Γκαμπριέλ Μπατιστούτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκαμπριέλ Μπατιστούτα

Το 1988 με τους Νιούελς Ολντ Μπόις
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης1 Φεβρουαρίου 1969 (1969-02-01) (55 ετών)
Τόπος γέννησηςΡεκονκίστα, Αργεντινή
Ύψος1,85 μ.
ΘέσηΚεντρικός επιθετικός
Ομάδες νέων
1987–1988Νιούελς Ολντ Μπόις
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1988–1989Νιούελς Ολντ Μπόις24(7)
1989–1990Ρίβερ Πλέιτ21(4)
1990–1991Μπόκα Τζούνιορς31(13)
1991–2000Φιορεντίνα269(167)
2000–2003Ρόμα63(30)
2003→Ίντερ12(2)
2003–2005Αλ Αραμπί ΣΚ21(25)
Σύνολο444(248)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1991–2002Αργεντινή78(56)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Γκαμπριέλ Ομάρ Μπατιστούτα (Gabriel Omar Batistuta, γεννήθηκε 1 Φεβρουαρίου 1969) είναι Αργεντινός διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόμενος ως κεντρικός επιθετικός, έκανε σπουδαία καριέρα στην Ιταλία και υπήρξε ένας από τους καλύτερους επιθετικούς και σκόρερ της δεκαετίας του 1990.[1][2][3]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προερχόμενος από μεσοαστική οικογένεια, στην παιδική ηλικία ήταν άριστος μαθητής και ήθελε να γίνει γιατρός. Ο πατέρας του ήταν αγρότης και εργαζόταν σ' ένα σφαγείο πουλερικών, ενώ η μητέρα του ήταν γραμματέας σε σχολείο.[4] Στα διαλείμματα του σχολείου έπαιζε με τους φίλους του μπάσκετ και έτσι ενδιαφέρθηκε να γνωρίσει και άλλα αθλήματα. Η μεγαλύτερη αφορμή για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978 που διοργανώθηκε στην Αργεντινή. Όταν διαπίστωσε ότι μπορεί να εξασφαλίσει οικονομικά τη ζωή του παίζουν ποδόσφαιρο γράφτηκε στην Γκρούπο Αλέγκρια, όπου ήταν και οι φίλοι του, πριν πάει στην Πλατένσε. Από εκεί τον κάλεσαν στη Ρεκονκουίστα, που πήρε το πρωτάθλημα της περιφέρειας -με νίκη επί των Νιούελς Ολντ Μπόις. Σκόραρε δύο γκολ, εντυπωσίασε τον προπονητή Μαρσέλο Μπιέλσα (μετέπειτα ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής) και έτσι ξεκίνησε την καριέρα του, από τη Νιούελς. Σύντομα ξεχώρισε στους νέους και προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα του συλλόγου. Γρήγορος, δυνατός, διορατικός (σε ό,τι αφορά το γκολ), σκόραρε και με τα δύο πόδια από οποιοδήποτε απόσταση και ήταν ικανότατος στο ψηλό παιχνίδι. Κατά το Ντιέγκο Μαραντόνα "ήταν ο καλύτερος επιθετικός που 'χω δει να παίζει".[5][6][7]

Στην Αργεντινή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα την αγωνιστική περίοδο 1988–89 και πέτυχε 7 γκολ σε 24 παιχνίδια και με την ομάδα έφτασε στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες.[8] Με την απόδοσή του κέρδισε μεταγραφή στη Ρίβερ Πλέιτ. Στην ιστορικότερη ομάδα της χώρας του, από άποψη πρωταθλημάτων (πολυνίκης του θεσμού), παρόλο που οι εμφανίσεις του ήταν εντυπωσιακές, δεν παρέμεινε πέραν μιας σεζόν, λόγω της κόντρας που είχε αναπτύξει με τον προπονητή του Ντανιέλ Πασαρέλα. Ο προπονητής δεν θεωρούσε πως ο νεαρός επιθετικός είχε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μεγάλη καριέρα. Γι' αυτό το λόγο τον έθεσε εκτός ομάδας, με αποτέλεσμα ο Μπατιστούτα να βλέπει τα παιχνίδια της Ρίβερ από την εξέδρα.[4] Στο δεύτερο μισό της χρονιάς 1989–90, η Μπόκα Τζούνιορς άρπαξε την ευκαιρία και τον απέκτησε για την περίοδο 1990–91. Ο Μπατιστούτα σημείωσε 23 τέρματα σε 29 αγώνες και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.[8]

Φιορεντίνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 1991, ο Αργεντινός επιθετικός, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ιταλική Φιορεντίνα. Εκεί θα παραμείνει σχεδόν όλη του την καριέρα, αφού θα αποχωρήσει από τη Φλορεντία έπειτα από εννέα περιόδους. Την αγωνιστική περίοδο 1993–94, ο ομάδα αγωνίστηκε στη Σέριε Β, ο ίδιος σημείωσε 16 τέρματα και κατέκτησε την πρώτη θέση επιστρέφοντας στην πρώτη κατηγορία. Με την πτώση της ομάδας οι προτάσεις κορυφαίων ευρωπαϊκών συλλόγων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπεσαν στο κενό με τον ίδιο να παραμένει πιστός στην ομάδα του. Η επόμενη χρονιά ήταν η πιο παραγωγική του σημειώνοντας 26 τέρματα και αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος της Ιταλίας.[9][10] Εκείνη τη σεζόν σκόραρε σε 11 συνεχόμενα παιχνίδια (13 τέρματα), ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο.[4][11][12] Το 1996 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας και το Σούπερ Καπ.[5] Αναδείχθηκε ακόμα πρώτος σκόρερ στο Ιταλικό Κύπελλο τη χρονιά που το κατέκτησε η Φιορεντίνα. Επίσης το 1998, αναδείχτηκε καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής του ιταλικού πρωταθλήματος.[8] Εκείνη τη χρονιά αξιοσημείωτο παραμένει το χατ-τρικ που σημείωσε με αντίπαλο τη Μίλαν διακόπτοντας τη σειρά-ρεκόρ των 11 αγώνων και 929 λεπτών του τερματοφύλακα Γενς Λέμαν (αποτέλεσμα 3–1).[13] Στα χρόνια του στη Φιορεντίνα δεν κατάφερε να κερδίσει τον πολυπόθητο τίτλο πρωταθλήματος φτάνοντας έως την τρίτη θέση της βαθμολογίας. Μέχρι και το τέλος της θητείας του στην ομάδα, έγινε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της με 203 γκολ με 331 αγώνες.[14][15]

Ρόμα και Ίντερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από 10 χρόνια στη Φιορεντίνα, παραχωρήθηκε έναντι 70 δισ. ιταλικών λιρών, το καλοκαίρι του 2000 στη Ρόμα. Στο σύλλογο της πρωτεύουσας παρέμεινε για τρεις σεζόν, στις οποίες στέφθηκε πρωταθλητής Ιταλίας, κατακτώντας τη Σέριε Α το 2001, σημειώνοντας εκείνη τη σεζόν 20 τέρματα στο πρωτάθλημα. Την ίδια χρονιά κατέκτησε και το Σούπερ Καπ.[9][16] Αξιοσημείωτη παραμένει η πρώτη συνάντηση της νέας του ομάδας με την προηγούμενη, όπου σημείωσε γκολ με προσπάθεια σουτ από 30 μέτρα που οδήγησε τη Ρόμα στη νίκη. Ορατά συγκινημένος βούρκωσε στο γήπεδο. Χαιρέτησε τους πρώην οπαδούς του στο τελευταίο σφύριγμα, οι οποίοι του έδειξαν την ίδια αγάπη και πίστη όπως είχαν όταν φορούσε το περιβραχιόνιό τους.[11] Τη σεζόν 2002–03, ο Μπατιστούτα δεν κατάφερε να φτάσει τα υψηλά επίπεδα απόδοσης και στα μέσα της σεζόν, παραχωρήθηκε δανεικός στην Ίντερ. Στο τέλος της περιόδου, μένοντας σε μέτριες αποδόσεις και ένα σοβαρό τραυματισμό, αποχώρησε από το ιταλικό πρωτάθλημα μετά από 12 χρόνια, μένοντας ελεύθερος από τη Ρόμα.[16] Στην καριέρα του στην Ιταλία σημείωσε συνολικά 184 γκολ σε 318 αγώνες πρωταθλήματος.[14]

