Ελιούντ Κιπτσόγκε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ελιούντ Κίπτσογκε)
Ελιούντ Κιπτσόγκε
2015
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση5 Νοεμβρίου 1984 (1984-11-05) (39 ετών)
Καπσισίουα, Κένυα
Έτη δραστηριοποίησης2002 -
Ύψος1,67 μέτρα
Βάρος52 κιλά
Άθλημα
Χώρα Κένυα
ΆθλημαΣτίβος
Αγώνισμα5.000 μέτρα, Μαραθώνιος
Μετάλλια
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 2021 Τόκιο Μαραθώνιος
Χρυσό 2016 Ρίο ντε Τζανέιρο Μαραθώνιος
Αργυρό 2008 Πεκίνο 5.000 μ.
Χάλκινο 2004 Αθήνα 5.000 μ.

Ο Ελιούντ Κιπτσόγκε (Eliud Kipchoge, γεννήθηκε 5 Νοεμβρίου 1984) είναι Κενυάτης δρομέας μεγάλων αποστάσεων, που αγωνίζεται στο Μαραθώνιο και παλαιότερα στα 5.000 μέτρα. Κέρδισε δύο φορές τον Ολυμπιακό Μαραθώνιο το 2016 και το 2021 και ήταν ο κάτοχος παγκόσμιου ρεκόρ του μαραθωνίου με χρόνο 2 ώρες 1 λεπτό και 9 δευτερόλεπτα μέχρι τον Οκτώβριο του 2023.[1][2]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στην ηπειρωτική Κένυα, πάνω στον Ισημερινό, ο Κιπτσόγκε χρειαζόταν τρία χιλιόμετρα τρεξίματος για να πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο του, τελειώνοντας το γυμνάσιο το 1999 και χωρίς ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Το 2001 συνάντησε τον μετέπειτα προπονητή του και την επόμενη χρονιά, κέρδισε στα προκριματικά της Κένυας για τον αγώνα εφήβων του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανωμάλου Δρόμου της IAAF του 2002. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που διεξήχθη στο Δουβλίνο, τερμάτισε πέμπτος στον ατομικό αγώνα και ήταν μέλος της ομάδας της Κένυας που κέρδισε το χρυσό. Κέρδισε επίσης τον αγώνα των 5000 μέτρων στο προκριματικά της Κένυας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων του 2002 στον Στίβο, αλλά αρρώστησε και έχασε το πρωταθλήμα.

Τα πρώτα χρόνια στα 5.000 μέτρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κιπτσόγκε αναδείχθηκε το 2003 από τη νίκη του στους αγώνες νέων στο Πρωτάθλημα IAAF Ανώμαλου Δρόμου, όπου έκανε παγκόσμιο ρεκόρ νέων στα 5.000 μέτρα. Σε ηλικία 18 ετών έγινε ο νεότερος σε ηλικία παγκόσμιος πρωταθλητής 5.000 μέτρων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2003 με ρεκόρ διοργάνωσης νικώντας στην τελική ευθεία και με μικρή διαφορά (χρόνος 12.52,61) τα φαβορί Κενενίσα Μπεκέλε και Χισάμ Ελ Γκερούζ.[3] Κατόπιν ήρθε το Ολυμπιακό χάλκινο για τον Κενυάτη το 2004, που αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να υπερνικησει τους κορυφαίους αντιπάλους του με νικητή αυτή τη φορά τον Μαροκινό.[4] Ακολούθησε το χάλκινο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στα 3.000 μέτρα το 2006, με νικητή αυτή τη φορά το Μπεκέλε.[5] Πέντε φορές φιναλίστ παγκόσμιου πρωταθλήματος στα 5. 000 μέτρα, ο Κιπτσόγκε πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2007 με χρόνο 13.46,00, στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2008 με χρόνο 13:02,80 πίσω από τον Μπεκέλε[6] και στους Αγώνες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας του 2010.[7]

Μαραθώνιος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε να αγωνίζεται σε διεθνείς Μαραθώνιους σε δημόσιο δρόμο το 2012 και έκανε το δεύτερη καλύτερη επίδοση σε ντεμπούτο ημιμαραθώνιου με χρόνο 59.25.[8] Στο ντεμπούτο του σε μαραθώνιο κέρδισε τον Μαραθώνιο του Αμβούργου το 2013 με χρόνο ρεκόρ 2ω 05.30.[9] Η πρώτη του νίκη σε μεγάλο παγκόσμιο μαραθώνιο ήρθε στον Μαραθώνιο του Σικάγου το 2014. Κέρδιζε συνεχώς τους Μαραθώνιους του Λονδίνου και του Βερολίνου από το 2015 μέχρι το 2018. [10]

