Δαιμόνιο
Στην ευρωπαϊκή λαογραφία και λαϊκή πίστη των μεσαιωνικών και πρώιμων σύγχρονων περιόδων, τα δαιμόνια (μερικές φορές αναφέρονται και ως " δαιμόνια πνεύματα ") είναι υπερφυσικές οντότητες που βοηθούν μάγισσες στην πρακτική της μαγείας τους. [1] Σύμφωνα με τα αρχεία της εποχής, εμφανίζονται σε πολλές μορφές, συχνά ως ζώα, αλλά και μερικές φορές με ανθρωποειδής μορφή, και περιγράφονται ως «τρισδιάστατες… μορφές, ζωηρές με χρώμα, κίνηση και ήχο» από εκείνους που ισχυρίζονται ότι έχουν έρθει σε επαφή μαζί τους, σε αντίθεση με τις περιγραφές των φαντασμάτων όπου έχουν χλωμή και απροσδιόριστη μορφή. [2]
Ο κύριος σκοπός των δαιμονίων είναι να εξυπηρετούν την μάγισσα ή τον μάγο, παρέχοντας προστασία για αυτούς καθώς εξερευνούν νέες δυνάμεις. [3]
Στην σύγχρονη εποχή, ορισμένοι ασκούμενοι μαγείας, όπως ακόλουθοι της Νεοπαγανικής θρησκείας Wicca, χρησιμοποιούν την έννοια των δαιμονίων, λόγω της σχέσης τους με παλαιότερες μορφές μαγείας. Αυτοί οι σύγχρονοι ασκούμενοι χρησιμοποιούν κατοικίδια ζώα ως μαγικά βοηθήματα. [4]
Σχέση με μάγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνάντηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Βρετανία, τουλάχιστον από την Πρώιμη Σύγχρονη περίοδο, υπήρχαν δύο βασικοί τύποι συνάντησης που σχετίζονται με το πώς μια μάγισσα γνώρισε για πρώτη φορά το δαιμόνιο της. Το πρώτο από αυτά ήταν ότι το πνεύμα εμφανιζόταν αυθόρμητα μπροστά στο άτομο, είτε στο σπίτι τους είτε σε εξωτερικό χώρο κάπου. [5]
Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο το δαιμόνιο πνεύμα εμφανιζόταν στους ασκούμενους μαγείας στη Βρετανία ήταν ότι δίνετε από ένα προϋπάρχον άτομο, το οποίο μερικές φορές ήταν μέλος της οικογένειας και άλλες φορές ένα πιο ισχυρό πνεύμα. [6]
Τύποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα δαιμόνια είναι πιο συνηθισμένα στη μυθολογία της Ευρώπης. Σε αυτές τις περιοχές, πιστεύεται ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες εξοικειωμένων: [7]
- ανθρώπινα δαιμόνια, σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη
- θεία ζώα, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία και στην Αρχαία Ελλάδα
- κακόβουλα ζώα, μόνο στην Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες αναφορές για τα δαιμόνια πηγάζουν στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη όπου πίστευαν πως κατείχαν σπίτια, κτίρια και άλλα μέρη ενώ ήταν "συνδεδεμένοι" με ένα συγκεκριμένο άτομο. Τέτοια πνεύματα έδιναν συμβουλές και καθοδήγηση, εκτελούσαν καθήκοντα και ενεργούσαν ως υπηρέτες και φύλακες. Η αρχαία παραλλαγή του δαιμόνιου είχε το όνομα δαίμων. Συναντούνται σε πλήθος συγγραμμάτων, όπως του Ομήρου, του Ησιόδου, του Πλάτωνα, του Πλούταρχου, του Ηρόδοτου κ.α. όπου φέρονται σαν φύλακες άγγελοι του κάθε ανθρώπου, ενώ κάθε Θεός μπορούσε να έχει πλήθος απ’ αυτούς στη διάθεσή του. Ο Ησίοδος μας αποκαλύπτει περισσότερο την αγαθή έννοια της ύπαρξής τους, διότι μας αναφέρει ότι σαν δαιμόνια δρουν οι ψυχές του “Χρυσού Γένους” που θεοποιήθηκαν και με προσταγή του Δία προστάτευαν τους ανθρώπους. Ο Σωκράτης έλεγε ότι δαιμόνια ψιθύριζαν στο αυτί του για να τον προειδοποιήσουν για κίνδυνο και ατυχία. [8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Wilby 2005, pp. 59-61.
- ↑ Wilby 2005, p. 61.
- ↑ Wilby 2005, pp. 74-76.
- ↑ Chauran, Alexandra (2013). Animal Familiars for Beginners. Jupiter Gardens Press. ISBN 978-1938257667.
- ↑ Wilby 2005, p. 60.
- ↑ Wilby 2005, pp. 60-61.
- ↑ M. A. Murray, Divination by Witches’ Familiars. Man. Vol. 18 June 1918. Pp. 1-3.
- ↑ Guiley, Rosemary. (2009). The encyclopedia of demons and demonology. New York: Facts On File. ISBN 978-1-4381-3191-7. 519249572.