Το Δουκάτο του Μπενεβέντο (μετά το 774, Πριγκιπάτο του Μπενεβέντο) ήταν το νοτιότερο δουκάτο της Λομβαρδίας στην ιταλική χερσόνησο με κέντρο του το Μπενεβέντο, μια πόλη της Νότιας Ιταλίας. Οι Δούκες της Λομβαρδίας κυβέρνησαν το Μπενεβέντο από το 571 έως το 1077, οπότε κατακτήθηκε από τους Νορμανδούς για τέσσερα χρόνια πριν δοθεί στον Πάπα. Αποκομμένο από τις υπόλοιπες κτήσεις της Λομβαρδίας από το παπικόΔουκάτο της Ρώμης, το Μπενεβέντο ήταν πρακτικά εξαρχής ανεξάρτητο. Μόνο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γριμοάλδου των Λομβαρδών και των βασιλέων από τον Λιουτπράνδο και μετά, συνδεόταν το Δουκάτο στενά με το βασίλειο. Μετά την διάλυση του βασιλείου ήταν το μόνο από τα εδάφη της Λομβαρδίας που διατηρήθηκε ως κρατίδιο και κράτησε την de facto ανεξαρτησία του για σχεδόν 300 χρόνια, αν και διαιρέθηκε μετά το 849.
Ο Παύλος ο Διάκονος χαρακτηρίζει το Μπενεβέντο ως «Σαμνιτικό Δουκάτο» (Ducatum Samnitium), όνομα που πήρε από την περιοχή του Samnium στην Νότιο Ιταλία[1].