Την τελευταία ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο στις 21 Αυγούστου 2016 κέρδισε σε χρόνο 2ω 08.44. Όταν έφτασε το μισό του αγώνα μετά από 21,0975 χλμ., 37 άνδρες ήταν σε απόσταση 10 δευτερολέπτων από τον πρώτο δρομέα. Το πεδίο των συμμετεχόντων μειώθηκε σε τρεις δρομείς λίγο πριν τα 34 χλμ. Ο Κιπτσόγκε έκανε την τελευταία του κίνηση περίπου στο 36ο χιλιόμετρο της διαδρομής. Κάλυψε το πρώτο μισό του αγώνα σε 1:05:55, ενώ το δεύτερο σε 1.02.49, που ισοδυναμεί με διαφορά άνω των 3 λεπτών αρνητικό μοίρασμα.[11] Η διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων ήταν 70 δευτερόλεπτα, η μεγαλύτερη από τον Ολυμπιακό Μαραθώνιο του 1972.[12] Ο χρόνος νίκης στις 2.08.44 είναι ο πιο αργός χρόνος του σε μαραθώνιο (από τον Αύγουστο του 2021). Εκατόν πενήντα πέντε δρομείς ξεκίνησαν τον αγώνα, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. 140 από αυτούς τερμάτισαν τον αγώνα.[13] Με αυτή τη νίκη, ο Κιπτσόγκε έγινε ο δεύτερος άνδρας από την Κένυα που κέρδισε χρυσό μετάλλιο στον Ολυμπιακό Μαραθώνιο.[14]

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2018, κέρδισε τον Μαραθώνιο του Βερολίνου σε χρόνο 2.01.39, καταρρίπτοντας το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ κατά 1 λεπτό και 18 δευτερόλεπτα (2.02.57 που έθεσε ο συμπατριώτης Ντένις Κιμέτο στο Μαραθώνιο του Βερολίνου το 2014). Ξεπέρασε το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ κατά 1 λεπτό και 18 δευτερόλεπτα – η μεγαλύτερη βελτίωση σε χρόνο παγκόσμιου ρεκόρ μαραθωνίου από το 1967.[15][16] Τερμάτισε 4 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα μπροστά από τον δεύτερο Κενυάτη Άμος Κιπρούτο.[17] Η επιτυχία του του χάρισε τον τίτλο του αθλητή της χρονιάς της IAAF.[18]

Στις 12 Οκτωβρίου 2019, έτρεξε μαραθώνιο στην Βιέννη, σε χρόνο 1.59.40 στο INEOS 1:59 Challenge[19] και έγινε ο πρώτος αθλητής στον κόσμο που έτρεξε μαραθώνιο δρόμο σε λιγότερο από 2 ώρες. Η επίδοση αυτή δεν θεωρείται παγκόσμιο ρεκόρ, γιατί ο αγώνας δεν ήταν ανοικτός σε όλους, ενώ ο αθλητής είχε την υποστήριξη αυτοκινήτου για διατήρηση του ρυθμού τρεξίματος καθώς και ομάδας δρομέων που έτρεχαν μαζί του.[20][21]

Υπερασπίστηκε με επιτυχία το χρυσό του μετάλλιο από τους αγώνες του Ρίο κερδίζοντας το χρυσό στον μαραθώνιο ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο σε χρόνο 2ω 08.38,[22] και έγινε μόλις ο τρίτος αθλητής που υπερασπίστηκε με επιτυχία το χρυσό του μετάλλιο στον μαραθώνιο ανδρών, μετά τον Αμπέμπε Μπικίλα το 1960 και το 1964, και τον Βάλντεμαρ Τσιερπίνσκι το 1976 και το 1980. Ήταν το φαβορί για τη νίκη και επιτέθηκε γύρω στα 30 χιλιόμετρα, κοιτάζοντας πίσω μόνο μία φορά μετά. Ο Kιπτσόγε είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ολυμπιονίκης μαραθωνίου. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε 500 μίλια βόρεια του Τόκιο στο Σαππόρο της Ιαπωνίας με 106 δρομείς να συμμετέχουν στον αγώνα.[23]