Το τέλος της καριέρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχοντας πετύχει όλους τους στόχους της καριέρας του, στην Ιταλία, ο Μπατιστούτα αποδέχτηκε πρόταση συνεργασίας με την ομάδα του Κατάρ, Αλ-Αραμπί. Την πρώτη του σεζόν εκεί, το 2003–04, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος της χώρας, καταρρίπτοντας το ρεκόρ περισσότερων τερμάτων σε μία χρονιά, που κατείχε ο ντόπιος Μανσούρ Μουφτάχ με 24 γκολ. Ο Αργεντινός πέτυχε 25 σε 18 αγώνες. Μετά από τρεις αγωνιστικές της περιόδου 2004–05 οι επαναλαμβανόμενοι υποτροπιάζοντες τραυματισμοί των τελευταίων δύο χρόνων, τον οδήγησαν στην απόφαση να μην συνεχίσει το ποδόσφαιρο, σε ηλικία 35 ετών. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 353 γκολ σε 629 επίσημους αγώνες.[3]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την εθνική ομάδα της χώρας του, την Αργεντινή, έχει αγωνιστεί 78 φορές, σημειώνοντας 56 γκολ.[17][18] Είναι ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της εθνικής Αργεντινής, ενώ ήταν πρώτος μέχρι που ξεπεράστηκε από το Λιονέλ Μέσι.[19][20][21] Έχει συμμετάσχει σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, κατακτώντας τη δεύτερη θέση των σκόρερ το 1998 στη Γαλλία[22] και την τρίτη το 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.[23] Το τρίτο του Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν του 2002 στη Νότια Κορέα και Ιαπωνία, όπου όταν αποκλείστηκε η Αργεντινή, ο ίδιος σταμάτησε την καριέρα του ως διεθνής. Έγινε επίσης ο πρώτος παίκτης (και παραμένει ο μόνος) που σημείωσε χατ τρικ σε δύο διαφορετικά Παγκόσμια Κύπελλα (απέναντι στην Ελλάδα το 1994 και την Τζαμάικα το 1998).[14][24][25] Συμμετείχε σε 12 αγώνες Παγκοσμίων Κύπελλων και σημείωσε 10 τέρματα όντας πρώτος σκόρερ της Αργεντινής στη διοργάνωση μέχρι το 2022.[17][26][27]

Με την Αργεντινή κατέκτησε Κόπα Αμέρικα, το 1991 και το 1993 και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 1992. Επίσης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στις διοργανώσεις Κόπα Αμέρικα του 1991 και του 1995.[5][28] Η διοργάνωση του 1991 στη Χιλή ήταν αυτή που τον καθιέρωσε διεθνώς. Στο εναρκτήριο παιχνίδι σημείωσε δύο γκολ με αντίπαλο τη Βενεζουέλα. Ένα δύσκολο παιχνίδι εναντίον της διοργανώτριας χώρας στον επόμενο αγώνα όδευε στην ισοπαλία μέχρι που ο Μπατιστούτα σκόραρε 10 λεπτά πριν από τη λήξη. Απέναντι στη Βραζιλία, σε ένα παιχνίδι με 5 γκολ και 5 παίκτες που αποβλήθηκαν. Ο Μπατιστούτα πέτυχε το σημαντικότερο γκολ καθώς σημείωσε το 3–2. Στον τελικό απέναντι στην Κολομβία σημείωσε ένα ακόμα γκολ στη νίκη με 2–1. Η Αργεντινή κέρδισε τον πρώτο της τίτλο στο Κόπα Αμέρικα από το 1959 και στον Μπατιστούτα την πρώτη του διεθνή διάκριση. Ολοκλήρωσε το διοργάνωση ως κορυφαίος σκόρερ με 6 τέρματα.[29][30][31] Στη διοργάνωση του 1993 η Αργεντινή έφτασε στον τελικό με αντίπαλο το Μεξικό και ο Μπατιστούτα σημείωσε και τα δύο γκολ στο τελικό 2–1.[32] Τέλος, έχει ψηφιστεί ο καλύτερος Αργεντινός ποδοσφαιριστής της χρονιάς 1998 και τρίτος καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο το 1999. Το 2015 η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αργεντινής (AFA) τον συμπεριέλαβε στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών της ιστορίας της.[33]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρίβερ Πλέιτ

  • Πρωτάθλημα Αργεντινής : 1989–90

Μπόκα Τζούνιορς

  • Τουρνουά Clausura : 1991

Φιορεντίνα

  • Κύπελλο Ιταλίας : 1995–96
  • Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας : 1996

