο Ερρίκος Ε΄ συμμετείχε στην Η΄ Σταυροφορία με τον Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας· επέστρεψε με τον στρατό του, αφού έκλεισαν ειρήνη με τον Μαμελούκο σουλτάνο. [17]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τη σύζυγό του Μαργαρίτα των Μονμπελιάρ, κόρη του Ερρίκου Β΄ κόμη του Μπαρ, απέκτησε:
- Ερρίκος ΣΤ΄ π.1240-1288, κόμης του Λουξεμβούργου[18].
- Βάλεραν Α΄ απεβ. 1288, κύριος του Λινύ[19].
- Ισαβέλλα 1247-1298, μαρκησία του Ναμύρ, παντρεύτηκε τον Γκυ των Νταμπιέρ κόμη της Φλάνδρας.
- Φιλίππη 1252-1311, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ των Αβέν κόμη του Αινώ και της Ολλανδίας.
- Μαργαρίτα απεβ. μετά το 1302, κυρία του Μάχερεν.
- Φελίσιτας.
- Ιωάννα απεβ. 1310, ηγουμένη στο αββαείο του Κλαιρφονταίν.
Από μη νόμιμη σχέση του είχε φυσικά τέκνα[18]:
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πρόγονοι του Ερρίκου Ε΄ κόμη του Λουξεμβούργου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p359.htm#i3582. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ p359.htm#i3582. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Gade 1951, p. 96.
- ↑ Gade 1951, p. 96.
- ↑ Gade 1951, p. 98.
- ↑ Gade 1951, p. 99.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Gade 1951, σελ. 96.
- ↑ Gade 1951, σελ. 98.
- ↑ Gade 1951, σελ. 99.
- ↑ 16,0 16,1 Gade 1951, σελ. 100.
- ↑ Gade 1951, p. 100.
- ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Gade 1951, σελ. 102.
- ↑ Verbruggen 2002, σελ. 8.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gade, John A. (1951). Luxemburg in the Middle Ages. E.J. Brill.
- Verbruggen, J. F. (2002). DeVries, Kelly, επιμ. The Battle of the Golden Spurs (Courtrai, 11 July 1302). Μτφρ. Ferguson, David Richard. Boydell Press.
|