Γεωλογία της Σελήνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο Σεληνιακή γεωλογία εννοείται η μελέτη του φλοιού της Σελήνης, των πετρωμάτων και των στρωμάτων της, των 'θαλασσών', των λεκανών και των ορέων της. Η γεωχημεία και η γεωφυσική είναι οι δύο βασικοί κλάδοι μέσω των οποίων διεξάγει η σεληνιακή γεωλογία της έρευνά της.

Σεληνιακή Γεωλογία κατά Σεληνολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η χρήση του προθέματος "γεω-" για σεληνιακές και ευρύτερες πλανητικές έρευνες του ηλιακού μας συστήματος έχει αμφισβητηθεί, αν και αιτιολογείται από:

  • την εφαρμοσιμότητα των γεωλογικών αρχών που αναπτύχθηκαν για τη Γη σε όλα τα άλλα στερεά σώματα.
  • την ανάγκη μείωσης των νέων όρων που προκύπτουν από την παρατήρηση νέων κόσμων.
  • την ελληνική ετυμολογία της λέξης γη που περιλαμβάνει νοήματα όπως το "έδαφος"
  • τρεις δεκαετίες συνεχούς χρήσης στην συναφή βιβλιογραφία1.

Το πρόθεμα "σεληνο-" δεν χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες που ασχολούνται με τη σελήνη εκτός αν η ορολογία αφορά σε συντεταγμένες, σημεία ελέγχου, η γενικά χαρακτηριστικά, όπως σεληνογραφία, σεληνοδαισία. Αν και επιλέχθηκε ως κατάλληλος ο όρος αστρογεωλογία, (Milton, 1969) για τον κλάδος της U.S Geological Survey που είναι αφιερωμένος σε σεληνιακές και πλανητικές έρευνες, χρησιμοποιείται συχνότερσ ο όρος, "σεληνιακή (πλανητική) γεωλογία". Ο όρος "Πλανητολογία" είναι ευρύτερος και περιλαμβάνει μη γεωλογικές επιστήμες όπως η πλανητική αστρονομία."2

Η Γη αντανακλά περισσότερο φως από τη Σελήνη.

Θερμοκρασία (C) -150C τη νύχτα έως 135 °C τη μέρα

Σημειώσεις-παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1: Βλ. Shoemaker, 1962a, 117, Ronca, 1965, Mutch, 1970, Wilhelms, 1970b.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]