Στις 6 Μαρτίου 2022 στο μαραθώνιο του Τόκιο σημείωσε την τέταρτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών με 2.02.40.[24] Στις 25 Σεπτεμβρίου 2022 βελτίωσε εκ νέου το ρεκόρ του στο μαραθώνιο του Βερολίνου με χρόνο 2.01.09. Το πρώτο μισό της διαδρομής το πέρασε σε λιγότερο από μία ώρα (59 λεπτά και 51 δευτερόλεπτα).[2][25] Ήταν ο 19ος αγώνας μαραθωνίου στην καριέρα του έχοντας 17 νίκες. Δεν ήταν νικητής για πρώτη φορά το 2013 στην πρώτη του σεζόν ως μαραθωνοδρόμος, όπου τερμάτισε στην δεύτερη θέση στο Βερολίνο. Η δεύτερη φορά που δεν έκοψε το νήμα ήταν το 2020 στο Λονδίνο όπου τερμάτισε 8ος.[26]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «World Records». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Kipchoge breaks world record in Berlin with 2:01:09». Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. ↑ «Unheralded Kipchoge salvages Kenyan pride». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  4. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : ATHENS 2004 ATHLETICS 5000M MEN RESULTS». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  5. ↑ «11th IAAF World Indoor Championships : 3000 Metres men». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  6. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : BEIJING 2008 ATHLETICS 5000M MEN RESULTS». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  7. ↑ «India sweeps women's Discus Throw, Langat and Kipsiro complete doubles – Commonwealth Games Day Six». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  8. ↑ «Chebii clocks 59:05 course record in Lille Half Marathon». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  9. ↑ «Kipchoge makes marvellous Marathon debut with 2:05:30 course record in Hamburg». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  10. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : Exclusive! Eliud Kipchoge's unstoppable marathon mindset, the Olympics, and world records». Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2022. 
  11. ↑ «Report: men's marathon – Rio 2016 Olympic Games». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  12. ↑ «Eliud Kipchoge Wins Olympic Marathon, Galen Rupp Takes Bronze». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  13. ↑ «OLYMPIC GAMES - RIO DE JANEIRO (ESTÁDIO OLÍMPICO): 05 AUG - 21 AUG 2016 : MARATHON MEN». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  14. ↑ «Eliud Kipchoge powers to marathon gold as Callum Hawkins finishes ninth». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  15. ↑ «Kipchoge breaks marathon world record in Berlin with stunning 2:01:39». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  16. ↑ «Eliud Kipchoge Crushes Marathon World Record at Berlin Marathon». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  17. ↑ «Kenianer Kipchoge knackt in Berlin den Weltrekord». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  18. ↑ «Kipchoge and Ibarguen named 2018 World Athletes of the Year». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  19. ↑ «The New York Times : Eliud Kipchoge Breaks Two-Hour Marathon Barrier». 2019-10-12. https://www.nytimes.com/2019/10/12/sports/eliud-kipchoge-marathon-record.html. Ανακτήθηκε στις 2019-10-12. 
  20. ↑ «Kenya’s Eliud Kipchoge Just Became the First Person to Break the 2-Hour Barrier». Washington Post. 2019-10-12. https://www.washingtonpost.com/sports/2019/10/12/eliud-kipchoge-breaks-two-hour-marathon-record/. Ανακτήθηκε στις 2019-10-12. 
  21. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : "I am the best": Eliud Kipchoge charged ahead of another world record attempt at the 2022 Berlin Marathon». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2022. 
  22. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : TOKYO 2020 ATHLETICS MEN'S MARATHON RESULTS». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  23. ↑ «Tokyo Olympics preview: marathon». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  24. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : Tokyo Marathon: Eliud Kipchoge clocks fastest time recorded in Japan». Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2022. 
  25. ↑ «Μαραθώνιος: Νέο παγκόσμιο ρεκόρ ο Κιπτσόγκε». Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2022. 
  26. ↑ «Κιπτσόγκε: Δέκα χρόνια μαραθώνιους με δύο ήττες». Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία
Προκάτοχος
Μουτάζ Εσά Μπαρσίμ 		Αθλητής της χρονιάς της IAAF
2018 		Διάδοχος
Ελιούντ Κιπτσόγκε
Προκάτοχος
Ελιούντ Κιπτσόγκε 		Αθλητής της χρονιάς της IAAF
2019 		Διάδοχος
Άρμαντ Ντουπλάντις
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ελιούντ_Κιπτσόγκε&oldid=10531258"