Ρόμα

  • Ιταλικό πρωτάθλημα : 2000–01
  • Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας : 2001

Αργεντινή

  • Κόπα Αμέρικα (2) : 1991, 1993
  • Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA : 1992
  • Τρόπαιο Αρτέμιο Φράνκι : 1993

Ατομικές διακρίσεις

  • Κορυφαίος σκόρερ Κόπα Αμέρικα (2) : 1991, 1995
  • Κορυφαίος σκόρερ του FIFA Confederations Cup : 1992
  • Κορυφαίος σκόρερ ιταλικού πρωταθλήματος : 1994–95
  • Κορυφαίος σκόρερ της Κυπέλλου Ιταλίας : 1995–96
  • FIFA XI (2) : 1997, 1998
  • Ασημένιο παπούτσι Παγκοσμίου Κυπέλλου : 1998
  • Παίκτης της Χρονιάς της Αργεντινής : 1998
  • Ομάδα ESM της Χρονιάς : 1998-1999
  • Ιταλικό πρωτάθλημα ξένος ποδοσφαιριστής της χρονιάς : 1999
  • Παγκόσμιος Παίκτης της Χρονιάς της FIFA : Χάλκινο Βραβείο 1999
  • FIFA 100
  • Κορυφαίος σκόρερ του Κατάρ : 2003–04
  • Ιταλική ποδοσφαιρική αίθουσα της φήμης : 2013
  • AFA καλύτερη ομάδα όλων των εποχών (δημοσιεύθηκε το 2015)

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «The 30 greatest strikers of all time - ranked». Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2021. 
  2. ↑ «Ranking the Top 60 Strikers of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Best Strikers of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Γκαμπριέλ Μπατιστούτα: Ένας ρομαντικός εκτελεστής». Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2022. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα δεν ήταν ποτέ ευτυχισμένος». Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2022. 
  6. ↑ «FIFA : Batigol's landmark treble (56) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2022. 
  7. ↑ «Έρωτας: Γκαμπριέλ Μπατιστούτα». Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Encyclopædia Britannica : Gabriel Batistuta». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2021. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Gabriel Batistuta, ο μύθος μίας ολόκληρης γενιάς». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  10. ↑ «El Calcio más allá de Van Basten y Maradona». Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Gabriel Batistuta: The Romeo to Florence's Juliet in the real Italian love story». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  12. ↑ «8 of the greatest ever scoring streaks – starring Batistuta, Ronaldo, Messi and Muller» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2020. 
  13. ↑ «The Gabriel Batistuta hat-trick that ended Jens Lehmann's AC Milan career». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2021. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Gabriel Batistuta – Fiorentina Icon, Calcio Legend». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  15. ↑ «The best indirect free-kick ever? Gabriel Batistuta's rocket vs AC Milan». Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2021. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «UEFA Snap shot: Batistuta ends Roma's long title wait». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Top Goal Scorers in World Cup History». Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022. 
  18. ↑ «Gabriel Omar Batistuta – Goals in international matches». RSSSF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2022. 
  19. ↑ «Argentina - Record International Players». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  20. ↑ «International Goals: Players with 30 or More Goals». Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2022. 
  21. ↑ «The 25 greatest football players of the last 25 years». Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  22. ↑ «World Cup 1998». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  23. ↑ «World Cup 1994». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  24. ↑ «Most football (soccer) FIFA World Cup hat-tricks by a player». Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2021. 
  25. ↑ «FIFA : THE WORLD CUP'S HAT-TRICK KINGS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2020. 
  26. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  27. ↑ «WORLD CUP RECORDS (Part 24) - THE TOP GOAL SCORER». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2022. 
  28. ↑ «Copa America's top scorers: Find out who the leading goal machine for Copa America is». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2023. 
  29. ↑ «10 Heroes of the Copa America». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  30. ↑ «Copa América 1991». Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2022. 
  31. ↑ «Los máximos goleadores de la historia de la Copa América». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021. 
  32. ↑ «Un recorrido por todos los títulos de Argentina en la Copa América». Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2024. 
  33. ↑ «Best ever Argentina starting lineup includes Messi and Maradona». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Εθνική Αργεντινής – Μουντιάλ 2002
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκαμπριέλ_Μπατιστούτα&oldid=10507597"