Ενεργειακή επιθεώρηση κτιρίων

Η ενεργειακή επιθεώρηση κτιρίων είναι μία τυποποιημένη διαδικασία που σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει θεσμοθετηθεί στο πλαίσιο της ενεργειακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντάσσεται σε δέσμη μέτρων που στοχεύουν στον περιορισμό της ενεργειακής κατανάλωσης στον τομέα των κτιρίων. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2010/31/ΕΕ, που αντικατέστησε την 2002/91/ΕΚ, παρέχει το πλαίσιο των απαιτήσεων με τις οποίες οφείλουν να συμμορφωθούν τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο "τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων εντός της Ένωσης, λαμβάνοντας υπόψη τις εξωτερικές κλιματολογικές και τις τοπικές συνθήκες, καθώς και τις κλιματικές απαιτήσεις των εσωτερικών χώρων και τη σχέση κόστους / οφέλους".

Ορισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Κτίριο": στεγασμένη κατασκευή με τοίχους για την οποία χρησιμοποιείται ενέργεια προς ρύθμιση των κλιματικών συνθηκών εσωτερικού χώρου.

"Κτιριακή μονάδα": τμήμα, όροφος ή διαμέρισμα εντός κτιρίου, που έχει σχεδιαστεί ή υποστεί μετατροπή ώστε να χρησιμοποιείται χωριστά.

"Συνολική επιφάνεια κτιρίου ή κτιριακής μονάδας": η συνολική μεικτή επιφάνεια δαπέδων, κλειστών, στεγασμένων θερμαινόμενων και μη χώρων, μετρούμενη βάσει εξωτερικών διαστάσεων.

"Ενεργειακή επιθεώρηση κτιρίου ή κτιριακής μονάδας": η διαδικασία αξιολόγησης του βαθμού απόδοσης του συστήματος, της εκτίμησης του μεγέθους του σε σχέση με τις ανάγκες θέρμανσης, ψύξης και αερισμού του κτιρίου, καθώς και διατύπωσης συστάσεων για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσής του. Η ενεργειακή κατανάλωση που υπολογίζεται ή εκτιμάται αναφέρεται στην ικανοποίηση των αναγκών του κτιρίου για θέρμανση, ψύξη, αερισμό, παραγωγή ζεστού νερού χρήσης (ΖΝΧ) και φωτισμό.

Σκοπός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ενεργειακή επιθεώρηση αποσκοπεί:

στην εκτίμηση της κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας του κτιρίου ανά τελική χρήση (θέρμανση, ψύξη, αερισμό, φωτισμό, ΖΝΧ) και συνολικά,
στην ενεργειακή κατάταξη του κτιρίου,
στην έκδοση του Πιστοποιητικού Ενεργειακής Απόδοσης (ΠΕΑ), το οποίο αποτυπώνει την ενεργειακή απόδοση του κτιρίου,
στη σύνταξη συστάσεων προς τον ιδιοκτήτη / χρήστη για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης του κτιρίου του.

Πεδίο εφαρμογής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η έκδοση Πιστοποιητικού Ενεργειακής Απόδοσης, που προϋποθέτει τη διενέργεια ενεργειακής επιθεώρησης, είναι υποχρεωτική:

μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής ενός νέου κτιρίου ή αυτοτελούς τμήματός του,
μετά την ολοκλήρωση της ριζικής ανακαίνισης ενός κτιρίου ή αυτοτελούς τμήματός του,
κατά την πώληση ενός κτιρίου ή αυτοτελούς τμήματός του,
κατά τη μίσθωση σε νέο ενοικιαστή ενός κτιρίου ή τμήματός του,
για κτίρια συνολικής επιφάνειας άνω των 500 m², τα οποία χρησιμοποιούνται από υπηρεσίες του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, και τα οποία επισκέπτεται συχνά το κοινό.

Εξαιρούνται από την υποχρέωση αυτή:

τα μνημεία,
τα κτίρια που χρησιμοποιούνται ως χώροι λατρείας,
οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις, οι βιοτεχνίες και τα εργαστήρια,
τα κτίρια προσωρινής χρήσης (των οποίων η διάρκεια χρήσης, σύμφωνα με το σχεδιασμό τους, δεν υπερβαίνει τα 2 έτη), οι αποθήκες, οι χώροι στάθμευσης οχημάτων, τα πρατήρια υγρών καυσίμων και τα κτίρια αγροτικών χρήσεων,
μεμονωμένα κτίρια με συνολική ωφέλιμη επιφάνεια μικρότερη από 50 m² (έως τις 31/12/2015).

Το ΠΕΑ ισχύει για 10 έτη από την έκδοσή του και κατά συνέπεια δεν συντρέχει υποχρέωση για επανέκδοσή του σε περιπτώσεις πώλησης ή μίσθωσης του κτιρίου κατά την περίοδο αυτή (εκτός εάν στο μεσοδιάστημα το κτίριο έχει ανακαινισθεί ριζικά).

Μεθοδολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ενεργειακή απόδοση των κτιρίων προσδιορίζεται με βάση μεθοδολογία υπολογισμού της κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας, σύμφωνα με την οποία λαμβάνονται υπόψη η χρήση του κτιρίου, τα κλιματικά δεδομένα της περιοχής, τα γεωμετρικά δεδομένα και τα θερμικά χαρακτηριστικά των δομικών στοιχείων του κτιριακού κελύφους, καθώς και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των εγκαταστάσεων θέρμανσης / ψύξης / κλιματισμού / μηχανικού αερισμού / παραγωγής ΖΝΧ και φωτισμού των χώρων.

Βάση της εφαρμοζόμενης μεθοδολογίας αποτελούν το ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΛΟΤ EN ISO 13790 και σειρά άλλων ευρωπαϊκών προτύπων.

Για τον προσδιορισμό των εμπλεκόμενων παραμέτρων και τη διεξαγωγή των απαραίτητων υπολογισμών οι ενεργειακοί επιθεωρητές κάνουν χρήση των σχετικών Τεχνικών Οδηγιών που έχουν εκδοθεί από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 20701-1/2010, 20701-2/2010, 20701-3/2010, 20701-4/2010, 20701-5/2010) και του αντίστοιχου λογισμικού (ΤΕΕ-ΚΕΝΑΚ).

Νομοθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ν. 4122/2013 (ΦΕΚ 42Α)
Κ.Υ.Α. αρ. Δ6/Β/οικ. 5825/2010: «Έγκριση Κανονισμού Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων» (ΦΕΚ 407Β)
Π.Δ. 100/2010 (ΦΕΚ 177Α)

Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]