Γκέρχαρντ Φράι
| Γκέρχαρντ Φράι | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gerhard Frey (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 1944 Έρλανγκεν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μαθηματικός κρυπτογράφος διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Φρειδερίκου και Αλεξάνδρου των Έρλανγκεν-Νυρεμβέργης Πανεπιστήμιο του Σάαρλαντ Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ Πανεπιστήμιο Ντούισμπουργκ-Έσσεν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | μετάλλιο Καρλ Φρίντριχ Γκάους (1996) honorary doctor of the Saarland University (2014) επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Τυβίγγης honorary doctor of the University of Kassel |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκέχαρντ Φράι (Gerhard Frey, γενν. 1 Ιουνίου 1944) είναι Γερμανός μαθηματικός, γνωστός για το έργο του στην θεωρία αριθμών. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για την καμπύλη Φράι, μία ελλειπτική καμπύλη με συντελεστές από μία υποτιθέμενη λύση της εξίσωσης του Φερμά. Ο Φράι έκανε την εικασία ότι αυτή η καμπύλη δεν είναι modular η οποία αποτέλεσε κλειδί για την απόδειξη της εικασία του Φερμά από τον Άντριου Γουάιλς.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο του Τούμπιγκεν, από όπου αποφοίτησε το 1967. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης από όπου απέκτησε και διδακτορικό δίπλωμα το 1970[1] και την Υψηγεσία (Habilitation) το 1973. Ήταν βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το διάστημα 1969-1973, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ερλάγκεν (1973-1975) και στο Πανεπιστήμιο του Σααρμπρύκεν (1975-1990) και μέχρι το 2009 είχε μία έδρα θεωρίας αριθμών στο Ινστιτούτο Πειραματικών Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Ντούισμπουργκ-Έσσεν.
Για τη συνεισφορά στην απόδειξη του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Γκάους το 1966.
Το 1985 ο Φράι υπέδειξε μία σύνδεση μεταξύ του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά και της εικασίας Τανιγιάμα, και αυτή η σύνδεση έγινε αμέσως μετά και από τον Κένεθ Ρίμπετ, ο οποίος απέδειξε ότι η εικασία Τανιγιάμα συνεπάγεται το τελευταίο θεώρημα του Φερμά.[2] Αυτή η προσέγγιση παρείχε το πλαίσιο στο οποίο δούλεψε επιτυχώς ο Άντριου Γουάιλς για την απόδειξη του θεωρήματος.[3]
Είναι ένας από τους εκδότες του Manuscripta Mathematica. Για τη συνεισφορά στην απόδειξη του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Γκάους το 1996.[4] Από το 1998 είναι μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Γκέτιγκεν. Ζει και εργάζεται στο Έσσεν.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Gerhard Frey, Mathematics Genealogy Project. Ανακτήθηκε 24 Ιανουαρίου 2010
- ↑ Piergiorgio Odifreddi, The mathematical century: the 30 greatest problems of the last 100 years. Princeton University Press, 2006. ISBN 0691128057; σ. 87
- ↑ RICHARD BERNSTEIN, BOOKS OF THE TIMES; Following a Proof of Fermat's Theorem to the Far Horizon of Pure Reason. New York Times, November 28, 1997. Ανακτήθηκε 24 Ιανουαρίου 2010
- ↑ Die Gauß Medaille[νεκρός σύνδεσμος] (in German), Braunschweigische Wissenschaftliche Gesellschaft. Ανακτήθηκε 24 Ιανουαρίου 2010
- ↑ Member list, (in German) Göttingen Academy of Sciences. Ανακτήθηκε 24 Ιανουαρίου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
